25 กันยายน 2550 16:40 น.
สิทธิมล
อยากเป็นหนึ่ง ในใจ ใครคนนั้น
แต่ไม่รั้น เข้าครอบครอง เป็นของหวง
ขอเพียงแค่ เป็นหนึ่งใน หทัยดวง
ไว้เพื่อลวง ดวงใจฉัน ให้มั่นใจ
รักเถิดน่ะ ขอให้ ได้เพียงรัก
จะฟูมฟัก แม้นรักหลอก มิออกใส
ขอเป็นแค่ เพียงน้ำทิพย์ ชโลมใจ
หล่อเลี้ยงไว้ ประคองกาย ใกล้วายปราน
24 กันยายน 2550 16:58 น.
สิทธิมล
หนึ่งคือเธอหนึ่งคือฉันที่ผันเปลี่ยน
หนึ่งบทเรียนหนึ่งความเหน็บที่เจ็บลึก
หนึ่งความหมายหนึ่งหญิงชายได้รู้สึก
ดั่งหนึ่งลึกของทะเลที่เรรวน
จากรอยรักเป็นรอยร้าวเศร้าคละสุข
จากรอยทุกข์รอยน้ำตาน่ากำสรวน
จากรอยแผลและรอยช้ำพร่ำโอดครวญ
เป็นรอยข่วนที่ติดใจไปจนตาย
แต่วันนี้มาเพื่อล้างสิ่งค้างติด
มาเพื่อคิดลบรอยใจให้ไกลหาย
มาเพื่อบอกว่าความเจ็บที่เหน็บกาย
มันแพ้พ่ายกับความกล้าที่ข้าทำ
หนึ่งคือเธอหนึ่งคือฉันตามวันเปลี่ยน
หนึ่งบทเรียนหนึ่งร่องรอยหนึ่งร้อยร่ำ
เป็นหนึ่งเดียวคือหนึ่งใจในความจำ
ไม่มีคำว่าใครผิดให้ติดใจ
24 กันยายน 2550 08:02 น.
สิทธิมล
ตั้งใจน่ะตั้งใจไว้ไม่เขียนอีก
เพื่อหลบหลีกสิ่งที่ใช่ให้หายหนี
แต่เจอะเจอเธอคนนี้ที่แสนดี
ถ้อยวลีมีพรั่งพรูสู่สายตา
เหมือนทำนบเขื่อนฝายที่ใกล้แตก
รอปริแยกแตกล้นเขื่อนเกลื่อนจากผา
กลั่นความคิดสู่ห้วงใจใส่ให้มา
เพียงแค่ว่าฉันแคร์เธอเมื่อเจอกัน
ฝากถ้อยคำที่แสนเชยเอ่ยฝากไว้
เพียงเพื่อให้เธอได้เห็นดั่งเช่นฝัน
เป็นวลีที่แสนเปิ่นเชิญอ่านกัน
เพื่อสักวันฉันจะปรับเพื่อกลับมา
แต่วันนี้คืนนี้ที่นั่งคิด
ถูกหรือผิดฉันไม่แคร์แค่มาหา
มาเพื่อบอกให้เพื่อนรู้สู่สายตา
เพื่อนมีค่ากว่าอื่นใดเก็บใส่ทรวง
หน้าส่วนตัว
993
