22 กันยายน 2555 11:50 น.
สุนทรวิทย์
ผมเป็นโสด โดดเดี่ยว นอนเปลี่ยวจิต
ขาดคู่คิด ชิดเคียง เยี่ยงใครเขา
วันวันนั่ง เคร่งขรึม เหม่อซึมเซา
โศกหงอยเหงา เจ่าจุก ทุกข์ทวี
บอกรักสาว คนแรก หน้าแตกยับ
โดนตอกกลับ หยามว่า ผมตาหยี
คนถัดมา หมายปอง ร่วมสองปี
อยู่ดีดี เธอบอกเบื่อ หมดเยื่อใย
รายที่สาม น้องนาง อ้างโหงวเฮ้ง
โทษผมเหน่ง หัวล้าน กบาลใส
เราแค่เถิก นิดหน่อย น่าน้อยใจ
พูดเหลวไหล ใส่เหตุ ผิดเท็จจริง
คนที่สี่ จีบไป ก็ไร้ผล
เธอขี้บ่น เลือกมาก ยากสุงสิง
เปรียบมาได้ ผมหน้า-ตาเหมือนลิง
คอยติติง มิจบ มิครบครัน
คนสุดท้าย โฉ่งฉ่าง ช่างทับถม
เย้ยหยันผม ไม่หล่อ ยังคอสั้น
ไม่รักชอบ ควรเฉย ไยเย้ยกัน
สั้นแล้วมัน เสียหาย ตรงไหนวะ
21 กันยายน 2555 15:45 น.
สุนทรวิทย์
มธุลีห์ รี่ตอม ดอมบุปผา
เสน่หา เคล้าคลึง ทึ้งเกสร
เมื่อเชยชม สมอยาก ก็จากจร
อนาทร ร่อนไป หาใหม่ชิม
หนูเป็นสาว สิบหก อกสามห้า
งามโสภา น่าหยอก ออกหงิมหงิม
มาจ๊ะเอ๋ หนุ่มหล่อ ขอใส่ซิม
หลงกระหยิ่ม คงจัก พบรักจริง
เขาเอ่ยขอ สิ่งใด ตามใจสิ้น
มิดีดดิ้น หวงตัว มัวอ้อยอิ่ง
พอเขาสุข สมใจ ได้เปิดซิง
ก็ทอดทิ้ง หนูไป ไม่ร่ำลา
เจ็บระกำ ช้ำตรม กว่าข่มได้
ต้องทำใจ คิดว่า ทอดผ้าป่า
ที่เสียแล้ว เสียไป ไม่นำพา
โอกาสหน้า มีใหม่ จะไตร่ตรอง
20 กันยายน 2555 14:53 น.
สุนทรวิทย์
อยากเขียนกลอน หวานซึ้ง สักหนึ่งบท
เกิดถอยถด หมดไฟ ไร้แรงเขียน
อยากแต่งกลอน ทะลึ่ง กึ่งล้อเลียน
คนก็เอียน เหลือทน บ่นรำคาญ
อยากเขียนกลอน เฮฮา บ้าตลก
ต้องคอตก งกเงิ่น เกินโวหาร
อยากเขียนกลอน สอนใจ ให้เชี่ยวชาญ
ปฏิภาณ พริบไหว เสือกไม่มี
เขียนเรื่องเวร เรื่องกรรม จนซ้ำซาก
เขียนมากมาก โดนหา ว่าเสียดสี
เขียนเรื่องเปลือย เรื่องโป๊ คาวโลกีย์
แฟนกลับหนี สลัด ตัดเยื่อใย
เขียนเรื่องโศก เรื่องช้ำ ทำใจยาก
เขียนเรื่องปาก เรื่องท้อง พานหมองไหม้
เขียนจีบหญิง ชิงรัก ยิ่งหนักใจ
เพราะดันไร้ ประสบการณ์ งานไม่เคย
เขียนเลอะเทอะ เยอะไป ว่าไม่เหมาะ
เมื่อพิเคราะห์ เจาะถ้วน มิควรเหวย
มีแต่เรื่อง ลำบาก ยากลงเอย
อยู่เฉยเฉย เข้าที ดีกว่ากัน
19 กันยายน 2555 21:46 น.
สุนทรวิทย์
อยากเขียนกลอน ตลก ให้ยกนิ้ว
งามไหวพลิ้ว ปลิวไปล่ อย่างใจหวัง
เขียนเขียนไป ไฟมอด จอดเอวัง
เสียงชิงชัง ดังกว่า เสียงฮาเฮ
อยากเขียนกลอน สัปดน ปนทะลึ่ง
แต่โดนทึ้ง ขึ้งโกรธ โทษหมิ่นเหม่
เขียนเรื่องศีล เรื่องธรรม ก็จำเจ
ชักโลเล ว่าจะ เขียนอะไร
เขียนเรื่องโศก เรื่องช้ำ ล้วนซ้ำซาก
ยิ่งเขียนมาก ยิ่งโดน คนหมั่นไส้
เขียนจีบหญิง ชิงรัก ยิ่งหนักใจ
เพราะดันไร้ ประสบการณ์ งานไม่เคย
เขียนล้อเลียน คิดได้ ว่าไม่เหมาะ
เมื่อพิเคราะห์ ถี่ถ้วน มิควรเหวย
มีแต่เรื่อง ลำบาก ยากลงเอย
อยู่เฉยเฉย เข้าที ดีกว่ากัน
17 กันยายน 2555 19:23 น.
สุนทรวิทย์
ผมเป็นหนุ่ม สิบสี่ พึ่งมีรัก
ผูกสมัคร มักคุ้น สาวรุ่นพี่
ผมซอมซ่อ หน้าโหล เธอโสภี
ผมตาตี่ ทว่า เธอตาโต
ผมโลเล เฮฮา บ้าเล็กน้อย
เธอชดช้อย อ้อยอิ่ง หยิ่งยโส
ผมอกเรียว เหี่ยวแห้ง เธอแตงโม
ผมหิวโซ สิ้นหวัง เธอมั่งมี
เหมือนกิ่งทอง ใบหยก ครกคู่สาก
เหมือนเกลื้อนกลาก ช่วยเติม เสริมราศี
เทพอุ้มสม เทวัญ การันตรี
เหมาะกว่านี้ ไม่มีแล้ว นะแก้วตา
ผมสิบสี่ เธอสี่สิบ เรื่องจิ๊บจ๊อย
ปรับปรุงหน่อย สองเรา คงเข้าขา
ผมรักเธอ ด้วยใจ ใช่เงินตรา
เสน่หา ผูกพัน โดยมั่นคง
ผมเป็นเด็ก เรียนดี มีมุ่งมาด
เพียงแต่ขาด เงินทุน หนุนประสงค์
มาปรึกษา หารือ อย่างซื่อตรง
เผื่อโฉมยง ส่งเสีย เบี้ยเอ็นดู
หน้าส่วนตัว
1835
