22 พฤศจิกายน 2548 10:26 น.
สุนันทารัตน์
หลังจากที่กลุ่มเพื่อนๆของเอกเจอกับชาติ เอกก็พาเพื่อนๆไปที่บ้านของตัวเองแล้วก็แนะนำให้เพื่อนๆรู้จักกับที่บ้าน แล้วก็พาเพื่อนๆออกไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ อย่างสนุกสนานจนเวลาผ่านไป 3 วัน เพื่อนๆของเอกก็เตรียมตัวเดินทางกลับในวันพรุ่งนี้ ส่วนเป้เก็บของเสร็จเรียบร้อยก็ไปนั้งเล่นที่ชายหาด สักพักก็มีเสียงพูดขึ้นมา "ขอนั้งด้วยคนได้ไหมครับ"
"อ้าวชาติเองเหรอ ได้สิ" เป้ตอบด้วยความยินดี
"เที่ยวสนุกไหมครับเป้" ชาติถามออกไป
"สนุกมากเลยค่ะ ชอบคุณชาติมากเลยนะที่ขับรถพาไปเที่ยว" เป้ตอบออกมา
"ไม่เป็นไรครับเพื่อนของเอกก็เหมือนเพื่อนของผมอยู่แล้ว" ชาติตอบออกมา
แล้วชาติกับเป้ก็คุยด้วยกันอย่างสนุกสนาน จนมีเสียงพูดแซกออกมา "คุยกันสนุกเลยนะเพื่อน"
"ไงว่ะไอ้เอกไปไหนมาว่ะ" ชาติถาม
"ข้าไปทำธุระให้พ่อกับแม่ว่ะ" เอกตอบ
"เอกเดี๋ยวเป้ขึ้นไปดูเพื่อนๆข้างบนก่อนนะ"
"ตามสบายเลยเป้"
"ไอ้เอกกูมีเรื่งจะบอกมึงว่ะ"
"บอกอะไรว่ะไอ้ชาติ"
"กูสอบติดที่เดียวกับมึงวะ แล้วกูก็จะตามมึงกลับไปด้วย" ชาติบอกออกมา
"จริงเหรอว่ะไอ้ชาติ ข้าโครตดีใจเลยว่ะ"
หลังจากนั้นเอกกับชาติก็คุยกันแล้วก็แยกย้ายกันไปนอนจนรุ่งเช้าของอีกวันเพื่อนๆของกลุ่มเอกก็ร่ำลาพ่อกับแม่ของเอกแล้วก็ขึ้นไปนั้งบนรถทัวร์ส่วนเอกก็ตามขึ้นที่หลังพร้อมชาติเพราะร่ำลานานหน่อยพอเที่ยวจากบ้านเอกเสร็จกลุ่มของเอกกเดินทางไปเที่ยวบ้านเป้ต่อที่เชียงราย ถือว่าเป็นการท่องเที่ยวที่ไกลมากๆ ครั้งหนึ่งของเอก กับชาติ หลังจากที่ไปเที่ยวบ้านเป้เสร็จก็เพื่อนก็แยกย้ายกลับบ้านของตัวเอง จนมาถึงวันเปิดภาคเรียน เอกเห็นเปจึงเดินเข้าไปทัก "สวัสดีจ้าเป้"
"สวัสดีเอก" เหตุการณ์จะเป็นยังไงโปรดติดตามตอนต่อไป
21 ตุลาคม 2548 11:29 น.
สุนันทารัตน์
"เป้มีอะไรจะบอกเราเหรอบอกมาสิ" เอกถาม
"เอกค่ำแล้วนะกลับบ้านได้แล้วนะ" เป้ตอบกับมา
"แค่นี้เอกเหรอนึกว่าจะบอกมากกว่านั้น" เอกบ่นออกมา
"แล้วเอกจะให้เป้บอกอะไรเอกเหรอ"
"ป่าว ป่าว ป่าว กลับก็กลับเดี๋ยวเราไปลงเป้ที่หอนะ"เอกถามออกไป
"จ้าเอก" เป้ตอบตกลง
แล้วทั้งคู่ก็ออกจากออกจากร้านอาหารเอกก็เดินไปส่งเป้ที่หอพักแล้วทั้งคู่ก็เดินพูดคุยกันตลอดทางจนถึงหอเป้แล้วทั้งคู่ก็ร่ำลากันแล้วเอกก็เดินกลับไปที่หอของตัวเองซึ่งอยู่ไม่ห่างกันกับหอของเป้ สำหรับเอกแล้ววันนี้เป็นวันที่มีความสุขมากอีกวัน รุ่งเช้าที่สดใสของวันใหม่ เสียงนาฬิกาก็ดังขึ้น กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง ..เสียงยาวติดต่อกันนานสักพักก็หยุดดัง ทันใดนั้นเสียงของเอกก็ดังขึ้น...
