16 มกราคม 2550 17:30 น.
สิริน
ณ ทิวเขา แถวถิ่น มวลแมกไม้
บนอกดิน เนินทราย รายนิ้วหนาม
ได้โอบเอื้อ เกื้อหนุน ทุกโมงยาม
ทุข์โศกทราม ซับซ้อน ให้ร้อนรน
สักกี่คน ได้มาซบ ซุกเงาไม้
สักกี่กาย จะเยินยับ แลสับสน
กี่บาดแผล เจ้าได้ ทิ่มแทงคน
กี่เหตุผล ที่ได้ ทิ่มแทงใจ
กี่ก้าวย่าง เปลี่ยวดาย ต้องรีบเดิน
กี่ดอกเงิน งดงาม กี่ดอกใหญ่
กี่ฟากฟ้า ฟั่นเฟือน สุมฟอนไฟ
กี่บันได ปีนป่าย อย่างโง่งม
กี่องค์กร การแกร่ง แข็งกร้าวนัก
กี่ความรัก พักใจ ให้สุขสม
กี่โอกาส มอบให้ คล้ายสายลม
กี่ระทม ต่ำต้อย ร้อยโซ่ตรวน
กี่ยิ่งใหญ่ ใหญ่ยิ่ง หยิ่งผยอง
กี่ลำพอง จองหอง กี่โดนสวน
กี่โจรร้าย วางเกม มุ่งก่อกวน
กี่ก๊กก๊วน หวงก้าง หวังวางกล
กี่ยุคมืด กี่ยุค จะสว่าง
กี่หนทาง กี่หวัง สิ้นสับสน
กี่ป่าเขา ลำเนาไพร กี่ใจคน
กี่วกวน กี่เวิ้งว้าง จะงมงาย
ณ ทิวเขา ลำธาร ลานดินหญ้า
ใต้นภา เดือนแจ่ม ตะวันฉาย
พลิ้วพลิ้วลม พร่างพรม ปะทะกาย
ยามวางวาย ร่างสลาย ใต้ผืนดิน
16 มกราคม 2550 16:04 น.
สิริน
ยามเมื่อฝน โปรยมา จากฟ้ากว้าง
ลงระหว่าง ชายคา มาเป็นสาย
ถึงใกล้ค่ำ พร่างพรม ชื่นแพรวพราย
เป็นประกาย แวววับ แวววามวาว
หยดน้ำฝน รินหลั่ง ดั่งปรารถนา
ดุจดารา แห่งรัก ของหญิงสาว
แจ่มจำรัส ส่องแสง เพริศพริ้งพราว
สุกสกาว ดั่งดาว และดวงเดือน
พิศดวงเนตร คิ้วคาง ช่างงามนัก
ดวงตาแห่งรัก หวานใด ไม่มีเหมือน
แสนอ่อนหวาน ตรึงใจ ไม่ลืมเลือน
คอยย้ำเตือน หวนคำนึง ให้ซึ้งใจ
ยามเมื่อมอง เม็ดฝน กระทบแสง
ดวงดาวแห่ง ความรัก มักอ่อนไหว
อ้อนรำพัน ถึงยอดชู้ ที่อยู่ไกล
อีกเมื่อไร ถึงจะกลับ นะคนดี
มองดาวเดือน ที่ลอยล่อง บนท้องฟ้า
แจ่มนภา เจิดจำรัส รัศมี
ส่องประกาย กระทบทั่ว ท้องนที
ชีวิตพี่ ฝากน้อง ประคองใจ
15 มกราคม 2550 00:08 น.
สิริน
จะผ่านวัน ผ่านเดือน และผ่านปี
ผ่านชีวี ชีวา จะลาล่วง
จะผ่านพ้น ความฝัน อันซ่านทรวง
แผ้วผ่านสิ่ง ทั้งปวง ในกาลเวลา
ก็เปรียบดั่ง สายน้ำ ที่รินไหล
มิอาจหวน ใดใด ในปรารถนา
ทิ้งเอาไว้ ก็เพียง ความตรึงตรา
ในคุณค่า ความหมาย ติดตรึงใจ
เวลาและวารี มิใยดีจะคอยใคร
6 มกราคม 2550 22:53 น.
สิริน
อยากให้มาหา
เพราะว่าคิดถึง
อยากฝากคำซึ้ง
ไปถึงใจเขา
แล้วเฝ้าครวญคร่ำ
รำพันเบาเบา
ว่ารักสองเรา
เข้าใจผูกพันธ์
รักกันแน่วแน่
ไม่แปรเปลี่ยนผัน
แม้กายห่างกัน
มั่นคงในใจ
วันนี้เหงานัก
จึงอยากให้มา
ด้วยใจปรารถนา
เพราะว่า....คิดถึง
3 มกราคม 2550 22:17 น.
สิริน
เพียงได้พบ สบตา เมื่อคราหนึ่ง
ในวันซึ่ง ซึ้งใจ ได้คลายเหงา
ดั่งเมฆหมอก พลิ้วผ่าน เพียงบางเบา
ใจเหงาเหงา หายเศร้า เราผูกพันธ์
เพียงได้พบ สบตา ในครานี้
ดวงฤดี มีสุข เกษมสันต์
ดั่งดาวเดือน คงอยู่ คู่กับจันทร์
ดั่งตะวัน แจ่มกระจ่าง กลางใจเรา
ที่ใดมีรัก ที่นั่น ย่อมมีรัก แน่นอนค่ะ
หน้าส่วนตัว
1177
