5 สิงหาคม 2549 20:37 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
น้องคนดีคงเจ็บเศร้าใจแท้
จิตย่ำแย่หัวใจแหลกแตกสลาย
เลือกไปอยู่ริมฝั่งยังความตาย
ครั้งใจชายเริ่มเวียนเปลี่ยนสันดาน
คงเหลือทนพ้นจิตจะคิดได้
เขาจากไปเป็นอื่นทิ้งคืนหวาน
ไม่คิดถึงวันเก่าอันยาวนาน
ปล่อยให้ผ่านเลยไปไร้เมตตา
วันนี้จึงทำใจไม่ได้อีก
จำต้องหลีกตามทางอนาถา
เขาหลงลืมคำเอ่ยเคยสัญญา
มีน้ำตาเป็นเพื่อนเยือนประจำ
เขาคนนี้มีคนนั้นมันเจ็บนัก
ก่อนเคยรักกลับพามาขยำ
ขยี้ใจน้องอยู่ดูเขาทำ
โถคงช้ำแทบตายวายชีวี
วันนี้เขาทิ้งน้องต้องร้องให้
พี่อยู่ไกลเหินห่างทางวิถี
ไม่ได้คอยถามตอบปลอบคนดี
เกือบเสียทีเกือบเสียน้องครองน้ำตา
ข่าวว่าเขามีใหม่ผูกใจรัก
น้องสมัครละสิ้นทิ้งถิ่นฐา
อยากจะไปไม่กลับลับชีวา
ขออำลากันทีพลีชีพพลัน
น้องจ๋าใยลบเลือนคำเตือนพี่
คิดให้ดีอย่าด่วนชวนหุนหัน
ตั้งสติเผื่อใจไว้สักวัน
เรื่องราวนั้นให้เป็นเช่นบทเรียน
ยังคงมีหลายคนทนทุกข์หนัก
ขาดแคลนนักน่าอนาถขาดเสถียร
ต้องทนอยู่สู้ไปในสังเวียน
รอวันเปลี่ยนสิ่งดีมีเข้ามา
เก็บเรื่องเก่าเอาไว้ได้สำนึก
เพื่อรำลึกครั้งยังรักปราถนา
คุณความดีเหลืออยู่ควรรู้ค่า
วันข้างหน้าจะเห็นเป็น........ธรรมดา.........
บนเส้นทางชีวิตของแต่ละคน
อาจต้องทนกับสิ่งต่าง ๆ มากมาย
บางช่วงเวลาที่เลวร้าย อาจมีสิ่งดี ๆ อยู่บ้าง
ถ้าเป็นไปได้ ให้มองไปรอบ ๆ แล้วจะเห็น
เห็นคนที่ยังรัก และเป็นห่วงอยู่มากมาย
ใช่ว่าผิดหวังแล้วจะต้องตายเสมอไป
พี่จะยังคอยเป็นกำลังใจให้
หวังว่าน้องคงจะผ่านพ้นช่วงเวลานี้ไปได้
แม้จะไม่ดีนัก
ต้องค่อย ๆ ทำใจให้ยอมรับมัน
มีสติแล้วก้าวเดินไปด้วยจิตใจที่มั่นคง
พี่จะรอ...................... รอดูก้าวเดินต่อไปของเธอ
สักวันหนึ่ง.....................
