12 กันยายน 2554 12:38 น.
สุนทรวิทย์
มิเห็นหน้า เธอวันใด ถ่ายไม่ออก
แสนช้ำชอก ซึมเศร้า เอาแต่ตด
กินหมูเห็ด เป็ดไก่ ก็ไร้รส
คอเหี่ยวหด หมดท่า แทบบ้าบอ
หากวันไหน ได้พบ ประสบพักตร์
จะคึกคัก กระหยิ่ม ยิ้มหัวร่อ
คอที่ยับ ยู่ย่น จนหงิกงอ
กลับชูปร๋อ ตั้งชัน ขึ้นทันใด
เธอน่าหม่ำ กว่าส้มตำ ยำรสเด็ด
เหนือผัดเผ็ด แกงป่า ต้มปลาไหล
แม้ปลาร้า ค้างปี มีหนอนไช
กินเท่าไร ไม่ปึ๋งปั๋ง ดังเห็นเธอ
คิดทักทาย สักครั้ง ยังเกรงอยู่
หวั่นโฉมตรู ตอกหน้า ว่าเผยอ
จำข่มจิต หักห้าม ยามเจอะเจอ
จนท้องเฟ้อ เรอเปรี้ยว เสียวไข่ดัน
แอบรักเธอ มาหลายปี มิมีเปลี่ยน
คอยวนเวียน เป็นเงา เฝ้ามิ่งขวัญ
เหมือนมดแดง แฝงมะม่วง หวงกีดกัน
รสหวานมัน อย่างไร ไม่เคยลอง
ณ.วันนี้ โฉมตรู มีคู่แล้ว
ฉันเลยแห้ว ผิดหวัง นั่งหม่นหมอง
สมน้ำหน้า หนอเรา เอาแต่มอง
เธอท้องป่อง ค่อยคิดได้ ไอ้กระบือ
12 กันยายน 2554 12:12 น.
สุนทรวิทย์
รัชนี มีดาว แสงพราวผ่อง
ฉันจ้องมอง ตรองตรึก นึกเพ้อฝัน
ดาราเอ๋ย วาววับ นับหมื่นพัน
พ่ายแพ้จันทร์ เจิดจ้า มาหนึ่งเดียว
ดาวล้อมเดือน กล่นเกลื่อน เดือนยิ่งเด่น
เสียดายเพ็ญ ลออ ก็ประเดี๋ยว
บางคราวเจ้า แหว่งเว้า เห็นเท่าเคียว
แถมซีดเซียว หมดงาม ยามฟ้ามัว
ดรุณี ดุจจันทรา คราข้างขึ้น
ชายเมามึน ยอมม้วย ด้วยทูนหัว
อยากฝากรัก จอมขวัญ มุ่งพันพัว
เสนอตัว หมายชิด สนิทคราญ
รีบฉกฉวย นาที ที่ล้ำค่า
พิจารณา คนดี มีหลักฐาน
ใช้โอกาส เลือกคู่ครอง ดังต้องการ
หากเลยผ่าน วัยสาว จักร้าวทรวง
อย่าเป็นจันทร์ ข้างแรม ไม่แจ่มใส
นิ่งนอนใจ เล่นตัว มัวแหนหวง
เมื่อพ้นวัย ชายเบื่อ เหลือภาพลวง
มิอาจทวง ถามสิทธิ์ คิดย้อนคืน
จงสงวน กาย,ใจ ให้พอเหมาะ
รู้พิเคราะห์ เงื่อนเวลา อย่าฝ่าฝืน
รูป,สังขาร กาล,วัย ใช่ยั่งยืน
เกรงขมขื่น อาวรณ์ ตอนขึ้นคาน
ทั้งบุรุษ สตรี ควรมีคู่
ทนโสดอยู่ ทำไม ไร้แก่นสาร
วิวาห์เถิด ชีวะ จะชื่นบาน
รีรอนาน แก่เข้า เขาไม่แล
12 กันยายน 2554 11:59 น.
สุนทรวิทย์
สังขารคน เราหนอ พอแก่เฒ่า
ความอับเฉา นานา ก็ปรากฏ
เส้นประสาท ทั่วร่าง ต่างพยศ
แม้จะตด สักครั้ง ยังเหนื่อยแรง
เดี๋ยวปวดหัว ตัวร้อน นอนจับไข้
เดี๋ยวเคลื่อนไหว ไม่คล่อง เดินย่องแย่ง
สรีระ ทุกส่วน ล้วนเปลี่ยนแปลง
ที่เคยแข็ง ดันอ่อน นอนหงิกงอ
เป็นครรลอง วัฏฏะ ของมนุษย์
ร่างกายทรุด ยามใด ใจย่อมฝ่อ
วันเวลา อายุขัย ไม่อาจรอ
การสึกหรอ จำเผชิญ ดำเนินไป
ก่อนเลือดลม แปรปรวน ควรฉุกคิด
ชั่วชีวิต สัตย์ซื่อ ฤๅเหลวไหล
ทำดี,ร้าย รายทาง ไว้อย่างไร
ลองชั่งใจ กลั่นกรอง สอดส่องตน
อย่าปล่อยวัย ร่วงโรย โดยไร้ค่า
ใช้เวลา ที่เหลือ เกื้อกูลผล
อย่าเสียที สักแต่ แค่เป็นคน
บุญกุศล ใดใด กลับไม่มี
11 กันยายน 2554 14:41 น.
สุนทรวิทย์
บุหรี่ มีแต่โทษ
ไร้ประโยชน์ สิ่งโฉดเฉา
ใครรั้น ปัญญาเบา
หลงสูบเข้า ดุจเผาตัว
ควันคลุ้ง ฟุ้งกระจาย
อันตราย ขยายทั่ว
เผาผลาญ ลาญครอบครัว
ควรนึกกลัว มัวเมาไย
เรื่องโง่ ใช่โก้เก๋
พวกฮาเฮ เท่ตรงไหน
ไขสือ หรืออย่างไร
ซื้อโรคภัย ใส่ตนเอง
อย่าทน จนหมักหมม
ปอดระบม ถุงลมเป่ง
ยืดยาด อาจมะเร็ง
จงกริ่งเกรง เร่งเลิกรา
รักตน ห่วงคนใกล้
รีบห่างไกล ในมิจฉา
ระงับ ดับโรคา
เพื่อชีวา มหาชน
ร่วมแรง ต้านแข็งขัน
ช่วยผลักดัน ทันเห็นผล
โลกใส ได้บัดดล
เป็นกุศล หยุดมลทิน
11 กันยายน 2554 12:30 น.
สุนทรวิทย์
บุหรี่ มีแต่โทษ
ไร้ประโยชน์ สิ่งโฉดเฉา
ใครรั้น ปัญญาเบา
หลงสูบเข้า ดุจเผาตัว
ควันคลุ้ง ฟุ้งกระจาย
อันตราย ขยายทั่ว
เผาผลาญ ลาญครอบครัว
ควรนึกกลัว มัวเมาไย
เรื่องโง่ ใช่โก้เก๋
พวกฮาเฮ
หน้าส่วนตัว
1412
