8 เมษายน 2554 00:42 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
แสวงหา คนขับ กลับเชียงใหม่
จะกลับไป สงกรานต์ ที่บ้านฉัน
วันที่แปด เมษานี้ ว่างสักวัน
ไปส่งกัน สักนิด คิดยังไง
มาประกาศ ช้าหน่อย หิ่งห้อยยุ่ง
โคราชมุ่ง งานการ พานมิตรใหม่
ขับรถเอง คนเดียว แสนเปลี่ยวใจ
จึงอยากได้ สักคนด้วย ช่วยดูแล
มีบ้างไหม คนดี ที่ยังโสด ^^"
ขอได้โปรด อย่าล่อลวง ดวงน้องแย่
มีสองคน ก็เป็นรอง ต้องได้แชร์
ตอนนี้แค่ หาใหม่ ให้มั่นใจ
มีรักเดียว จริงใจ ไม่ล้อเล่น
เข้ามาเป็น คนขับรถ ที่สดใส
เหล้าไม่ดื่ม บุรี่ไม่สูบ คอยห่วงใย
ยามเจ็บป่วย เป็นไข้ ไปเฝ้ากัน
ไม่มากมาย หรอกน่ะ นะแค่นี้
ได้ไหมพี่ สมัครเพิ่ม ต่อเติมฝัน
จะเดินทาง ตอนนี้ พี่ยังทัน
ยังยืนยัน ตามล่า หาสามี ^^"
ในรอบนี้ ปิดหลัง วันปีใหม่
หนึ่งอาทิตย์ คิดไป ใจสุขี
ใบสมัคร เก็บไว้ ให้ดีดี
ส่งไปรษณีย์ ก็ได้ ไม่ว่าเลย
ตู้ปณ. เปิดไว้ ให้ส่งด่วน
อย่าเรรวน ส่งมา อย่านิ่งเฉย
กล้ากล้าหน่อย สมัยนี้ ไม่มีเชย
จะเฉลย ให้รู้ ทุกผู้คน
ป่าวประกาศ หลายรอบ ตอบไม่ได้
ว่ามีใคร เข้าตา มาสักหน
จะติดเลข คละเคล้า เอามือวน
หยิบสักคน ใบสมัคร รับสามี อิ ๆ ๆ ๆ
ก๊อก สุดท้าย และท้ายสุด
กินยายังมีเช้า - กลางวัน - เย็น และก่อนนอน
หนูหิ่ง ฯ เอง ขนาดตามล่า 4 เวลายังหา....ไม่ได้เลย ๕๕๕๕๕
ปล.เพิ่งกลับจากโคราช มาถึงก็ดึกแล้ว ง่วงนอนด้วย
ก็เลยเขียนได้แค่นี้ จนป่านนี้ยังหาคนขับรถไม่ได้เล้ย ! แย่จัง
พรุ่งนี้ต้องขับรถกลับเชียงใหม่คนเดียวอีกแล้ว เฮ้อ ! เศร้าจัง *__~
ถึง จม. เจียงใหม่เวลาดึก จึงมาเขียนเพิ่มเติมนิดหน่อย
2 เมษายน 2554 22:15 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
อยากจะบอก ทุกท่าน ผ่านบทกลอน
ว่าถึงตอน ตอบคำถาม ตามสงสัย
หลายท่านคง งงบ้าง อย่างบางใคร
เพราะเหตุใด หนูหิ่ง ฯ จึง ไม่พึงเกรง
เป็นผู้หญิง ใยกล้า ท้าประลอง
คงถูกมอง ไม่ดี ที่อวดเก่ง
ทุกวันเฝ้า เข้ามา ท้าบรรเลง
และข่มเหง บางใคร ให้ระกำ
ก็ไม่ว่า ตามใจ ใครจะคิด
ท่านมีสิทธิ์ มองมา ว่าเหยียบย่ำ
เขาและเธอ ทนอยู่ ดูหนูทำ
ให้เจ็บช้ำ เกินกว่า จะแก้ตัว
นั่นเป็นเพราะ แก้อย่างไร ไร้ประโยชน์
มีแต่โทษ เพราะหนู รู้ว่ามั่ว
ตอบคำถาม บางอย่าง อ้างพ้นตัว
แต่พันพัว อยู่นี่ ที่ข้างคู
จะอาฆาต มาดร้าย หมายปองขวัญ
ก็ไม่หวั่น เพราะน้อง ต้องทนอยู่
ถึงเจ็บช้ำ จงจำไว้ ไปตรองดู
ขอให้สู้ ต่อหน้า อย่างหนูทำ