"ฉิบหาย ซวยแน่ๆเราวันนี้มีสอบนี่หว่า ไอ้นาฬิกาเฮงซวยไม่ยอมปลุก เหลืออีก 15 นาที ยังทันนี่หว่า"
หลังจากนั้นเอกก็รีบอาบน้ำแต่งตัว ไปมหาวิทยาลัยด้วยความร้อนรนจนถึงแล้วก็ไม่เจอเป้ที่หน้าห้องสอบ ด้วยอาการสีหน้าไม่ค่อยดีหนักเลยบ่นออกมว่า
"ซวยแน่เลยเรา" แล้วเอกก็เดินเข้าไปทักเป้
"สะสะ สวัสดีเป้" เอกทักออกไป
"เอกนี่กี่โมงแล้ว รู้ไหมเป้ยืนรอเอกตั้งนาน ทำไมเอกเป็นคนแบบนี้
แถมวันนี้มีสอบนะเอกก็ยังมาสายแล้วนี่มาไม่ทันสอบเอกจะทำยังไง คิดว่าตัวเองเก่งมากหรือไง ถ้าทีหลังเอกยังเป็นแบบนี้อีกเป้จะไม่คุยกับเอกอีกจำไว้นะ"
"เราขอโทษนะเป้ ต่อไปเราจะไม่ทำอีกแล้ว เราสัญญา" เอกพูดออกมา
"ทำให้ได้ล่ะกันนะเอก ไม่ใช่พูดแต่สัญญา สัญญา" เป้พูดบอกเอก
หลังจากที่เอกคุยกับเป้ทั้งคู่ก็เข้าไปสอบ บรรยากาศในห้องสอบเงียบมาก ทุกคนในนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาทำขอสอบของตัวเองแต่สำหรับเอกแล้วการสอบคงไม่ใช่เรื่องยากเท่าไหร่เพราะเอกเป็นคนที่เรียนดี แต่เป้นี่สิค่อนข้างเครียดกับการสอบแต่ก็ยังดีที่เอกค่อยติวให้เป้อยู่ประจำและการสอบของทั้งคู่ก็ผ่านไปด้วยดีผลสอบของทั้งคู่ก็ผ่านหมดจนปิดภาคเรียน..
"เป้ เป้ เราจะกลับบ้านไปเที่ยวชุมพรบ้านเราม่ะ" เอกถามเป้ออกไป
"แล้วเอกจะไม่ให้เป้กลับบ้านมั่งเลยเหรอ" เป้ตอบกลับไป
"งั้นเป้ไปเที่ยวบ้านเราก่อน แล้วเดี๋ยวเราก็ไปเที่ยวบ้านเป้ไงดีม่ะ" เอกเสนอ
"งั้นชวนเพื่อนๆเราไปด้วยนะเอก" เป้ถามเอก
"ดี ดี ดี จะได้สนุก ไปกันหลายๆคน" เอกเห็นด้วยกับที่เป้ถาม
หลังจากนั้นกลุ่มของเป้กับเอกก็เดินทางไปจังหวัดชุมพรบ้านของเอกนั้งรถทัวร์ไปตอนค่ำๆจนถึงรุ่งเช้าก็มาถึงชุมพรซึ่งเอกได้นั้นให้ชาติมารับที่ท่ารถเมื่อเอกเจอกับชาติก็ดีใจมากๆ
"ว่าไงว่ะไอ้ชาติเป็นไงบ้างโครตคิดถึงมึงเลยว่ะ" เอกทักทายออกมา
"กูก็คิดถึงมึงเหมือนกันว่ะไอ้เอก" ชาติทักตอบกับมา
"นี้เพื่อนเราไอ้ชาติ" เอกแนะนำเพื่อนๆให้รู้จัก
"แล้วนี่เป้แฟนเรา เป้นี่ชาติเพื่อนซี้เราเลยล่ะ" เอกแนะนำให้รู้จัก
"สวัสดีค่ะ" เป้ทักทาย
"สวัสดีครับ" ชาติทักทายตอบกับมา
"มองอะไรกัน2คน รีบๆไปที่บ้านเถอะคิดถึงพ่อกับแม่ว่ะ"
แล้วกลุ่มเพื่อนๆของเอกก็เดินทางไปที่บ้านของเอก
โปรดติดตามตอนต่อไป
13 ตุลาคม 2548 13:41 น.
