5 กันยายน 2550 23:53 น.
อารีณา
บรรจงร้อย สอยดาว วาวแวมวับ
เยียรบับ จับเกล็ด เพชรสวรรค์
แซมพุดซ้อน มาลัย แก้วอำพัน
รุ้งลาวัณย์ แต้มสี มณีนิล
จะมอบให ้เธอไว ้แทนดอกไม้
ร้อยจากใจ ดวงน้อย ที่แสนห่วง
สอยดวงดาว จากฟ้า อีกร้อยดวง
เกล็ดแก้วทรวง ระยับ จับพิไล
อยากให้เธอ ก้าวไป ถึงจุดฝัน
ทุกคืนวันเป็นสุข ในสิ่งหวัง
จงเข็มแข็ง อดทน มีพลัง
และฉันยัง ส่งใจ ให้แด่ เธอ
4 กันยายน 2550 15:33 น.
อารีณา
แม้นสิ้นแล้วลมฟ้า ดาราดาษ
ชีวาวาตวางวายถึงอาสัญ
แม้นชาตินี้สิ้นสุดจะเห็นกัน
แต่สานฝัน สัจจา เราคู่ใจ..
เปี่ยมศรัทรา มากนี้ มิเคยลบ
จะรอพบ ในฝัน วันสุขสม
แสงอรุณ ส่องหล้าโคมผคม
รอภิรมย์ รักเรื่อ ของสองเรา
ต่อให้ฟ้า มืดวับ ดับวายสิ้น
ธรณินทร์สิ้นหล้า มาจมหาย
ล้วนดาวเกลื่อน เดือนดับ ลับกลับกลาย
ให้ชีพวาย สัมพันธ ื์นั้นมั่นคง
4 กันยายน 2550 08:58 น.
อารีณา
รักร้าวเริ่มราโรย
คร่ำครวญเคย คู่เคียงครอง
หมองหม่น แม้นมอดหมอง
โดดเดี่ยวดอง ดุจเดียวดาย
รื่นรื้นร้อยรักราย
เพียงพอพ่ายเพริดพงไพร
เกล็ดแก้วเกิดกอไกล
เลยลองไล่แล้วละเลิง
หมางเมินมอดไหม้ม้วย
เดินดุ่มด้วยด่าวดิ้นแด
เปรียบเปรยไป่เปลี่ยนแปร
ช่างเชือนแชชายชู้ชัง
ยอดยากยังโยกย้าย
คงคลับคล้ายคลายค่าคัง
งกเงิ่นง่ายงงงัน
นกน้อยนั้นหน่ายหนีไป
วิเวกวังเวงโหวย
โอ้อกเอ๋ย เอนอ่อนองค์
ดูดั่งได้เดินดง
แล้วไล่ลงลาละเลย
จดจำเจ็บใจจิต
เพ่งเพียงพิศ พ้อพระเพย
ค่อนคืน แค้นเคียงเคย
กกก่ายเกยกอดกายกัน
2 กันยายน 2550 09:46 น.
อารีณา
สุริยา จากปลายฟ้า คราเคลื่อนรถ
กางทรงกลด แสงอำไพ ในวันใหม่
อันแสงสูรย์ เริ่มบดบัง จันทร์พิไล
สองหทัย เคยรึอยู่ ชู้เคียงครอง
ตามตำนาน ผันแห่งรัก ซึ่งปรากฎ
แขทรงกลด ดรุณี สิเน่หา
จะเคียงคู่ ชื่นเชยชู้ สุรียา
แต่ต้องมา อัปปาง เพราะสูรมาร
ก็กล่าวขาน จากราวเรื่อง ของรักพราก
เป็นซ้ำซาก แห่งกงเกวียน ที่เวียนว่าย
รักแสนรัก จักคำสาป รักจักกลาย
ต่างห่วงหาย คล้ายตามกัน มิวันเจอ
สุริยา มารอนรอน จากปลายฟ้า
แต่จันทรา ก็โหยหา ในคืนใหม่
ต่างคลั่งใคล้ ในรักพราก แทบขาดใจ
กรรมอันใด อสูรเจ้า ช่างย่ำยี
2 กันยายน 2550 01:44 น.
อารีณา
รักร้าง ห่างหายแล้ว แววเกล็ดแก้ว ก่นกำจาย
ร้อนรุ่ม ทอดถอนกาย แผ่วพริ้วพราย สายลมโชย
ดาวดับ ดวงเดือนเด่น ด้วยจันทร์เพ็ญ มิลาโรย
อกเรียม ก็ไห้โหย น้ำค้างโปรย เยียบยิ่งเย็น
ชังนัก ชังดวงจิต เร่าร้อนฤทธิ์ เหลือรำเค็ญ
คร่ำครวญ ทั้งเช้าเย็น ช่างเหลือเข็ญ ใจไม่จำ
เริงรำระบำรัก สู่ตำหนัก ณ.คนธรรพ์
เห่กล่อม เพลงเย้ยหยัน ตำนานฝัน อันร้าวราญ
หน้าส่วนตัว
1647
