10 มิถุนายน 2550 21:09 น.
สิริน
ดวงอาทิตย์ ลับลา ฟ้าหมองหม่น
คิดถึงคน เคยชิด พิสมัย
จากกันแล้ว ลาลับ หรืออย่างไร
ทิ้งหัวใจ ดวงนี้ ที่เฝ้าคอย
ฟ้ามืดมิด เหมือนคน ที่หม่นหมอง
น้ำตานอง ดวงหน้า พาเศร้าสร้อย
พรหมลิขิต บิดเบือน เลือนล่องลอย
โลกเหงาหงอย คอยตะวัน แทนจันทรา
เมื่อไรหนา ถึงครา ฟ้าหลังฝน
รักที่หล่น ร่วงไหล ใจอ่อนล้า
กลับคืนฟื้น ดั่งสุริยัน เยี่ยมเมฆา
นิมิตมา ให้ฝัน เป็นดั่งจริง
ขอกราบไหว้ ปวงเทวา ทั่วหล้าโลก
คลายทุกข์โศก อวยพรให้ ได้ทุกสิ่ง
ให้เธอกลับ คืนมา ข้าแอบอิง
คงสุขยิ่ง เหมือนกระต่าย ในดวงจันทร์
10 มิถุนายน 2550 17:26 น.
สิริน
อยากจะลอง หารัก อีกสักครั้ง
อยากจะหวัง เจอใคร ได้สักหน
อยากจะพบ คนดี คู่กมล
อยากคบคน เคียงคู่ จูงมือไป
ก็แค่อยาก หวังไว้ แต่ใจหวั่น
ฤทัยพรั่น กาลอดีต วิเวกไหว
กลัวจะซ้ำ รอยเก่า ให้เศร้าใจ
เพิ่มรอยใหม่ ดวงฤทัย คงแหลกราน
หัวอกหมอง หม่นไหม้ ใจวิโยค
เมื่อคราวโศก หวังไว้ สองสถาน
ทางเลือกหนึ่ง ทิ้งชิวิต ให้วายปราณ
สองทิ้งทาน ทำบุญ เกื้อหนุนกรรม
ในคราวนี้ จะลองดี ให้ประจักษ์
ว่าความรัก จะทำให้ ใจเจ็บช้ำ
หรือรักจริง จากใคร ใด้จดจำ
รักเหลือล้ำ จนกว่าชีพ จะวายวาง
อีกสิบชาติ จะเจอมั้ยเนี่ย.............อิอิ
6 มิถุนายน 2550 00:59 น.
สิริน
อยากบอกรัก จากใจ ใครคนหนึ่ง
คนที่ซึ่ง ยังคอย ละห้อยหา
ด้วยดวงใจ เรียกร้อง ก้องอุรา
จากฟากฟ้า ฝากมา กับดาวเดือน
ก็เป็นเพียง แค่ฝัน ฉันคนเศร้า
ยอมปวดร้าว ทรวงใน คล้ายโดนเฉือน
ได้แต่มอง ภาพเก่า เงารางเลือน
คอยย้ำเตือน ตัดรัก ออกจากใจ
วันเวลา ผันผ่าน พ้นนานแล้ว
ไร้วี่แวว ความรัก คอยผลักไส
คอยปิดกั้น ทั้งตัว และหัวใจ
ให้ห่างไกล พ้นภัย ใครเข้ามา
แต่วันนี้ ดวงฤดี นี้อ่อนไหว
คืออะไร ทำไม ใยเรียกหา
เพราะเงียบเหงา ซมเศร้า หรือใดนา
จึงปรารถนา คนมีค่า มานั่งเคียง
ในใจลึก หวังไว้ ใครเคียงข้าง
ทิ้งอ้างว้าง เดียวดาย ให้ยินเสียง
สรรพสิ่ง รายล้อม ด้วยสำเนียง
ด้วยคำเพียง รักมั่น นิรันดร
ก็ใจมันเศร้า............................
12 พฤษภาคม 2550 21:34 น.
สิริน
พรหมลิขิต ชักมา ให้พานพบ
คิดจะหลบ กลับพา ให้เพลินฝัน
วาดหวังไว้ มิเจอใคร ไม่นานวัน
เรา..พบกัน ด้วยใจ รักใฝ่ปอง
เธอรักฉัน ฉันรักเธอ เพ้อพร่ำนัก
สุดจะหัก ห้ามใจ เราทั้งสอง
ต้องห้ามรัก หักใจ ตามครรลอง
ด้วยเจ้าของ ของเธอ ยังคงมี
ต้องเจ็บช้ำ น้ำตา มาอีกหน
รินร่วงหล่น พรั่งพรู อีกหรือนี่
รักซับซ้อน ซ่อนลึก ร้าวฤดี
อีกกี่ที สมหวัง ดังตั้งใจ
อย่าร้องให้ ครวญคร่ำ น้ำตาตก
ถึงหัวอก หม่นหมอง ร้องร่ำให้
จงทำดี ทำถูก แม้ทุกข์ใจ
เก็บรักไว้ ลิ้นชักใจ ทั้งสองคน
หากวันหนึ่ง ดวงตา ฟ้าลิขิต
ชุบชีวิต ชื่นมา ฟ้าหลังฝน
คงได้พบ คนมีค่า คู่กมล
ทิ้งทุกข์ทน ครองคู่ อยู่นิรันดร์
รักได้ .....แต่อย่าเอามาครอง คนมีเจ้าของ เขาก็หวง
25 เมษายน 2550 22:17 น.
สิริน
ชีวิตเปรียบดัง นาวา ที่ลอยล่อง
อยู่ในท้อง นที ที่กว้างใหญ่
จะเหลียวหา ทางไหน ไม่เห็นใคร
ต้องปลอบใจ ต่อสู้ แต่ผู้เดียว
หน้าส่วนตัว
857