สุนันทารัตน์
เมื่อทั้งสองคนเจอกันเอกก็พูดขึ้นมา
"เป้เรียนคณะนี้ด้วยเหรอครับ"
"ใช่ๆๆ เอก ก็เรียนคณะนี้ด้วยเหรอ"
"ใช่ๆๆ ดีใจจังเลยที่เราเรียนคณะเดียวกัน"
"อ้าวๆๆ ทั้ง 2 คนจะคุยกันอีกนานไหมครับ" อาจารย์พูดเสียงดังออกมา
"ขอโทษครับอาจารย์"
หลังจากที่ทั้งคู่โดนอาจารย์ว่าก็นั้งเรียนอย่างตั้งใจ แต่ก็ไม่อาจจะห้ามเอกคุยได้ เอกก็คุยกันกับเป้ เสียงเบาๆ
"เป้ ๆๆๆ"
"อะไรเอก เดี๋ยวอาจารย์ก็ว่าอีกหรอก"
"คุยกันเบาๆแบบนี้ ไม่ได้ยินหรอก"
"เดี๋ยวตอนเลิกเรียนเราค่อยคุยก็ได้นะเอก"
"แต่เราอยากคุยตอนนี้อะเป้"
"เอกทำไมดื้ออย่างนี้ล่ะ ขอเป้เรียนก่อนนะ"
"ก็ได้ ก็ได้ แล้วเป้พักอยู่แถวไหนอะ"
"นี่เอก ทำไมเป็นคนแบบนี้นะ" เป้เผลอพูดเสียงดังออกมา
"พวกเธอ 2 คน ถ้ายังคุยกันอีกนะ ครูจะเชิญเธอ 2 คน ออกไปข้างนอก เข้าใจไหม" อาจารย์พูดออกมา
"เห็นไหม เอก เป้ โดนว่าเลย"
"เราขอโทษนะเป้ เราไม่กวนแล้วเดี๋ยวพักเที่ยงค่อยคุยกัน"
"จ้า ดีแล้วล่ะเอก"
หลังจากวันนั้นทั้ง 2 คน ก็เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น ไปไหนก็ไปด้วยกันแล้ว เอกเป็นคนเรียนเก่งก็จะติวให้เป้
ตลอดเพราะเป้เป็นคนไม่ถึงกับเรียเก่งมาก เอกมีอะไรก็ช่วยเป้เสมอ จนทั้งคู่ตกลงคบเป็นแฟนกัน จนเวลาผ่านไป
1 ปี เอกก็ชวนเป้ไปทานข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง..
"เร็วเหมือนกันเนอะเป้ เราเป็นแฟนกันครบ 1ปีแล้ว"
"ใช่ เร็วมากเลยนะ 1 ปี "
"จำวันที่เราขอเป้เป็นแฟนได้ม่ะ"
"จำได้สิ ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ"
"วันนั้นเราพูดว่า"
แล้วเอกก็นึกถึงภาพวันนั้นวันที่เอกขอเป้เป็นแฟน
"เป้ๆเรามีอะไรจะบอก"
"อะไรล่ะเอก บอกมาสิ"
"ถ้าเราพูดแล้วเป้อย่าโกรธนะ"
"บอกมาเถอะ เป้ไม่โกรธเอกเรา"
"เป้เราเลิกคบกันเป็นเพื่อนเถอะ"
"ทำไม่ล่ะเอก"
"ก็เราไม่อยากเป็นเพื่อนกับเป้แล้วอ่ะ
"เป้ทำอะไรผิดเหรอเอก เอกถึงพูดแบบนี้"
"เป้ฟังเราพูดให้จบก่อนสิ"
"จะพูดอะไรก็พูดมาสิเอก"
"ฟังนะเป้ที่เราบอกว่าไม่อยากเป็นกับเป้แต่..แต่"
"แต่อะไรล่ะเอก"
"เราอยากเป็นแฟนกับเป้ไง ไม่อยากเป้นเพื่อนแล้ว"
"บ้าเอก..พูดเสียเป้ตกใจหมดเลย เราก็นึกว่าทำผิดอะไร"
"เราไม่รู้จะพูดแบบไหนนิเป้ เลยลองพูดแบบนี้ดู เราชอบเป้นะ"
"5555 คิดแล้วก็ขามเนอะเป้"
"เอกคิดได้ยังไงอ่ะวันนั้น"
"ไม่รู้สิ มันออกมาจากความรู้สึก"
"เอกเป้มีอะไรจะบอกเอกอ่ะ"
"บอกอะไรเหรอเป้ บอกมาสิ"
โปรดติดตามตอนต่อไป
10 ตุลาคม 2548 11:05 น.