ด้วยความห่วงใย
จากใจพี่คนเดิม
16 กรกฎาคม 2549 17:19 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
เมื่อเดือนก่อนฝันไม่ดีมีฟันร่วง
หลุดทั้งยวงด้านบนจนใจหาย
ตกใจตื่นขึ้นมาหูตาลาย
แก้วความหมายของฝันให้มันดี
จึงโทรหาป้าฉันที่บ้านนอก
ท่านจึงบอกแก้ให้กลายสุขี
ไปทำบุญกรวดน้ำในทันที
จะได้มีแต่สิ่งยิ่งดีงาม
วันเวลาผ่านไปไม่นานนัก
คนรู้จักแต่ก่อนตอนสิบสาม
เป็นคนเลวชั่วช้าน่าประนาม
เขาเคยหยามพ่อฉันไอ้บรรลัย
ตอนนั้นยังคงเล็กเป็นเด็กอยู่
ได้แต่ดูเขายำทำนิสัย
บ้านของฉันเคยอยู่อู่เคยไกว
มันพรากไปพร้อมแม่แย่จริงจริง
เมื่อสูญสิ้นหมดทั้งบ้านพ่อแม่
ความท้อแท้มาอยู่คู่ลูกหญิง
ใจสลายแตกไปดั่งใครยิง
มีแต่สิ่งเลวร้ายทลายมา
กว่าจะนำแม่คืนตื่นจากฝัน
ก็ถูกมันดูดไปใจผวา
เสมือนแม่ถูกใส่ของต้องมนต์ตรา
ยามวิชาเสื่อมไปได้แม่คืน
ทรัพย์สินมันเอาไปแม่ได้หนี้
ทุกข์ทวีท่วมท้นจำทนฝืน
ทำงานไปใช้ไปนับหมื่นคืน
วันนี้ยืนหยัดอยู่ได้ดูมัน
เมื่อเช้านี้ข่าวมาว่ามันป่วย
คงดวงซวยล้มไปในบ้านฉัน
ที่ยึดไปเสวยสุขทุกคืนวัน
ช่วยไม่ทันหมอปล่อยลอยชีวี
อโหสิกรรมให้ไปหมดนะ
ชาติหน้าจะไม่เจอเธอทุกที่
อยู่กันคนละซีกโลกจงโชคดี
อย่าได้มีเหตุใดให้พบเจอ
ไม่อาฆาตจองเวรเช่นตอนเด็ก
ครั้งยังเล็กอยากยิงทิ้งเสมอ
ในยามหลับฝันร้ายได้ละเมอ
ยามพลั้งเผลอไปคิดถึงจึงเสียใจ
มาบัดนี้ชดใช้กรรมไปแล้ว
หลุดจากแนวโคจรนอนหลับไหล
เวรกรรมที่ติดค้างปล่อยวางไป
เพียงอย่าได้เจอกันทุกชาติเลย
ขออภัยค่ะ หนู่หิ่ง ฯ ตั้งติดกันซะสองกระทู้เลย อ่ะน่า อ่ะน่า นะ
ไม่ค่อยได้เข้ามาเท่าไหร่ หวังว่าพี่ ๆ บนถนนสายนี้ยังคงจำกันได้นะเจ้าคะ
พอดีเพิ่งได้ข่าวเมื่อเช้านี้ค่ะ ก็เลยมาอโหสิกรรมให้เก็บไว้เป็นหลักฐาน
จริง ๆ แล้วหนูหิ่ง ฯ ไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด แถมยังใจหายหน่อย ๆ ด้วย บอกไม่ถูกค่ะ
*_*
16 กรกฎาคม 2549 17:18 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
๑ ถึงเวลาแล้วหน้าจะลาเลื่อน
จากตราดเคลื่อนย้ายแผ่นดินถิ่นอาศัย
ไปสู่จังหวัดหนึ่งซึ่งห่างไกล
เพื่อพบใหม่ลูกค้าเก่าที่เรามี
๒ จากไปนานหลายเดือนใช่เลือนลับ
วันนี้กลับมาเยือนเพื่อนน้องพี่
เชื่อมสัมพันธ์สานต่อก่อไมตรี
ทุกคนคงมีความสุขทุกคืนวัน
๓ ใช้เวลาสองวันจึงได้ล่วง
ด้วยใจห่วงลูกค้าณ นครสวรรค์
ทราบว่ามีคนป่วยด้วยเหมือนกัน
หน้าที่ฉันมีอยู่คือดูแล
๔ ลูกค้าอยู่แห่งไหนถิ่นไทยนี้
หากว่ามีเจ็บไข้ให้แยแส
จะไปคอยอยู่ใกล้ไม่เชือนแช
ไร้ข้อแม้ทุกอย่างโปรดวางใจ (จิง ๆ นา ^_^ )
๕ คงจะอยู่ที่นี่สามอาทิตย์
เร่งรีบปิดงานก่อนลาอีกสมัย
เยี่ยมลูกค้าต่างบ้านเมืองถัดไป
ถึงอุทัยลพบุรีอยุธยา
๖ สระบุรีมีงานเราสานไว้
แต่เปลี่ยนได้หากพบสบปัญหา
ในจังหวัดที่ฉันได้สัญญา
ส่งเสียงมาหากป่วยไข้จะไปทำเคลม เมี้ยว ๆ ๆ ๆ อยู่ดีสบายก็ตัวใครตัวมันเน่อ ^_^
แล้วก็ถึงเวลาที่หิ่งห้อยน้อยจะพเนจรร่อนอีกหน
ฝ่าลมฝนจากแดนดินถิ่นทะเล
ไปสู่แดนสี่แควแม่น้ำมาพบบรรจบกันคือปากน้ำโพ ^_^
ก่อนจากตราด เกิดเหตุอีกครั้ง *_~
ครานี้หนูหิ่ง ฯ เปล่าประมาทนะเจ้าคะ เรื่องของเรื่องมีอยู่ว้า.....
