27 สิงหาคม 2554 12:15 น.
สุนทรวิทย์
เรือนหอหลัง น้อยนี้ พี่สร้างไว้
เพื่อมอบให้ จอมขวัญ ในวันแต่ง
ปลูกกุหลาบ สะพรั่ง ทั้งเหลือง,แดง
หมายดัดแปลง แทนสถาน สราญรมย์
พี่สวมแหวน หมั้นน้อง สองปีก่อน
แต่บังอร อ้างฤกษ์ยาม ความเหมาะสม
งานแต่งจึง ต้องงด อดเชยชม
จำหน้าชื่น อกตรม ข่มใจคอย
กุหลาบบาน ผ่านไป แล้วหลายรุ่น
เริ่มว้าวุ่น อ่อนจิต คิดท้อถอย
คำสาบาน แน่นหนัก ชักเลื่อนลอย
เมื่อเธอปล่อย ทิ้งฉัน ฝันอยู่เดียว
ดอกกุหลาบ ทยอย ค่อยร่วงหล่น
คล้ายกมล ของพี่ ที่แห้งเหี่ยว
กานดาเอ๋ย เคยสมัคร รักกลมเกลียว
กลายโดดเดี่ยว เพราะเธอนั้น ผิดสัญญา
ทั้งเจ้าบ่าว เรือนหอ ต่างรอเก้อ
ทนพร่ำเพ้อ รำพึง คะนึงหา
อีกนานไหม โฉมยง นงพะงา
จะตัดสิน-ใจวิวาห์ เลิกช้าเชือน
27 สิงหาคม 2554 12:03 น.
สุนทรวิทย์
เดินตามหลัง ผู้ใหญ่ หมาไม่กัด
คำบัญญัติ นิยาม ตามโวหาร
ที่ผู้เฒ่า ผู้แก่ แต่โบราณ
สอนลูกหลาน ให้เคร่งครัด มีศรัทธา
เปรียบผู้ใหญ่ ทุกคน ดังต้นแบบ
ฟังแล้วแอบ รู้สึก นึกกังขา
ผู้ใหญ่เอง ยังวิวาท ขาดจรรยา
สร้างปัญหา พบเห็น มิเว้นวัน
เหมือนแม่ปู สอนลูก ปลูกนิสัย
พฤตินัย กลับขัดแย้ง แฝงขบขัน
เช่นสังคม โลกียวัตร ปัจจุบัน
มีใครกัน พอวางใจ ให้เดินตาม
เมื่อตัวอย่าง เฉไฉ เชื่อไม่ได้
เด็กที่ไหน จะเคารพ นบเกรงขาม
วัยวุฒิ ประเพณี อันดีงาม
จึงเสื่อมทราม ซวดเซ ตามเวลา
ขอย้อนบอก ผู้ใหญ่ ใช่เสียดสี
เด็กยุคนี้ มีสติ มิกลัวหมา
ห่วงผู้ใหญ่ ใช้โมหะ อจินตา
ดูน่ากลัว ยิ่งกว่า หมามากมาย
26 สิงหาคม 2554 13:47 น.
สุนทรวิทย์
มดแดง แฝงมะม่วง มันแหนหวง ห่วงโดนแย่ง
เช้า-เย็น เห็นร่วมแรง ยืนขันแข็ง ระแวงภัย
ประเมิน เกินสิทธิ ถือทิฐิ เหนือวิสัย
จับเจ่า เฝ้าอาลัย ทั้งที่ไม่-ได้ลิ้มรส
เปรียบชาย หมายกานดา เพียรสัญญา ท้าสบถ
เอาใจ ไม่ละลด กลับรันทด อดครอบครอง
สิ่งใด ใฝ่ยึดติด ขาดพินิจ ผิดเจ้าของ
ยากนัก จักสมปอง รังแต่ต้อง หมองหมางใจ
ของเขา เราเฝ้ายล ยิ่งทุรน ยิ่งหม่นไหม้
ผู้คน ก่นไยไพ แล้วไฉน ยังไยดี
ชายใด ใคร่เป็นหนึ่ง ควรรู้ซึ้ง ซึ่งอิตถี
รวบรัด ตัดวจี ฝากไมตรี แทนรีรอ
ดีกว่า มาคร่ำเคร่ง เลิกกริ่งเกรง เร่งสู่ขอ
พลาดท่า ถูกด่าทอ ค่อยไปง้อ รายต่อไป
26 สิงหาคม 2554 12:24 น.
สุนทรวิทย์
วิหคน้อย ตัวนั้น มันทักฉัน
ส่งเสียงขัน จู้ฮุกกรู เหมือนรู้จัก
เชิดอกตั้ง สง่า งามน่ารัก
เดินย้ายยัก มาใกล้ อย่างไว้ใจ
มิเคยถูก สอนสั่ง นกยังรู้
ใครศัตรู ใครมิตร ชนิดไหน
อาศัยสัญ-ชาตญาณ บันดาลไป
แยกแยะได้ แจ่มชัด อัศจรรย์
เพียงหยิบยื่น ความรัก ให้สักนิด
เมตตาจิต ต่อกัน ปันสุขสันต์
แม้สัตว์เล็ก สัตว์ใหญ่ ร้ายสากรรจ์
พลอยผูกพัน ซาบซึ้ง ถึงไมตรี
ต่างจากคน สามานย์ สันดานเถื่อน
ป้ายสีเพื่อน อคติ ทุกวิถี
ยอมดีด้วย อ่อนข้อ ก็ตามที
ไม่คิดมี ดีตอบ มอบแก่ใคร
พบเพื่อนถ่อย เร่งหลบ เลิกคบหา
เลี้ยงนกกา เพลินกว่า ไร้สาไถย
นกยังจำ คนปรานี มีเยื่อใย
มิตรจัญไร กลับบีฑา อิจฉากัน
26 สิงหาคม 2554 11:36 น.
สุนทรวิทย์
ฟ้าแลบ แปลบปลาบ วาบวูบ
ฝนจูบ โลมดิน หินผา
ธรณี พลิกฟื้น ตื่นมา
พฤกษา ผลิดอก ออกใบ
พรรษา ประเดิม เริ่มต้น
สายฝน ครืนคลั่ง หลั่งไหล
ชุมชื่น ป่าดง พงไพร
มวลไม้ เขียวสด งดงาม
กบเขียด ฟักตัว ยั้วเยี้ย
นัวเนีย แอ่งชล ล้นหลาม
เถาวัลย์ พันเกาะ เลาะลาม
เซาะตาม ไม้เคี้ยว เลี้ยวลด
พรานไพร บูชา ป่าเขา
สืบเผ่า พงศ์นำ กำหนด
หาวัน กินวัน ท่องบรรพต
ไร้ยศ ไร้ศักดิ์ หลักลอย
เก็บผัก หักฟืน คืนกลับ
ช้อนจับ ปูปลา หาหอย
ขุดมัน เผือกถั่ว หัวกลอย
อร่อย อิ่มเอม เปรมปรีดิ์
ชาวป่า ว้าเหว่ เร่ร่อน
สัญจร พนา วาสี
มิรู้ เมืองฟ้า ธานี
จรลี เที่ยวไป ในดง
หน้าส่วนตัว
1811