สุนันทารัตน์
"แล้วผมจะแน่ใจได้ไงล่ะว่าเครื่องนี้เป็นของคุณ" เอกถาม
"ฉันจะโกหกคุณให้ได้อะไรขึ้นมาล่ะค่ะ"
"ถ้ายังงั้นแล้วมือถือคนรุ่นอะไรยี่ห้ออะไรล่ะ" เอกถามต่อไป
"อ้อ โนเกีย 6600"
"แป๊บหนึ่งนะครับ ขอโทษครับพี่อันนี้โนเกียรุ่นอะไรครับ อ้อ 6600 นะครับ ขอบคุณครับ"
"ถูกต้องใช่ไหมล่ะค่ะ"
"ครับๆแล้วผมจะเจอคุณได้ยังไงล่ะครับ"
"ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนล่ะค่ะ"
"ตอนนี้ผมอยู่ที่มหาวิทยาลัยครับ"
"งั้นคุณเดินออกมาหน้ามหาวิทยาลัยได้ไหมค่ะ"
"ได้ๆๆๆครับคุณจะรอตรงจุดไหนล่ะ"
"รอตรงหน้าเซเว่นล่ะกันค่ะ"
"ครับๆๆๆ เดี๋ยวผมจะเอาไปให้"
"ขอบคุณค่ะเดียวเจอกันนะค่ะ"
"ตู๊ด ๆ ๆ ๆ" สัญญาณตัดไป
"ขอโทษครับพี่..ทางเข้ามหาวิทยาลัยที่มีเซ่นเว่นอยู่ตรงไหนครับ" เอกถาม
"เดินไปทางนี้เลยครับน้อง"
"ขอบคุณครับพี่"
"ไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้ครับน้องใหม่เหมือนกัน"
"ครับๆๆ"
แล้วเอกก็เดินไปที่ทางเข้าประตูมหาวิทยาลัย จนถึงหน้าประตู แล้วก็มองหาเซเว่น มองไปทางซ้ายก็ไม่เจอ มองไปทางขวา
ก็เจอเซเว่นจึงเดินเข้าไป แล้วเอกก็มองหาว่าเจ้าของโทรศัพท์อยู่ตรงไหน ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น
"สวัสดีค่ะ เราเป็นเจ้าของโทรศัพท์ นะ"
"ครับๆๆ นี่ไงโทรศัทพ์ของคุณ"
"ขอบคุณมากๆเลยนะค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ"
"แล้วคุณชื่ออะไรล่ะค่ะ"
"ผมเอกครับ"
"เราเป้นะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"เช่นกันค่ะ"
"งั้นวันนี้เราขอเลี้ยงข้าวเพื่อเป็นการขอบคุณเอกล่ะกัน"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ"
"ไม่ได้หรอก งั้นถือว่าเลี้ยงตอนรับเพื่อนใหม่ล่ะกัน"
"งั้นก็ได้ครับ"
แล้วทั้งคู่ก็ไปทานข้าวด้วยกัน แล้วก็ทำความรู้จักกันมากขึ้น คุยกันอย่างสนุกสนาน
จนเวลาผ่านไป 2 ชั่วโมง เป้จึงพูดว่า
"เอกวันนี้เป้กับก่อนนะแล้วค่อยเจอกันใหม่"
"ได้ๆๆ แล้วค่อยเจอกันนะ"
"บายจ้าเอก" แล้วเป้ก็เดินออกไป
"ลืมๆๆ ไปเป้ไปไหนแล้วล่ะ ให้ตายสิ ลืมถามเป้ว่าเรียนคณะอะไรได้ยังไง"
หลังจากที่ทั้งคู่แยกจากกัน ก็ผ่านไปประมาณ 1 สัปดาห์ มหาวิทยาลัยก็เปิดเรียน วันนี้เป็นวันที่นักศึกษาเยอะมากผิดกับวันที่เอกมาวันแรก เอกก็เดินถามไปทั่วว่า ตึกคณะที่ตัวเอกเรียนอยู่ที่ไหน จนเดินไปถึงตึกคณะการจัดการ เอกก็รีบขึ้นไปที่ห้องเรียน จนมองไปเห็น เป้จึงรีบเดินเข้าไปทัก
"สวัสดีครับเป้เจอกันอีกแล้วนะครับ"
"อ้าวเอกเองเหรอเป็นยังไงบ้าง"
โปรดติดตามตอนต่อไป
6 ตุลาคม 2548 13:57 น.