หลายวันก่อนหนูหิ่ง ฯ ไปจอดรถที่โรงพยาบาลคลองใหญ่
ด้วยความเฟอะฟะรีบไปหาลูกค้าที่สถานีตำรวจ จึงไม่ได้สังเกตรถก่อนออกจากรพ.
ปรากฎว่าเมื่อไปถึงสถานีตำรวจ พี่สารวัตรทักว่าน้อง ๆ รถไปโดนอะไรมา (*_*)'
หนูหิ่ง ฯ จึงหันขวับไปดูรถ !
ไอ้หยา ! กันชนหน้าแตกยุบเข้าไปข้างใน ครายใจร้ายมาชนรถนู๋เนี่ย ฮือ ๆ แง้ ๆ
ขอโทษสักคำก็มะมี ขอให้จูด ๆ เลย ฮึ่ม ! แง่ง ๆ ๆ เมี้ยว ๆ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า......
ก่อนออกรถอย่าเฟอะฟะ ควรตรวจตราให้ดีก่อน
มิฉะนั้นอาจถูกชนแล้วหนีได้ ฮือ ๆ ๆ ๆ แง้ ๆ ๆ ๆ
เอาเป็นว่าหากหนูหิ่ง ฯ ย้ายถิ่นบินอีกหน จะส่งข่าวมาบอกเล่า - เก้า - สิบ อีกครั้งนะเจ้าคะ
บะ - บายเจ้า ไปแระ เมี้ยว ๆ ๆ
27 พฤษภาคม 2549 15:18 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
๑ ชีพจรลงเท้าเราอีกครั้ง
เร่งพลังท่องไปในทุกหน
ด้วยจิตใจไม่แพ้แก่ทางวน
ไปผจญทั่วถิ่นแผ่นดินไทย
๒ เริ่มต้นที่เชียงใหม่ไปถึงตาก
ฉุดกระชากอีกสองลองงานใหญ่
ทั้งสามคนรวมจิตคิดก้าวไกล
สร้างฝันไว้วันนี้จึงรี่ทำ
๓ อยู่เมืองตากสามเดือนจึงเคลื่อนที่
จรลีจากไปเมื่อใจหนำ
แสวงหาแหล่งตลาดตราดชักนำ
เมืองเลิศล้ำทะเลสวยรวยหาดทราย
๔ พบปะทุกผู้คนทนลำบาก
ศัพท์แสงยากต้องสื่อคือจุดขาย
หวังผลยิ่งเมื่อครบจบบรรบาย
ได้ลงลายมือชื่อถือกรมธรรม์
๕ ทำงานเช้าทุกวันจันทร์ถึงศุกร์
และในทุกวันหยุดสุดหฤหรรษ์
พักผ่อนเชิงท่องเที่ยวเกี่ยวก้อยกัน
ทั้งเป็นวันผูกมิตรพิชิตใจ
๖ ครั้งมีวันหยุดนานสุดสัปดาห์
ติดกันมาสี่วันฉันจึงได้
พเนจรสู่แดนอันแสนไกล
อีสานใต้ด้นถึงกึ่งเยี่ยมคน
๗ สู่สุรินทร์เมืองห่างร้างภูเขา
ก่อนถึงเพลาเคลื่อนกายไปอีกหน
พักสักคืนค่อยคลาไปประจญ
กับผองชนญาติเขาเราควรเจอ
๘ เช้าอีกวันจึงบั่นปั่นจนถึง
พบญาติหนึ่งสองสามตามเสนอ
อธิบายให้รู้สู้เพื่อเธอ
สองปีเผลอผ่านไปไร้เงินทอง
๙ ผลประโยชน์ผู้ทำอยากนำส่ง
หากตกลงจะตามนำสนอง
เป็นเรื่องที่ถูกต้องตามครรลอง
มิได้ข้องเกี่ยวกับรับราชการ
๑๐ รับรองจะไม่ให้ได้เดือดร้อน
ทุกขั้นตอนติดต่อขอประสาน
ต้นสังกันเรียบร้อยค่อยส่งงาน
หิ่งห้อยขานหวังเพียงเสียงเข้าใจ
๑๑ เมื่อตกลงปลงแล้วขอแจวก่อน
ที่นครลพบุรีมีคนไข้
อุบัติเหตุรถยนต์ชนมอเตอร์ไซค์
หนึ่งหญิงไร้ชีวินสูญสิ้นลม
๑๒ ต้องติดต่อของานด้านเอกสาร
