20 มีนาคม 2547 02:03 น.
สิดามัน
ดึกดื่นเดือนดับแล้ว ดาวเด่น
เดือนลับฟ้าไม่เว้น หม่นหมอง
มิเพียงดาวจันทร์ดับ ฟ้าคนอง
ไม่สมปองต้องนอนหนาว นับดาวเดือน
20 มีนาคม 2547 01:48 น.
สิดามัน
ดึกดื่นคืนค่ำเจ้ายัง ไม่นอน
แม้จันทร์อาวรณ์ แจ่มจ้า
จิตใจจับจิตเจ้า คิดถึง
รู้ไหมใจคนึง ให้หลับ ฝันดี
20 มีนาคม 2547 00:11 น.
สิดามัน
แม้เวียนวนวุ่นวายใต้ความคิด
จากชีวิตจากนาทีหมดความหมาย
เธอมาหายห่างไปเจ็บแทบตาย
รู้สึกคล้ายดับดิ้นแทบสิ้นลม
20 มีนาคม 2547 00:04 น.
สิดามัน
กวีเก่าเล่าความตามสำนึก
ต่างรำลึกย้อนรอยแต่หนหลัง
ขาดชีวิตขาดจิตใจขาดกำลัง
ขาดความหวัง หมดพลัง เพราะขาดเธอ
20 มีนาคม 2547 00:01 น.
สิดามัน
เพียงได้ฟังดังได้ยินเสียงคิดถึง
ใจคนึงถึงเวลายามฟ้าหมอง
เก็บเอาไว้เก็บในใจไปตรึกตรอง
ได้แต่เหมอเฝ้าแต่มองใครบางคน
หน้าส่วนตัว
1654