สุนันทารัตน์
ท้องฟ้าสวยงามกว้างใหญ่ ที่ข้างล่างนั้นเป็นทะเล มีคลื่นกระทบหาดทรายตลอดเวลา และมีลมพัดที่เย็นสบาย ณ.หาดทุ่งวัวแล่น
"ไอ้เอก แกจะขึ้นไปเรียนต่อเมื่อไหร่ว่ะ"
"คงเป็นต้นเดือนหน้าว่ะไอ้ชาติ"
"งั้นกูขออะไรยังหนึ่งก่อนมึงไปได้ไหมว่ะ"
"ได้สิอะไรล่ะว่ะ"
"ก็ขอตบหัวมังไงล่ะ..นี่ไง 55555" แล้วชาติก็วิ่งหนีไป "แน่จริงตามมาสิว่ะไอ้เอก"
"ไอ้ชาติมึงมาให้กูเตะเสียดีๆ ไอ้ห่า ตบหัวกูได้ไงว่ะ 5555 " ทั้งสองคนก็วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน
แล้วก็มาถึงวันที่เอกต้องไปเรียนต่อที่กรุงเทพ เวลา 18.00 น ณ. สถานีข่นส่งจังหวัดชุมพร
"ฉันไปก่อนนะแม่ ฉันไปก่อนนะพ่อ"
"เดินทางดีๆนะลูก" แม่เอกบอกด้วยความเป็นห่วง
"ตั้งใจเรียนนะเอก" พ่อเอกพูดออกมา
"จ้า ฉันจะตั้งใจ นะพ่อแม่"
"แล้วเจอกันนะโว้ยไอ้เอก แล้วเดี๋ยวปีหน้ากูจะตามมึงเข้าไป ถ้ากูเรียนจบนะ"
"กูจะรอมึง มึงต้องตามกูขึ้นไปเรียนที่กรุงเทพนะไอ้ชาติ"
"เออๆๆ โชคดีว่ะเพื่อน"
"มึงเหมือนกันนะเพื่อน"
แล้วเอกก็ขึ้นรถทัวร์ รถทัวร์ก็วิ่งออกจากสถานีขนส่งไปจุดหมายปลายทางคือกรุงเทพ
"อีก ตั้ง 10 กว่าชั่วโมงกว่าจะถึง นอนเอาแรงดีกว่า" เอกพูดกับตัวเอง หลังจากนั้นเอกก็หลับไปจนถึงกรุงเทพ
"คุณค่ะ คุณค่ะ ถึงกรุงเทพแล้วค่ะ รถต้องเข้าอู่ค่ะ"
"อืม โอ้ย ถึงแล้วเหรอครับ ขอโทษทีครับ "
แล้วเอกก็เดินลงจากรถแล้วแล้วเรียกแท๊กซี่ เพื่อเดินทางต่อไปที่มหาวิทยาลัย
"น้องมาจากที่ไหนครับ" คนขับรถถาม
"ผมมาจากชุมพรครับพี่" เอกตอบ
"มาเรียนต่อเหรอน้อง"
"ครับ อยู่กรุงเทพต้องระวังนะน้อง อันตรายมันเยอะ"
"ขอบคุณครับพี่"
"ถึงแล้วน้อง "
"เท่าไหร่ครับพี่"
"มิเตอร์ 120 คิด100 บาท ล่ะกัน"
"ขอบคุณครับพี่"
หลังจากนั้นเอกก็เดินเข้าไปในมหาวิทยาลัย สิ่งที่เอกทำเป็นอันดับแรกที่เข้าไปที่นั้นคือ
"ฝากเนื้อ ฝากตัวด้วยนะครับ ผมจะตั้งใจเรียนให้จบจากที่นี้ให้ได้ สา..ธุ" เอกเข้าไปไหว้พระในมหาวิทยาลัย
ทันใดนั้นเอกมองไปเห็นมือถือวางอยู่ จึงเดินไปหยิบขึ้นมาแล้วพูดว่า
"ใครหว่า ลืมมือถือทิ้งไว้ แย่จริงๆ แล้วจะตามคืนได้ที่ไหนเนี้ย"
แล้วอยู่ๆเสียงมือถือก็ดังขึ้น เอกก็รับสาย
"สวัสดีครับ คุณเจ้าของเครื่องหรือป่าวครับ"
"ใช่ค่ะๆๆๆ" เสียงตอบแบบดีใจมาก
โปรดติดตามตอนต่อไป
หน้าส่วนตัว
642