ประกอบการเรียกสินไหมได้สะสม
ช่วยบรรเทาทุกข์ร้อนตอนระทม
ญาติปุ๊กจมสู่ห้วงบ่วงผูกพัน
๑๓ ขอวิญญาณน้องสู่สุคติ
อโหสิบางทีพี่หุนหัน
ชาติหน้ามีขอพบประสพกัน
ชาตินี้พันธ์หลุดพ้นจนฤดี
๑๔ ความโศกเศร้าหม่นหมองครองศาลา
ทุกคนมาส่งแสงแรงรังสี
เพื่อน้องพ้นสู่แดนสุขาวดี
ทุกข์ทวีก่อเกิดแก่ครอบครัว
๑๕ หลังร่วมงานอาลัยในวันศุกร์
เช้าจึงรุกฝ่าไปในแสงสลัว
บนท้องฟ้าวันนี้เมฆหม่นมัว
กระจายตัวเต็มฟ้าจะบ่าลง
๑๖ ถึงโรงเรียนในนครสวรรค์
ที่ซึ่งฉันต้องเยี่ยมเตรียมนำส่ง
เบี้ยประกันเด็กจนพ้นอัศดง
เสร็จแล้วตรงเข้าถึงซึ่งเมืองกรุง
๑๗ ขณะนี้อยู่ในใจกลางเมือง
แสงแดดเรืองส่องมาแจ้งว่ารุ่ง
ต้องเร่ไปโรงพยาบาลเมียงมุง
คนไข้ยุ่งนุงนังเต็มทั้งโรง
๑๘ เสร็จแล้วจะยาตรากลับไปตราด
ไม่ผิดพลาดงานการปั่นโขมง
เอกสารเรียงรายขยายโยง
ร้อยเรื่องโจงสู่เชียงใหม่จ่ายประกัน
สวัสดีทุกท่าน ^_^
จริง ๆ แล้วหนูหิ่ง ฯ มีรูปประกอบ ตะว้า........ แปะม่ายเป็น แฮ่....... ^_^
8 มีนาคม 2549 06:02 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
เห็นตะวันยามเย็นลอยเด่นฟ้า
คอยเวลาคล้อยเคลื่อนเลือนลับหาย
ยามราตรีเวียนมาดาราพราย
ทอประกายแสงสู่พสุธา
เมื่อทิวาผ่านพ้นบนภูเขา
คงเหลือเงาร่มไม้ไพรพฤกษา
มีเสียงสัตว์น้อยใหญ่ในพนา
ส่งภาษากู่ร้องก้องแดนดง
สายลมคงพัดเย็นกายใจชื่น
หอมระรื่นกลิ่นผกาน่าลุ่มหลง
ธรรมชาติตระการตาคราอัสดง
คงยืนยงเช่นนั้นไม่ผันไป
ฤดูกาลหมุนเวียนเปลี่ยนสลับ
วันคืนลับล่วงคล้ายใครเสือกใส
ธรรมชาติป่าเขาลำเนาไพร
รักษาไว้แม้ผ่านกาลเวลา
นั่งรำลึกถึงถิ่นแผ่นดินเกิด
แหล่งล้ำเลิศในใจที่ใฝ่หา
ความผูกพันมั่นอยู่ในอุรา
ตลอดมาคิดถึงอย่างซึ้งใจ
เฝ้ารอวันที่ได้กลับไปบ้าน
คงชื่นบานรื่นรมสมสมัย
ให้คุ้มกับเวลาที่ลาไกล
สะสมไว้ความสุขทุกข์ลาเลือน
มองท้องฟ้าที่นี่สีหม่นหมอง
แสงดาวส่องดูไปใยไม่เหมือน
ยามอยู่เขาเห็นเด่นทั้งดาวเดือน
มาเยี่ยมเกลื่อนท้องฟ้าจนพร่าพราย
อยากจะเห็นทุกที่ได้มีป่า
ปวงประชาคงสมอารมณ์หมาย
บรรเทาความรุ่มร้อนใจผ่อนคลาย
หลอมละลายความรั้นดันทุรัง
เป็นความฝันเล็กเล็กเด็กคนหนึ่ง
เพียงรำพึงออกไปด้วยใจหวัง
ธรรมชาติอาจเป็นบ่อก่อพลัง
จะคงยังฝันต่อและรอดู /.
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหิ่งห้อยน้อยใจ
หน้าส่วนตัว
1461
