* * * รักสำรอง.... ของหิ่งห้อย __~ * *

เป็นหิ่งห้อย เด็กดอย คอยแต่เหงา
ทุกวันเฝ้า มองหา คนบ้าสี
เขียนกลอนถึง ทุกวัน มันส์สิ้นดี
เข้ามาที รับฟัง อย่างตั้งใจ
เพียงแค่เป็น สาวป่า ตามหารัก
เพิ่งประจักษ์ แจ้งจิต ผิดวิสัย
ว่าความรัก จากพี่ แค่ลมไกว
มิได้มา จากใจ ส่งให้กัน
อุตสาห์ส่ง มอบใจ ให้ทั้งดวง
หวังจะควง คู่ชิด พิสมัย
เพียงไม่นาน ก็เฉลย เผยความนัย
พี่มีใคร หลายคน พ้นพอดี
ก่อนครบรอบ วันเกิดน้อง ต้องผ่าตัด
พี่ผิดนัด ไม่มาหา พาหมองศรี
แต่ไปหา อีกคนหนึ่ง ซี้งใจดี
แม่แตงที่ เธออยู่ เรารู้กัน
พี่ไปกิน ขนมบนดอย ปล่อยน้องเศร้า
อนิจจา โถตัวเรา เฝ้าแต่ฝัน
ว่าพี่จะ มีน้ำใจ ให้สักวัน
มาเยี่ยมกัน สักหน่อย ค่อยอำลา
แล้วความฝัน คงเป็น เพียงความฝัน
ผ่านคืนวัน ไร้เงา เขามาหา
มีเพียงเพื่อน ปลอบใจ ได้น้ำตา
หลั่งลงมา สู่แก้ม แต้มดวงใจ
จึงรู้ว่า รักสำรอง ของหิ่งห้อย
แค่เพียงคล้อย หลังเธอ จึงเผลอได้
รักเด็กดอย แค่ลมปาก ใช่จากใจ
มาลวงให้ รักจน ทนระกำ
บทเรียนนี้ เปลี่ยนชีวิต ลิขิตให้
หิ่งห้อยไร้ ความสุข ทุกข์ถลำ
จากที่เคย มีความสุข ถูกเขาทำ
ให้เจ็บช้ำ จนขาดแสง ที่แวงวาว
ยามค่ำคืน บินไป ไร้แสงสี
แค่แรงมี ฝืนอยู่ สู้ลมหนาว
เพื่อนที่เห็น เป็นสี ที่แพรวพราว
คือดวงดาว บนท้องฟ้า ดูพร่าพราย
อีกนานไหม จะกลับเป็น เช่นกาลก่อน
ยามนี้ถูก รอนแรง แสงสลาย
ก่อนนี้เคย ส่งสี พรรณราย
วันนี้กลาย เป็นหมอง ครองทุกคืน
ต้องทำตัว เป็นนางร้าย ในวันนี้
เพื่อจะมี แรงใจ ได้ทนฝืน
ลุกขึ้นมา สู้ต่อ ขอเอาคืน
เพื่อจะยืน อยู่ได้ ไม่ระกำ