12 สิงหาคม 2549 18:03 น.
หนุ่มอุบล
ลมพัดโชยโบยไหวไล้ผิวผ้าง
ฟ้าระเรื่อเมื่อใกล้สางพรางชิดใกล้
รัดแรงรัดกลัดกลุมไฟสุมไฟ
โอนอ่อนไหวตามแรงรัดกลัดกอดกลม
พนมนบกรก่ายไหว้ไท้เทพ
อิงแอบอิงสิงเสพฤาเสพสม
มิหมายมาดวาดระบายคลายรมณ์
เพียงอ้อนพรหมณ์พลอยพิมพ์พริ้มกุมาร
นับวันผันเปลี่ยนเดือนเคลื่อนสู่เก้า
ระอุอ้าวระอุอวลล้วนผสาน
แม้เดินเหินย่างเท้าเฝ้าตรวจทาน
ระแวดระวานทุกด้านผ่านจวงจินต์
มิปริปากบากบั่นกลั้นในอก
เลือดหล่อเลือดผ่านรกปรกดวงผิน
กี่ทิวาราตรีที่ยลยิน
จวบวันเจ้าเนาดิ้นรินพร่างใจ
กี่หมื่นสุขแสนเศร้าเฝ้าทนแทน
กี่หมื่นแสนน้ำตาพร่าพร่ำไหล
กี่ฝนหนาวร้าวรานซาบซ่านใน
กว่าจะเติบโตใหญ่ได้เป็น คน
ทน แม่ทนเพื่อเจ้า เฝ้าอด ทนแฮ
ทุกข์ แม่ทุกข์เลือดหยด หยัดยั้ง
เพื่อ ลูกแม่ยอมอด หวังลูก อิ่มนา
ลูก แม่ลูกผูกรั้ง จวบสิ้นรินลมใจ
20 กรกฎาคม 2549 20:59 น.
หนุ่มอุบล
ร้อยจิตดั่งโซ่แก้ว มณีพราว
ร้อยชีพทุกถิ่นด้าว ทดไท้
ร้อยรักทบทอเท้า แทบบาท บาทา
ร้อยดั่งหนึ่งมะลิไซร้ สอดร้อยพ่อกร
12 เมษายน 2549 23:50 น.
หนุ่มอุบล
ไอแดดเผาแผดเพี้ยง เพียงกาย
ไอทุกข์บุกทลาย มโนแก้ว
ไอแดดแผดเผาคลาย ร้อนดับ ลงนา
ไอทุกข์ลุกดับแล้ว ดับล้มเพราะข่มจินต์
จิตจับจินต์ตระหนักรู้ เท่าใจ
ดับทุกข์ร่อนมลาย ดับสิ้น
วารีซับดับกระหาย ร้อนดับ เย็นนา
สงบจิตระงับสิ้น ดับร้อนทั้งกายใจ
25 กุมภาพันธ์ 2549 09:27 น.
หนุ่มอุบล
เหงื่อหยดรินหยาดปาดเหงื่อ ไหลบ่าผ่าเสื้อ
เหงื่อแห้งกลายแผนที่ไท
ก้มหน้าก้มตาจับไถ จับจอบสับไพร
พลิกพื้นพลิกแผ่นดินดอน
จากปู่สู่หลานเหลนหล่อน พร่ำเตือนพร่ำสอน
ทุกขั้นเรียนรู้สู่จินต์
กี่หมื่นฝนหยดหยาดริน หล่อกลายหนึ่งสินธุ์
ชุบพื้นทาแผ่นทุ่งรวง
กี่แล้งกี่ฝนที่ร่วง กี่ระกำทรวง
เจ้าหยัดเจ้าสู้เพื่อใคร
ขาดกี่คราหมวกไม้ไผ่ กันแสงรำไร
บังแดดแผดเผาเร่ารุม
ทั้งจิตทั้งกายเททุ่ม เยือกเย็นสุขุม
ผลิหนึ่งเมล็ดแห่งทอง
เลี้ยงดูหมู่ไทยทั้งผอง ให้สุขสมปอง
เจ้าหยัดเจ้าสู้เพื่อใคร
หนึ่งชนย่ำเหยียบเจ้าไห้ เจ็บซ้ำย่ำใจ
เจ้ายังหยัดสู้ได้ฤา
หรือเจ้ายึดอดทนคือ มณีที่ถือ
ประดับจิตห้อยร้อยเตือน
แม้นมีดกรีดแผ่แล่เฉือน มิคลายแคลงเคลือน
เจ้าหยัดเจ้าสู้เพื่อใคร
ตื่นเถิดมวลชาวนาไทย ตื่นจากหลับไหล
เพื่อหยัดยืนสู้เพื่อตน
23 กุมภาพันธ์ 2549 18:36 น.
หนุ่มอุบล
ในอ้อมกอดกลีบหีบห่อ ก้านส่งน้ำหล่อ
ส่งแร่แลภัตราหาร
หล่อเลี้ยงเพียงเพื่อเบ่งบาน อวดช่อต่อก้าน
อวดกลีบแลอวดเกสร
ร่ายร่อนล่อหลอกภมร หวังให้ไชซอน
ลัดเลาะเลาะเลี้ยวเกี้ยวพัน
อวดกลีบเกสรค่อนวัน ฉันหลากสีสัน
เหลืองม่วงชมพูฟ้าขาว
แสดสลับดำช่อทองกราว ฤากุหลาบขาว
ม่วงคร้ามอวดช่ออินทนิล
ชมพูชบาน่ายลยิล แม้นดอกกระถิน
ยังอวดเองอ้าดอกงาม
ครั้นขาดภมรร่อนตาม หมดสิ้นหมดความ
หมดแล้วค่าสั่งสมมา
ไร้แม้วิหคร่อนหา ร่วงแล้วโรยรา
ร่วงหล่นป่นผงธุลี
หน้าส่วนตัว
851