เป็นผู้ชาย อกสามศอก จะบอกให้
กลัวอะไร กับนางร้าย ใจถลำ
ตัวนิดเดียว กล้ากล้าหน่อย ปล่อยถ้อยคำ
อย่ามาทำ เก่งลับหลัง มันไม่ดี
การนินทา กาเล เหมือนเทน้ำ
ไม่ชอกช้ำ เหมือนเอามีด ไปกรีดฝี
อาจเป็นแผล พุพอง หนองทวี
หากแม้นมี เชื้อร้าย ในคำคน
อยากจะทำ ทำไป ให้ต่อหน้า
อีกฝ่ายมา แก้ได้ ไม่สับสน
อยากจะว่า ด่าอะไร ให้ผู้คน
ได้ยินยล ทั่วถ้วน ทุกเขตคาม
จะเปลี่ยนชื่อ มาว่า ด่าก็ได้
จะตอกให้ หงายหลัง ทั้งถูกหาม
จะไม่เลี่ยง สักที หนีสักยาม
จะติดตาม ทุกกระทู้ ดูกันไป
หนูไม่มี ชื่อเสียง เยี่ยงตัวพี่
หนูไม่มี ใครรู้ อยู่หนไหน
หนูไม่มี ความเด่นดัง อย่างบางใคร
และหนูไม่ เคยขอ ข้าวใครกิน
ก็เป็นเพียง แค่ผู้หญิง....ที่หากิน ^^"
ทุกแดนดิน ทั่วไทย ใจถวิล
มีความเหงา เข้ามา เป็นอาจิณ
ยามห่างถิ่น ที่เกิด กำเนิดมา
ตัวคนเดียว โดดเดี่ยว เปลี่ยวใจนัก
ขาดคนรัก ดูแล และห่วงหา
จึงแสวง ไปทั่ว ทุกพารา
หวังจะหา สามี ดีดีสักคน
ยังคงยืนยัน ไม่หวั่นแม้วันมามาก อิ ๆ ๆ ๆ
1 เมษายน 2554 08:00 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
เคยลองแล้ว และก็ เข็ดเสียแล้ว
ขอคลาดแคล้ว คลาไคล จากไปก่อน
แม้จะเสีย น้ำตา มาหลายตอน
หลายบทสอน ให้คิด พิจารณา
เขียนกลอนกานต์ มากมาย คล้ายส่งสาร
แค่ต้องการ เป็นเพื่อน เหมือนก่อนหน้า
แต่บางใคร หยามหมิ่นจึง ซื้งปัญญา
ช่างไร้ค่า เหลือหลาย ไม่อยากเดา
เป็นนางร้าย ก็อายบ้าง อย่างผู้หญิง
แต่ความจริง คงอยู่ สู้กับเขา
แม้จะถูก มองว่า กล้าไม่เบา
ก็จะเอา แลกด้วย ซวยช่างมัน
ถึงตอนนี้ ไม่แม้ แต่จะคิด
จะถูกผิด อย่างไร ไม่เคยหวั่น
เพราะความจริง เคยให้ ใจใกล้กัน
ตอนนี้ผัน เสียแล้ว นะแก้วตา
สวัสดีเจ้า ^^"
ไปตอบไว้ที่กระทู้ * ประกาศ *
http://www.thaipoem.com/forever/poem.php?poemid=139776
แต่พี่เขาลบอ่ะค่ะ
มีอีกเรื่อง จะว่าแก้ตัวก็ได้นะ ไม่ว่ากัน
วันที่ 29 ใครโทร.มาหลายสาย เพิ่งเช็คโทรศัพท์
พอดีว้า.... ซันจีฟพามามี้มาจากอินเดีย หนูหิ่ง ฯ ไปนอนคอนโดเขาทุกวัน
โทรศัพท์ก็ให้มี้ไว้โทร.ไปอินเดีย มี้บอกเหมือนกันว่ามีคนโทรมา แต่มี้ไม่รับ
เพราะมี้พูดได้แต่ฮินดูอ่ะ ตอนนี้ก็คุยภาษาใบ้กันอยู่ทุกวัน กินโรตีทุกวัน
แต่หนูหิ่ง ฯ ก็ไม่โทรกลับหรอกนะคะ ถ้าอยากรู้อะไร หรือสงสัยอะไร
ก็เมลล์มาถาม ปลดบล็อกที่เอ็ม แล้วทิ้งข้อความไว้ แล้วค่อยบล็อกใหม่ก็ได้
ตามสะดวกนะคะ
โชคดีค่ะ
1 เมษายน 2554 01:08 น.
