15 ตุลาคม 2555 18:17 น.
สุนทรวิทย์
สกุณา จำเรียง เสียงเสนาะ
มิไพเราะ เท่ามนตร์ กลอักษร
เสียงคีตะ ละมุน เลิศสุนทร
มิเทียมกลอน หนึ่งบท อันงดงาม
แหล่งอุบัติ อรรถรส มิหมดสิ้น
รวมศาสตร์ศิลป์ แยบยล ไว้ล้นหลาม
กำเนิดพจน์ หยดย้อย ให้คล้อยตาม
บันดาลความ ซาบซึ้ง ตรึงฤดี
ผู้ทุ่มเท เนรมิต ด้วยจิตรัก
จึ่งทอถัก ได้งาม ตามวิถี
การประจักษ์ ทักษะ อักขรวิธี
ย่อมเป็นที่ สรรเสริญ เกริ่นชื่นชม
วรรณกรรม อมตะ ล้วนประณีต
ถือจารีต วาดวาง อย่างสวยสม
ซ่อนเทคนิค พลิกแพลง แฝงเงื่อนปม
แทรกคำคม กลมกลืน ชวนตื่นใจ
ปัจจุบัน กลอนตลก เริ่มรกหู
ด้วยมีผู้ สัปดน ปนเหลวไหล
เขียนทะลึ่ง ซ้ำซาก ปากกรรไกร
มิใช่ใคร ไม่ต้องชม ผมเองคร๊าบ
14 ตุลาคม 2555 11:30 น.
สุนทรวิทย์
น้ำค้าง เกาะกอด ตามยอดไม้
แดดไล้ ลมปะ ก็ระเหย
บัวบาน กลิ่นกล่อม หอมรำเพย
ล่วงเลย ทิวา กลับราโรย
ดุจน้ำ ใจคน พิกลนัก
บอกรัก พักเดียว เดี๋ยวแห้งโหย
คำหวาน หว่านฟุ้ง กระบุงโกย
จบโดย พลัดพราก นั้นมากมี
ฉันเชื่อ น้ำคำ เธอพร่ำพลอด
อ้อนออด มอบกาย มิหน่ายหนี
ฉันหลง ชมชัว แม่ตัวดี
ทั้งที่ คำหวาน ล้วนมารยา
รู้ตัว อีกที หัวมีเขา
นงเยาว์ ลบหลู่ เปลี่ยนคู่ขา
ควรแขน เยี่ยมกราย ถึงชายคา
ฉีกหน้า พลิกลิ้น สิ้นไมตรี
ผิดหวัง ครั้งนี้ หนที่ร้อย
ละห้อย ระกำ ช้ำป่นปี้
หดหู่ วู่วาม สามนาที
แล้วรี่ เดินหน้า หาใหม่พลัน
5 ตุลาคม 2555 21:14 น.
สุนทรวิทย์
แสนลุ่มหลง นงนุช สุดสวาท
ตกเป็นทาส คล้อยตาม ความอวบอั๋น
เทพไทสุ่ม อุ้มสม บ่มสัมพันธ์
ดลให้ฉัน เสน่หา หูตาลาย
เธอขาเก เข,เหยิน สวยเกินเหตุ
เหมือนเป็ดเทศ พุงพลุ้ย เดินอุ้ยอ้าย
งามสมส่วน ถ้วนตัว หัวจรดปลาย
ดูละม้าย นางเอก หุ่นเซ็กบอมบ์
ผิวละมุน กรุ่นกาย กลิ่นคล้ายแขก
พุงป่องแตก ลายงา นัยน์ตาขอม
จมูกงุ้ม กรามใหญ่ ใส่ฟันปลอม
น่าถนอม แอบอิง เหนือหญิงใด
อัคร พธู ผู้โศภิษฐ์
คู่ชีวิต ซึ่งฉัน เฝ้าฝันใฝ่
อยากเฉลย เอ่ยขอ อรไท
มาสานใย ไมตรี ร่วมชีวิน
เสียแต่ญาติ พี่น้อง เกิดข้องขัด
สารพัด แจกแจง แย้งไม่สิ้น
เห็นแปลกตา ไปบ้าง ต่างขวัญบิน
เดี๋ยวก็ชิน โปรดด้วย ช่วยทำใจ
24 กันยายน 2555 16:42 น.
สุนทรวิทย์
อโณทัย ฉายเฉิด เปิดเวหา
รังสิมา ทาทอ ก่อความฝัน
บุปผชาติ ดาษดา วิลาวัณย์
พนขัณฑ์ สันถวะ รับอรุณ
แดดอ่อนเยื้อง เรืองรอง ผ่องรังสี
ปฐพี คลี่ซับ รับไออุ่น
ชลธี สีคราม งามละมุน
ผองสกุนต์ ผลุนผิน บินจากคอน
ห้วยละหาน ธารเย็น เห็นอัมพุช
สัตตบุษย์ ผุดตระการ บานสลอน
งามสุทัศน์ มัศยา วาริจร
หมู่ภมร ซอนแทรก แหวกผกา
แมลงปอ จ่อจับ บินขับเหยื่อ
หลากผีเสื้อ เบื้อใบ้ ใต้ฉำฉา
พนาราม ยามเช้า เพาพะงา
กลิ่นอุษา บ่าฟุ้ง จรุงใจ
ธรรมชาติ วาดวาง ร่างประดิษฐ์
เนรมิต พสุธา ชลาศัย
สร้างอินทรีย์ ชีวิน สินโภไคย
เจียระไน อลงกต ให้งดงาม
อีกหนึ่งสำนวนกลอนที่ผมเขียนในหนัง
สือ "คืนชีพกวี" ครับ
23 กันยายน 2555 13:16 น.
สุนทรวิทย์
ฉันทลักษณ์ อักขระ วรรณศิลป์
งามกวิน รินไหล ได้ด้วยปราชญ์
ชาวกวี ปรีชา เปรื่องสามารถ
เปรียบทายาท ชาติพจน์ ผู้จดจาร
ร้อยกรองผลิ ปริราก หลากแขนง
จากก้นแอ่ง แห่งมโน เจือโวหาร
ถือแบบแผน แกนเพลา แต่เก่ากาล
ครูอาจารย์ สานกฎ กำหนดมา
ผู้สืบทอด ถอดศาสตร์ อันผาดโผน
พึงอ่อนโยน โชนงาน ชาญภาษา
ฝึกพลิกแพลง แผลงผิน จินตนา
เสริมวิชา อาวุธ ดุจทุนรอน
บทนิพนธ์ ผลงาน ตระการได้
เกิดจากใจ ใฝ่รัก ในอักษร
มุ่งทุ่มเท เนรมิต สิทธิกร
ให้สุนทร อ่อนหวาม ยามยลยิน
หมั่นกักก่อ ต่อยอด ตอดความรู้
คำวิญญู ผู้ทักษะ นำถวิล
เตือนกมล ค้นคว้า เป็นอาจิณ
จึ่งประพิณ ลิ้นคม สมกวี
บทกลอนสำนวนนี้ตีพิมพ์ในหนังสือ "คืนชีพกวี" ซึ่ง
ผมมีโอกาสได้เขียนสองสำนวนร่วมกับผู้รักกลอนอีก
กว่าร้อยท่านรวบรวมโดย ธุมางค์-สล่าผิน ครับ
หน้าส่วนตัว
893
