9 สิงหาคม 2552 11:12 น.
สายวารินทร์
เมื่อปลวกบุกรุกรานบ้านมนุษย์
สร้างโพรงขุดเริ่มจากส่วนรากฐาน
แล้วกัดกินยึดยื้อถึงขื่อคาน
เจ้าของบ้านแทบบ้าน้ำตาริน
อีกตั่งโต๊ะตู้เตียงเฟอร์นิเจอร์
ล้วนปรนเปรอปลวกน้อยอร่อยลิ้น
ทุกซอกซอนเชื่อมโยงอุโมงค์ดิน
เพื่ออยู่กินเบิกบานจนบ้านพัง
เมื่อเติบโตจึงหมายขยายพันธุ์
ปลวกมุ่งมั่นคลั่งไคล้เพราะใจสั่ง
ต่างลงแรงจนล่วงสร้างรวงรัง
วางไข่ตั้งฟักร่างอำพรางกาย
คือจอมปลวกคนทักว่าศักดิ์สิทธิ์
อิทธิฤทธิ์มีมากและหลากหลาย
มีคุณโทษมีหวังตั้งมากมาย
หรืองมงายกราบไหว้แต่ไรมา
เป็นที่พึ่งยามยากหมายฝากไข้
เป็นกำเนิดแรงใจให้หาญกล้า
เป็นอภินิหารท่านเทวา
เป็นดินฟ้าอากาศให้วาดเอา
ทั้งที่ปลวกล้างผลาญบ้านมนุษย์
สร้างโพรงขุดกินจากส่วนรากเหง้า
จนบ้านพังย่อยยับกลับถือเอา
เป็นร่มเงาให้สู้กราบบูชา
3 สิงหาคม 2552 21:41 น.
สายวารินทร์
แสนคิดถึงเพื่อนรักสุดหักห้าม
อยากไถ่ถามเป็นสุขหรือทุกข์ถม
คงร้าวรวดปวดปร่าในอารมณ์
ที่ซานซมห่างบ้านเนิ่นนานมา
หรือเอ็งยังอยู่ดีอย่างมีสุข
จะนอนลุกเดินนั่งยังหรรษา
ยังอิ่มหมีพีมันทุกวันเวลา
จนลืมข้าผู้ยังเฝ้าหวังคอย
แม้นเอ็งจะเคยทำข้าช้ำชอก
เคยลวงหลอกข้าไว้หาใช่น้อย
เอ็งฉ้อฉลจนข้านั่งตาปรอย
คนเบี้ยน้อยอย่างข้ายังกล้าทน
แล้วเอ็งจะหนีหน้าจากข้าหรือ
ข้ามิถือโทษหนักแม้สักหน
วอนเอ็งกลับมาเถิดเปิดกมล
ด้วยเหตุผลแจ้ง-ลับข้ารับฟัง
แม้นเอ็งจะโจมตีย่ำยีข้า
ก็มิเคยถือสาทุกคราครั้ง
จงเปิดใจละทิ้งความชิงชัง
ดีกว่ายังทู่ซี้หนีความจริง
กลับมาเถิดเพื่อนรักเชื่อสักนิด
โปรดทำจิตปลงใจให้แน่วนิ่ง
กลับบ้านเกิดเถิดนะอย่าประวิง
ดีกว่าทิ้งวิญญาณ ณ บ้านไกล
26 กรกฎาคม 2552 22:01 น.
สายวารินทร์
เถิดที่รักโปรดรออย่าท้อถอย
เธอคงเหนื่อยใช่น้อยละห้อยหา
รอวันพี่ยิ้มชื่นกลับคืนมา
เป็นขวัญตาขวัญใจคอยไยดี
เธอทุ่มเทเพียงใดด้วยใจมั่น
อกตื้นตันเพียงไหนรู้ไหมนี่
วันคืนล่วงห่วงหาทุกนาที
ด้วยไมตรียึดมั่นมิผันแปร
แม้นพี่ต้องตรากตรำทนลำบาก
จำอดอยากปากแห้งถูกแกล้งแฉ
ความหลังยังย้ำเตือนมิเชือนแช
จะพ่ายแพ้ง่ายง่ายอย่างไรกัน
รอพี่หน่อยคนดีสุดที่รัก
พี่จะมาปกปักด้วยรักมั่น
ให้อยู่ดีกินดีชั่วชีวัน
อยู่เคียงข้างสร้างฝันพลันเป็นจริง
ขอบคุณที่ทุ่มเทเสน่หา
ด้วยเมตตาตลอดมิทอดทิ้ง
ตราบวันที่หัวใจยังไหวติง
จะรักยิ่งกว่าก่อนมิคลอนแคลน
วันข้างหน้าหากพี่มีโอกาส
คงสามารถกูลเกื้อแม่เนื้อแน่น
วันนี้ถึงอ้างว้างอยู่ต่างแดน
หากแม้นชีพไม่ลับจะกลับมา .... นะจ๊ะ
23 กรกฎาคม 2552 22:46 น.
สายวารินทร์
ข้าฯเป็นหนี้แผ่นดินสิ้นทุกสิ่ง
อุ่นไออิงร่างกายมาหลายฝน
บ่มหัวใจได้เห็นเป็นตัวตน
เป็นดอกผลหน่อเนื้อชาติเชื้อไทย
ด้วยร่มโพธิสมภารอุฬารหลัก
อบอุ่นนักเกินจารถ้อยขานไข
ข้าวทุกเม็ดน้ำทุกหยดรินรดใจ
จนเติบใหญ่ได้อยู่เป็นผู้คน
รสพระธรรมนำใจใสสะอาด
ทุกแก่นศาสน์นำสุขทุกแห่งหน
ทั้งพุทธคริสต์อิสลามท่ามกมล-
ที่งามล้นด้วยรักสามัคคี
แล้วบางใครไยโลภโมโทสัน
ก่อการอันวิบัติน่าบัดสี
จึงวุ่นวายทุกหย่อมหญ้าทั่วธานี
จึงแก่งแย่งชิงดีมิเว้นวาง
ข้าฯขอใช้หัวใจชดใช้หนี้
ชีพยอมพลีเพื่อพ่อขอขัดขวาง
ก่อนแผ่นดินย่อยยับอับปาง
จะขอสร้างตำนานเพื่อบ้านเมือง
20 กรกฎาคม 2552 21:11 น.
สายวารินทร์
อัญเชิญปวงเทวาทั่วสารทิศ
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกสถานบันดาลผล
ทั้งดินน้ำลมไฟให้ช่วยดล
สิ่งวิกฤติผ่านพ้นล้วนผ่อนคลาย
แม้นผู้ใดมุ่งหมายทำลายชาติ
คิดบังอาจเป็นมารก่อการร้าย
ให้รับโทษมหันต์เร่งวันตาย
ผลสุดท้ายวิญญาณเร่พเนจร
แม้นผู้ใดใจชืดตามืดมิด
ให้ดวงจิตดื่มด่ำพระธรรมสอน
ให้รู้แจ้งรู้หยั่งรู้สังวร
เลิกยอกย้อนโต้แย้งแบ่งพวกกัน
แม้นผู้ใดคิดดีและทำดี
ขอจงมีพลังเพื่อรังสรรค์
นำพาชาติต่อเนื่องรุ่งเรืองพลัน
จิตมุ่งมั่นกระทำก่อกรรมดี
หน้าส่วนตัว
3046