หิ่งห้อยน้อยใจ
เป็นหิ่งห้อย เด็กดอย คอยแต่เหงา
ทุกวันเฝ้า มองหา คนบ้าสี
เขียนกลอนถึง ทุกวัน มันส์สิ้นดี
เข้ามาที รับฟัง อย่างตั้งใจ
เพียงแค่เป็น สาวป่า ตามหารัก
เพิ่งประจักษ์ แจ้งจิต ผิดวิสัย
ว่าความรัก จากพี่ แค่ลมไกว
มิได้มา จากใจ ส่งให้กัน
อุตสาห์ส่ง มอบใจ ให้ทั้งดวง
หวังจะควง คู่ชิด พิสมัย
เพียงไม่นาน ก็เฉลย เผยความนัย
พี่มีใคร หลายคน พ้นพอดี
ก่อนครบรอบ วันเกิดน้อง ต้องผ่าตัด
พี่ผิดนัด ไม่มาหา พาหมองศรี
แต่ไปหา อีกคนหนึ่ง ซี้งใจดี
แม่แตงที่ เธออยู่ เรารู้กัน
พี่ไปกิน ขนมบนดอย ปล่อยน้องเศร้า
อนิจจา โถตัวเรา เฝ้าแต่ฝัน
ว่าพี่จะ มีน้ำใจ ให้สักวัน
มาเยี่ยมกัน สักหน่อย ค่อยอำลา
แล้วความฝัน คงเป็น เพียงความฝัน
ผ่านคืนวัน ไร้เงา เขามาหา
มีเพียงเพื่อน ปลอบใจ ได้น้ำตา
หลั่งลงมา สู่แก้ม แต้มดวงใจ
จึงรู้ว่า รักสำรอง ของหิ่งห้อย
แค่เพียงคล้อย หลังเธอ จึงเผลอได้
รักเด็กดอย แค่ลมปาก ใช่จากใจ
มาลวงให้ รักจน ทนระกำ
บทเรียนนี้ เปลี่ยนชีวิต ลิขิตให้
หิ่งห้อยไร้ ความสุข ทุกข์ถลำ
จากที่เคย มีความสุข ถูกเขาทำ
ให้เจ็บช้ำ จนขาดแสง ที่แวงวาว
ยามค่ำคืน บินไป ไร้แสงสี
แค่แรงมี ฝืนอยู่ สู้ลมหนาว
เพื่อนที่เห็น เป็นสี ที่แพรวพราว
คือดวงดาว บนท้องฟ้า ดูพร่าพราย
อีกนานไหม จะกลับเป็น เช่นกาลก่อน
ยามนี้ถูก รอนแรง แสงสลาย
ก่อนนี้เคย ส่งสี พรรณราย
วันนี้กลาย เป็นหมอง ครองทุกคืน
ต้องทำตัว เป็นนางร้าย ในวันนี้
เพื่อจะมี แรงใจ ได้ทนฝืน
ลุกขึ้นมา สู้ต่อ ขอเอาคืน
เพื่อจะยืน อยู่ได้ ไม่ระกำ
หน้าส่วนตัว
1442
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหิ่งห้อยน้อยใจ
