26 มิถุนายน 2551 22:31 น.
อันธิกา..ยามราตรี
ไขว่คว้า..ไขว่คว้า..หาทุกสิ่ง
เพื่อพบ ความจริง ว่าว่างเปล่า
เชยชม กลิ่นสุข เพียงเสี้ยวเงา
จับเจ่า เปล่าดาย หัวใจ
เงียบเหงา ท่างกลาง ผู้คน
สับสน สับสน หม่นไหว
คราบความสุข ชั่วคราว จางไป
เหลือไว้ เพียงฉัน และฝันร้าว!
26 มิถุนายน 2551 21:53 น.
อันธิกา..ยามราตรี
สัมผัสกร้าน ผ่านผิว สุดพลิ้วจิต
สองตาพริ้ม ปิดสนิท ความคิดซ่าน
ดั่งใบไม้ ต้องแผ่วลม สมสะท้าน
คำรักหวาน กระซิบชิด จุมพิตกรรณ
บรรจงไล้ ผ่านศอ ล้อกระซิก
ร่านระริก เพลาล่วง ตวงสุขสันต์
ถึงยอดภู ชูแฉล้ม แย้มพัวพัน
กรุ่นรักผ่าน พล่านสยิว ปลิวอารมณ์
ทหารหาญ ผงาดล้ำ บุกถ้ำใหญ่
ค่อยรุกไป ช้าเชื่อง ด้วยเขื่องขม
ไม่ชำนาญ การศึก คึกกลับตรม
น้ำป่าถล่ม ซัดจมถ้ำ กรรมจริง-จริง
26 มิถุนายน 2551 20:59 น.
อันธิกา..ยามราตรี
อ่อนแอ
มิใช่..มิใช่..ใครรังแก
สุดแท้แต่ตัวเอง
ปวดใจ
มิใช่..มิใช่..ใครข่มเหง
หลอกตัวเองจริงแท้
เจ็บร้าว
มิใช่..มิใช่..ใครเฆี่ยนแส้
แค่ฝ่าหนามอารมณ์
เปล่าดาย
มิใช่..มิใช่..ใครทับถม
มันสาสม..โง่งม..โง่งม..โง่งมเอง
หน้าส่วนตัว
712
