27 พฤศจิกายน 2547 11:26 น.
อาตี๋
เธอไม่รัก..ไม่รักฉัน
อยากให้เธอแคร์ฉันบ้าง
อย่าทำเหมือนเหินห่าง กันอย่างนี้
เห็นใจกันนหน่อย กับคนที่ได้แต่เฝ้าคอยอย่างทุกที
แม้ไม่รักก็อย่ายำยี อย่าทำแบบนี้กับคนที่รักเธอ
เหมือนเธอจงใจให้ฉันเจ็บ
หรือสิ่งที่เธอสุขเสพมาเสมอ
คือ น้ำตาของฉัน ที่กลั่นมาจากน้ำมือเธอ
เพื่อเธอได้เสมอ..
หรือฉันต้องจำนนรักเธออย่างปวดใจ
* บทกลอนแปลกๆอีกหล่ะ คิอไปเองมั้ง
เขียนให้ใครคนหนึ่งที่ช่างใจร้ายกับเราเสียจริง
ถ้าไม่ชอบ ก็น่าจะนึกถึงมตรภาพบ้าง
27 พฤศจิกายน 2547 11:12 น.
อาตี๋
อยากมาโรงเรีนยทุกวันไม่ต้องหยุด
อยากใส่ชุดนักเรียนเขียนหนังสือ
แต่ที่อยากที่สุดนั้นก็คือ
อยากเห็นหน้าซื่อ-ซื่อและชื่อเธอ
อยากพูดคุยกับเธอก็แค่นั้น
อยากแค่ฝันถึงเธออยู่เสมอ
อยากลองคบฝากใจไว้กับเธอ
ขอนะเออขอแค่นี้ที่ต้องการ
27 พฤศจิกายน 2547 11:03 น.
อาตี๋
ถ้าคิดจะไป
อย่าพูดอะไร มากกว่านี้
ไม่ต้องบอกว่าฉันเป็นคนดี
พอซักทีกับคำพูด....หลอกลวง
อย่าพูดถึงวันเก่า
เรื่องระหว่างเราก็ให้จบอยู่แค่นี้
ไม่ต้องมามากพิธี
จะไปก็ไปซักทีน่ารำคาญ
27 พฤศจิกายน 2547 10:59 น.
อาตี๋
ฉันทำทุกอย่างเพื่อรัก
ฉันอาจดูผิดนักที่จมปลักอยู่กับฝัน
จริงอยู่ที่ชีวิตต้องผืนอยู่กับปัจจุบัน
และก็จริงเช่นกันที่ฉันนั้นรักเธอ
27 พฤศจิกายน 2547 10:54 น.
อาตี๋
ทำไมนะทำไม
จะปิ้งใครก็ใจตรงกับเพื่อนซี้
ก็ฉันนะเป็นแม่พระต้องทำตัวเป็นเพื่อนที่แสนดี
แค่เสียสละให้เพื่อนสักทีจะเป็นไรไป
แต่พอบ่อยๆเข้า
รักจะเหงาเริ่มทนกับความเศร้าไม่ค่อยไหว
พอชอบคนนั้น เพื่อนซี้ก็ต้องมามีใจ
เปลี่ยนไปชอบคนใหม่ เพื่อนตัวร้ายยังตามมา
หน้าส่วนตัว
1182
