29 กรกฎาคม 2550 16:19 น.
หัวใจอ่อนหวาน
เปลี่ยนไป เพราะใคร บางคน
สับสน นั่งเหม่อ คอยหา
เมื่อไหร่ คนดี จะมา
ปลอบซับ น้ำตา ดังเดิม
รอแล้ว รอเล่า หวนหลัง
ยังฝัง ใจจำ ไม่หาย
เวลา เคยใกล้ ใจกาย
มิคลาย จากไกล ใจเรา
เขาคง มีใคร แนบข้าง
คอยฟัง เสียงเว้า วอนหา
เราเอง นั่งซึม ทุกครา
เมื่อไหร่ ท้องฟ้า จะเปลี่ยนไป
คิดถึง เธอจน ใจหาย
เรากลาย เป็นใคร คนอื่น
เคยซึ้ง เคยมี วันคืน
กลับกลืน หายไป ตามกาล
ผ่านมา ผ่านแล้ว ผ่านเล่า
ความเก่า เรายัง ติดฝัง
ไม่ลืม ว่าเคย จริงจัง
รักเธอ ซึ่งครั้ง เคยมี
จริงจัง จริงใจ เสมอ
เพราะเธอ เป็นใคร ใจฝัน
เมื่อเธอ ลาหาย ไกลกัน
ชอกช้ำ เหงางัน เดียวดาย
24 กรกฎาคม 2550 19:38 น.
หัวใจอ่อนหวาน
แม้จะมีใครในชีวิตที่ผ่านมา
แต่คนที่มีค่าที่สุดคุณรู้ไหม
อยู่กับฉันในความคิดในหัวใจ
ไม่เคยลบเลือนไปตามเวลา
คุณไม่เคยจะรับและรู้สึก
กับหัวใจลึกลึกที่ใฝ่หา
ปล่อยให้เรื่องระหว่างเราต้องผ่านมา
จนมันเกินเยียวยาให้เหมือนเดิม
จากวันนั้นที่ล่วงเลยเวลามา
สิ่งมีค่าที่ยังไม่จางหาย
ยังติดฝังในใจไม่เสื่อมคลาย
เพราะใครใครก็แทนไม่ได้......
กลับมาเถอะนะได้ไหม.......เพราะฉันไม่เคยรักใครเท่าคุณเลยจริงจริง
24 กรกฎาคม 2550 04:21 น.
หัวใจอ่อนหวาน
เหนื่อยเหลือแสนกับหัวใจอันบอบช้ำ
ถูกเหยียบซ้ำเพราะคิดพลาดมาหลายหน
เขาไม่คิดรักเราจริงยังอยู่ทน
คล้ายกับคนด้านชา..ในหัวใจ
อยากจะลืมอยากจะล้างความหมองเศร้า
เลือนความคิดเก่าเก่าที่ติดฝัง
เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจเพียงลำพัง
หาคนนั่งเคียงข้างยังไม่มี
โอ้ยยยยยย....จะทนไม่ไหวแล้ว
ทำไม.......จึงไม่แคล้วความเศร้าหมอง
หรือชีวิตถูกลิขิตให้จำจอง
กับความช้ำซ้ำสองที่ต้องทน
จะต้องลองรักครั้งใหม่....สักกี่ครั้ง
เจ็บจนใจนี้พังและหม่นไหม้
และสุดท้ายคงไม่มี...ไม่เหลืออะไร
นอกจากใจที่ถูกวางเอาไว้.....ไม่มีใครเหลียวแล
ไม่อยากลอง ไม่อยากรู้...อะไรแล้ว
เพราะสุดท้าย.........คงไม่พ้นต้องเจ็บอีก...ใช่ไหม
7 กรกฎาคม 2550 23:14 น.
หัวใจอ่อนหวาน
เธอเดินเข้ามาในวันที่เหน็บหนาว
บอกเล่าเรื่องราวที่ทำให้หนาวสั่น
โอ้หนอ หัวใจ ไม่เคยเต้นไหวเร็วพลัน
เท่าครั้งนี้ที่ฉันได้อยู่กับเธอ
เธอบอกว่าฉันเป็นคนดียวที่รู้
อ่ะดูดูว่าเราเป็นคนสำคัญขนาดไหน
บอกความลับขนาดนี้มาทำไม
ทำให้ฉันนั่งสั่นในใจทุกยาม
เธอมาบอกตอนฉันอยู่ตัวคนเดียว
แปลกแปลกเปลี่ยวเปลี่ยวตรงนี้ที่บ้านฉัน
ไม่เอาแล้วไม่อยากรับรู้ช่างมัน
กลัวสิ่งที่คิดไว้นั้นจะเป็นจริง
แล้วสิ่งที่เธอพูดก็ตอกย้ำ
ต่อให้ฟังซ้ำ ๆ ก็ยังเป็นคำเก่า
ใจลอยหายไปในอากาศบางเบา
ก็เธอเล่าว่าบ้านเรามีผีเอย......บรื๋อออออ
หน้าส่วนตัว
1041
