21 มกราคม 2547 12:25 น.
สิปราง
ผืนน้ำยามค่ำคืนทะมึนมืด
รักที่ชืดจืดจางก็ห่างหาย
แสงไฟส่องท้องน้ำล้ำเลาะราย
อย่าได้หมายจะส่องถึงซึ่งส่วนลึก
ผืนน้ำยามค่ำคืนยื่นหวั่นหวาด
ทำใจขลาดแขยงให้ในยามดึก
หวั่นใต้น้ำทำสิ่งใดให้ระทึก
ยามที่นึกถึงก็หวาดเพราะขลาดใจ
เปรียบใจเธอในยามไหนทำให้หวาด
ทุกข์ที่กวาดเอามากองฉันจองใส่
เก็บเอาไว้ลึก-ลึก อยู่ภายใน
หวั่นหวาดใจเธอจะให้ทุกข์ระทม
เหมือนท้องน้ำยามค่ำคืนยากจะหยั่ง
ใจพังพังยากจะฟื้นเคยขื่นขม
จะคิดไหมว่าอีกใจต้องจ่อมจม
เกรงรักคมจะบาดลึกต้องตรึกใจ
19 มกราคม 2547 17:27 น.
สิปราง
ย่ำเหยียบหญ้าเขียวเปลี่ยวเหงา
รักเราจะยั่งยืนถึงคืนไหน
จะเป็นเช่นหญ้าน้อยหรือกลอยใจ
เติบโตใหม่ได้เสมอถ้าเจอรัก
มองผ่านหญ้าเขียวกระเจียวขาว
แสงแดดยามเช้าเจ้าปกปัก
ให้หญ้าน้อยร้อยเรียงแล้วเอียงทัก
ตะวันจักเคียงคู่อยู่ข้างกาย
แม้อยู่สูงก็ยังห่วงมวลพฤกษา
ส่องแสงมาเคียงข้างไม่ห่างหาย
มอบรักมาข้างเคียงไม่เกี่ยงกลาย
ชั่วเช้าสายรายรอบต้องขอบคุณ
อยากให้รักเป็นเช่นดั่งตะวันสวย
มอบรักด้วยใจจริงให้อิงอุ่น
แม้นอยู่ไกลเพียงไหนยังเจือจุน
รักละมุนอุ่นไอให้ตอบแทน
***
27 ตุลาคม 2546 17:29 น.
สิปราง
ต่อรักเติมแต่งแต้ม....................ต่อเติม
ต่อแต้มแต่งรักเดิม..............................ติดต้อง
ตักตวงรักต่อเสริม................................ตามแต่ ต่อตอบ
ต้องตุนรักต่อป้อง..................................โตเติบ เอิบใจ
****
ตกบ้างแตกตึงต้อง......................ต่อติด
ตัวตนตกความผิด.................................ต่อต้อง
ตามแก้ติต้องคิด....................................ตรงแตก ต่อได้
เติมแต้มแต่งต่อห้อง.............................รักให้ เต็มตา
****
8 กันยายน 2546 19:28 น.
สิปราง
เธอบอกว่าฉัน...ขี้อ้อน
อยากจะสอนให้เป็นผู้ใหญ่กว่านี้
เอาหล่ะ...จะตั้งใจฟังดีดี
อยากรู้นัก...จะใช้วิธีอะไรรับมือ
???
เตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม
จะเอาจริงหรือจะซักซ้อมก็ไม่ถือ
ดูซิว่า...จะเก่งอย่างที่ใคร ๆ ร่ำลือ
บอกไว้ก่อนนะ...ฉันน่ะดื้อสุด ๆ เลย
???
8 กันยายน 2546 19:09 น.
สิปราง
นึกถึงเธอขึ้นมา.......
จนต้องจรดปากกาในหน้าหนังสือ
(( ขยับไปมา )) จนเมื่อยมือ
เอ๊ะ.!...หรือว่านี่คือ..ความรัก
๐๐๐
วาดออกมาไม่ดีเท่าไหร่
แค่คล้าย ๆ แต่ไม่เหมือนนัก
อย่างน้อยก็ช่วยปลดปล่อยอารมณ์ที่เก็บกัก
เวลานึกถึงหน้าคนที่แอบรักขึ้นมา
๐๐๐
หน้าส่วนตัว
880
