24 กุมภาพันธ์ 2548 20:06 น.
สาว พฤษภ
เขียนให้ใคร คนหนึ่ง
ที่ฉันคิดถึง ใฝ่หา
ตลอดเวลา ที่ผ่านมา
อาจไม่มีค่า ให้เธอจำ
เพราะแค่คน คุ้นเคย
เธอจึงชาเฉย กับฉัน
หรือเธอมีใคร ที่ผูกพัน
จึงไม่มีให้ฉัน แม้สายตา
เขียนให้ใคร คนหนึ่ง
ซึ่งฉันให้ความสำคัญ นักหนา
แม้ว่าสิ่งที่ได้รับ กลับมา
คือความเฉยชา อย่างเดิม
24 กุมภาพันธ์ 2548 19:56 น.
สาว พฤษภ
หลงเหลือใครบ้างไหมนะ
ที่ฉันจะไปหาได้..
ในวันที่ไม่มีใคร ใคร
และความเป็นไปก็แสนอ้างว้าง
ในวันที่ฉันนั่งมองฟ้ากว้าง
ในวันที่ความห่าง...กลายเป็นความเหินห่าง
ในวันที่ไม่มีสักที่ว่าง ให้ฉันวางตัวเองไว้
หลงเหลื่อใครบ้างไหมนะ
ที่ฉันจะไปหาได้....
แม้ห่าง..ระยะทางไกลสักเพียงไหน
ฉันก็จะไป..ขอเพียงรู้สึกได้
ยังมีใครอยู่สักคน....
24 กุมภาพันธ์ 2548 16:18 น.
สาว พฤษภ
เหงานะถ้าเดินคนเดียว
ทางเปลี่ยวต้องเดินอีกไกล
เป็นเพื่อนเดินทางด้วยกันไหม
เพราะต่างก็ไม่มีใครเหมือนกัน
.....ยื่-น-มื-อ-ม-า-นี่....
ฉันจะจับเอาไว้ ดี- ดี จนถึงปลายทางฝัน
และหากวันไหนบังเอิญเราต้องจากกัน
คิดถึงฉันบ้าง...ก็พอ
24 กุมภาพันธ์ 2548 11:54 น.
สาว พฤษภ
ความรักของฉัน
ไม่เคยเรียกร้อง
ไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน
พอใจกับสิ่งที่ได้รับ
ยอมอยู่อย่างเดียวดายบ้าง
เพียงเพื่อให้คนที่ฉันรักมีความสุข
ไม่ต้องการแม้เพียงความห่วงใย
ที่คนส่วนมากเขาต้องการ
หวังเพียงให้เธอรับรู้ไว้ว่า
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันทำ
........ฉันเต็มใจ..........
.....................................
( รู้ไว้ซะ ผู้หญิงคนนั้นตายไปตั้งนานแล้ว ที่ยังอยู่นี่คือนางมารร้าย )
22 กุมภาพันธ์ 2548 19:45 น.
สาว พฤษภ
กลับไปอีกครั้ง
ที่ที่เคย ยังหวั่นไหว
บังเอิญผ่านเดินไป
ความรู้สึกหวั่นไหวเข้ามา
ไม่ได้ตั้งใจรื้อฟื้น
แต่ใจมันตื่นคณึงหา
คิดถึงภาพเหล่านั้นติดตา
ที่เธอมองมาอย่างห่วงใย
แต่เดี๋ยวนี้ไร้ทุกอย่าง
ใจจึงอ้างว้างอ่อนไหว
เพราะภาพเหล่านั้นหายไป
เหลือทิ้งไว้ เพียงความทรงจำ
หน้าส่วนตัว
713
