27 กันยายน 2555 01:52 น.
อาบูไซยาบ
พายุพัด พสุธา เวหาสนั่น
ปลายวสันต์ ต้นเหมันต์ ช่างหวั่นไหว
ระทึกคลืน คลั่งคล้าย จะขาดใจ
พลันร่ำไห้ ด้วยความหวาด ซึ่งขลาดเกรง
ฟ้าคำราม ราวว่า จะเคลื่อนโลก
เอาความโศก โศกา มาข่มเหง
เอาสายฝน ที่หล่นหยาด เร่งบรรเลง
ให้วิเวกเหวก วังเวง ไปพร้อมกัน
หวังร่ำร้อง ฝากฟ้า และฝากฝน
ฝากบอกใคร ใครอีกคน ที่ลืมฉัน
ว่าความเหงา เศร้าโศก ในคืนวัน
ฝนไม่ได้เจือจางมัน และฟ้าไม่เคยปล่อยฉัน ละทิ้งมัน ได้....เลยสักที!!!!
23 กันยายน 2555 01:20 น.
อาบูไซยาบ
ความเจ็บปวด ร้าวรวด ในทรวงลึก
ยังผนึก ย้ำเตือน ไม่เลือนหาย
จากวันคืน เลือนวันเดือน จนวันตาย
ความร้าวราน ที่เลวร้าย คอยติดตาม
ความเวิ้งว้าง ที่ยังคง ความว่างเปล่า
ความบางเบา ที่ความเศร้า เฝ้าคอยถาม
ความช้ำชอก ที่ยังหลง คงความงาม
แม้ใครห้าม ก็ไม่เชื่อ "สงสารทรวง"
เขาบอกรัก ก็หลงรัก เพราะใจรัก
เขาปล่อยปลัก ก็จมปลัก ไม่ทักท้วง
เขาบอกชอบ ก็ไม่รู้ เขาหลอกลวง
เขาแกล้งห่วง ก็คิดว่า เขาหวังดี
ด้วยความหลง งมงาย ในรูปลักษณ์
จึงเจ็บหนัก เพราะพิษรัก หมดทางหนี
จึงตรอมตรม สมอยาก เพราะอยากมี
ที่ปวดร้าว อย่างนี้ ก็ดี......สมควร!!!!
21 กันยายน 2555 17:44 น.
อาบูไซยาบ
หลายปีแล้วที่... เธอจากไป ไม่เคย จะหวนกลับ
หลายปีแล้วที่... เธอทิ้งลับ ไม่แม้ จะกลับหลัง
หลายปีแล้วที่... เธอเดินไป ดั่งตกอยู่ ในภวังค์
หลายปีแล้วที่... เธอทิ้งได้ แม้กระทั่ง...คนรักเธอ
ทุกๆปี... ฉันยังคง นั่งอยู่ ตรงที่เก่า
ทุกๆปี... ฉันยังใส่ เสื้อคู่ของเรา อยู่เสมอ
ทุกๆปี... ... ฉันยังหา ของขวัญให้ สำหรับเธอ
ทุกๆปี... ฉันยังเผลอ เรียกชื่อเธอ กับใครๆ
ทุกๆเดือน... ฉันยังรอ ออมแขน เธอสวมกอด
ทุกๆเดือน... ยังพร่ำพรอด ถึงเธออยู่ เธอรู้ไหม
ทุกๆเดือน.... ยังคิดถึง ยังตราตรึง ยังซึ้งใจ
ทุกๆเดือน.... ไม่รู้นาน แค่ไหน เธอถึงจะกลับมา
ทุกๆวัน.... ฉันยังคง เก็บรองเท้า คู่เก่าๆ
ทุกๆวัน.... ฉันยังคง ติดรูปเรา ไว้เต็มฝา
ทุกๆวัน... ฉันยังคง นั่งรอเธอ ทั้งน้ำตา
ทุกๆวัน..... ถึงแม้เธอ ไม่กลับมา ฉันก็......จะรอ
****หลายครั้งเหลือเกินที่ต้องทนทุกข์กับการรอคอยที่ไม่มีวันมาถึง.....****
หน้าส่วนตัว
1430
