หยาดน้ำฝนโปรยปรายแตะสายน้ำ ความชุ่มฉ่ำหยดหยอดบนยอดหญ้า หอมไอดินกลิ่นฝนบนท้องนา เคล้าดอกหญ้าไหวว่อนขจรขจาย มวลดอกไม้อวดช่อลออชื่น คอยหยิบยื่นความงามนัยความหมาย เรไรเรื่อยร้องร่ำจำเรียงราย เผื่อแผ่สายใยซึ่งซาบซึ้งทรวง มาลัยปรุงประทิ่นกลิ่นเกสร ผึ้งภมรเย้าหยอกดอกบัวหลวง ณ น่านน้ำวาวใสเป็นใยยวง อีสานปวงปันสุขสิ้นทุกข์กาง คือมนต์รักลูกทุ่งฟุ้งเฟื่องฟ้า คือบ้านนาถิ่นไพรไสวสว่าง คือเกลียวสายสัมพันธ์ทุกสรรพางค์ คือเส้นทางแห่งรักที่ถักทอ. . . a eror. . .อ่างน้ำตา
หน้าส่วนตัว
1773
