3 ตุลาคม 2549 07:42 น.
หนอนดุ๊กดิ๊ก
.
.. ยุคกฎหมายเฟื่องฟ้อง ...... ฟาดฟัน
คนต่างเสื่อมสัมพันธ์ ........... แพ่งสู้
สังคมห่างเหินกัน ................ กินอยู่
โกงแย่งชิงหย่าชู้ ................. ช่องชั้นเชิงทนาย
.. กระทาชายผู้เบื่อ ............ ภรรยา
ต่างต่างนานาหา ................ เหตุอ้าง
กลั่นแกล้งอยู่เรื่อยมา ........ มิขาด
หวังเกิดเรื่องหย่าร้าง ......... ยกรั้วแยกกัน
.. ภรรยาผู้อ่อนข้อ .............. คนดี
ขันติเมตตามี .................... มั่นแท้
วิกฤติเกือบสิบปี ................ ปลอดโปร่ง
ใจสุขไม่รู้แพ้ .................... ผ่านพ้นกลพาล
.. ยิ่งนานเขายิ่งกลุ้ม .......... เกินทน
ครุ่นคิดหาทางจน .............. เจอะยิ้ม
ตานี้หละได้ผล ................... พวงแน่
เธอจะเปิดจิ้มลิ้ม ................ ก็แล้วกันไป
.. จึงไม่ชักช้าปั่น ............... ไปศาล
ฟ้องหย่าดังคิดการ ............. กุปั้น
กล่าวหาสุดประมาณ ........... เหมือนมั่ว
อีกระบุของเธอนั้น ............. น่วมช้ำดำเขียว
.. เสียวไส้ก็แต่เพี้ยง .......... ภรรยา
ครุ่นคิดคราวนี้หนา ............ หนักแท้
ปรึกษาเลือกทนายมา ......... มองช่อง ทางนา
ถึงจะแพ้ก็แพ้ .................... มิแก้สิ่งสงวน
.. ครวญคิดคดีนี้ทุ่ม ........... ท้าทาย
นอนนั่งลังกาหลาย ............. ตลบล้า
ในที่สุดหนุ่มทนาย ............. นึกออก
ติดคุกก็ติดว้า ..................... ว่าต้องวัดดวง
.. ล่วงถึงนัดสุดท้าย ............ ถามพยาน
ขณะเมื่อซักกลางศาล ......... สืบอ้าง
ยามผู้พิพากษายาน- ........... คางเหม่อ
เขาควักเอาไข่ขว้าง ............ ขวับเข้าเบ้าตา
.. ผู้พิพากษาโกรธร้อง ........ ระรัวถาม
ไยจึ่งกระทำความ ............... เยี่ยงนี้
ทนายหนุ่มโค้งงาม .............. คำนับ
"ท่านโปรดใคร่ครวญชี้ ....... เช่นช้ำชอกเขียว
.. ครั้งเดียวหนึ่งไข่ต้อง ...... ตรงหมาย
ยังบอบช้ำรอยราย ............. รอบจ้ำ
สองไข่เล่าโจทก์กราย ........ เป็นสิบ ปีนา
นางฤจะไม่ช้ำ ................... ชอกเนื้อนวลสงวน
.. ควรมิควรแท้แต่ ............. พิจารณา"
ผู้พิพากษาคลำตา ............... ตุ่ยจ้อง
น้ำเสียงพูดธรรมดา ............ ราบเรียบ
"ศาลตัดสินยกฟ้อง ............. และห้ามอุทธรณ์"
.
1 ตุลาคม 2549 08:21 น.
หนอนดุ๊กดิ๊ก
.
.. คืนวันเสาร์ย่านร้าน ........... อาหาร
พลุกพล่านความสำราญ ........ ครึกครื้น
ค่ำนี้อย่างกับงาน .................. กาชาด
เบียดเสียดคนเดินพื้น .......... แทรกซ้ายหลบขวา
.. กระทาชายหนึ่งผู้ ............... ผลุนผลัน
แหวกเบียดก้าวเบียดหัน ........ ชะโงกจ้อง
ร้านรวงทุกแห่งมัน ................ เนืองแน่น
เหงื่อตกมือกุมท้อง ............... นิ่วหน้าคิ้วยาน
.. เห็นร้านหนึ่งจึ่งก้าว ............. เข้าไป
ห้องสุขาทางไหน ................... แน่บด้น
คิวยาวเหยียดไม่ไหว ............. แวบออก
เดินขยักมือกุมก้น ................ ขยิกก้าวขาเผยอ
.. สักครู่เจออีกร้าน ............... โชคดี
คนแน่นยังพอมี ................... ช่องเข้า
ภายในเอะอะวจี ................... จอกแตก รังแฮ
ป้ายสุขาคือเป้า .................... บ่งชี้ชั้นสอง
.. ย่องกระดึบกระดึบขึ้น ........ กระไดระวัง
พบสุขาสมหวัง ...................... ว่างห้อง
ป้ายบอกท่อแตกยัง ............... ไม่เสร็จ
สำรวจถ้วนถี่จ้อง ................... ซ่อมแล้วกระมังหนอ
.. เห็นท่อก็เรียบร้อย ............ ทุกทาง
ทิชชู่พร้อมสรรพวาง ............. จัดไว้
ชักโครกที่ตรงกลาง .............. สะอาดอ่อง
เหมาะเจาะประเดิมใช้ ......... ถอดแก้กางเกง
.. ฮัมเพลงประกอบก้น ......... ผ่อนคลาย
พรูพรั่งพรวดพราดสบาย ...... เบ่งท้อง
ลุล่วงผ่านใจหาย .................. ใจคว่ำ
รูดซิบออกจากห้อง ............... แห่งนั้นลงไป
.. แปลกใจคนทั่วร้าน ............ เรียบหาย
จานเกลื่อนกลาดเรียงราย ..... ขวดเหล้า
มีเศษอึแหยะกระจาย ............ ไปทั่ว
รีบโยกย่างโหย่งเท้า .............. ออกข้างประตูไป
.. ทันใดเห็นเหล่าผู้ ............. อลวน
ถอดใส่โกลาหล ................... เช็ดขี้
มีหนุ่มหนึ่งหน้ามน .............. มากระซิบ
คุณอยู่ไหนเมื่อกี้ ................. จึ่งพ้นมหันตภัย
.. รู้ไหมมันเกิดขึ้น .............. พริบตา
ในขณะคุยเฮฮา .................. ทั่วหน้า
จู่จู่อึพุ่งมา ........................... ทางท่อ ระบายอา
ลงพัดลมบนฝ้า ( ชี่ไปที่พัดลมใหญ่ ) ฟาดฟุ้งกระจุยกระจาย
.. วุ่นวายวิ่งหลบร้อง ............ ตกตะลึง
ผมอยู่ใกล้ประตูจึง .............. คลาดแคล้ว
คุณล่ะทำไมถึง ................... พึ่ง...เอ่อ... ( หันมา )
คุณ...อะ! ไปไหนแล้ว ......... !? !? !? !?
.
หน้าส่วนตัว
1252
