หน้าส่วนตัว
ยืนโดนเด่น
แต่เดียวดาย
ริมชายทุ่ง
ดวงตามุ่ง
ทางหน้า
อย่างเหงาหงอย
ยืนโดดเดี่ยว
ไร้ซึ่งใคร
สักคนคอย
ทิ้งเพียงรอย
ลมโกรก
โยกเยกไกว
คงมีเพียง
แค่นกกา
มาทักทาย
ยืนเคียงสาย
ลมโบก
โยกเยกไหว
เป็นแค่หุ่น
ไล่กา
ไร้หัวใจ
ยืนเดียวดาย
หมายแค่หลอก
หยอกนกกา.
1430
