4 มกราคม 2551 19:12 น.
อิจิโกะ
ลมหนาวพัดมาพาใจเศร้า
มีเพียงเราอ้างว้างโดดเดี่ยว
มองเหลียวไปมีเราคนเดียว
แสนเปล่าเปลี่ยวหัวใจเกินจะทน
แต่วันี้มีคนหนึ่งมาอยู่ใกล้
เธอนั่นไงที่มาทำให้ใจฉันสุขสันต์
เธอคนดีที่ไม่เคยจะลืมกัน
หนาวของฉันพลันอบอุ่นขึ้นทันใด
4 มกราคม 2551 19:10 น.
อิจิโกะ
ความอ่อนแอก็เป็นเฉกเช่นนี้
เข้าครอบงำชีวีที่สุขสันต์
เหลือทิ้งไว้แต่เพียงความเงียบงัน
ยามหลับฝันก็หมดหายมลายไป
ยังจำได้ไหม...
สายฝนจากฟากฟ้า
โปรยร่วงมาสู่แผ่นดิน
ระแหงแตกพังภินท์
ได้กลับคืนเป็นผืนเดียว
ความหวังดั่งสายฝน
ช่วยฟื้นคนเหมือนพืชเขียว
โอบอุ้มหัวใจเซียว
ให้กลับตื่นชื้นผืนงาม
ยังจำได้ไหม...
3 มกราคม 2551 22:51 น.
อิจิโกะ
"เธอเงียบหายไป..ไม่ติดต่อมาเหมือนเคย..
ฉันจำต้องวางตัวเฉย....ไม่อาจเล่าหรือกล่าวได้เลย..
ทำนิ่งเฉยเหมือนไม่แคร์....แต่ลึกในใจฉันแสนเฝ้าฝัน..
สุดพร่ำเพ้อ..อยากได้พบสบตาเธอ..
รู้ไหมน้ำตาเออล้นจากใจ...
คิดถึงเธอใจแทบขาด...เธอดั่งหยาด..
น้ำฝนใสหลั่งรินมาสู่ใจ..ให้ชุ่มได้ด้วยใจเธอ....
เธอเป็นดั่งแสงไฟ...คอยส่องให้...ฉันเห็นทาง..
มืดมิดและอ้างว้าง..กลับสว่างด้วยใจเธอ
ยามนี้ที่ฉันเหงา..สุดแสนเศร้าและเดียวดาย
หาเธอเป็นกำลังใจ..ไปอยู่ใหนนะคนดี..
กลับมา..หาฉันเถิด..อย่าเตลิดหลีกหนีไป..
รักเราไม่เดียวดาย..ฉันขอให้สัญญาเธอ.."
3 มกราคม 2551 15:35 น.
อิจิโกะ
หากต้องจบลงที่น้ำตา...
เหมือนเคยผ่านมาครั้งแล้วครั้งเล่า
อยากจะบอกความในระหว่างสองเรา...
สิ่งที่เราเข้าใจกันไม่ได้ด้วยใจ
จะบอกเธอตรงนี้นะว่ารัก...
ไม่เคยรู้จักกับความรู้สึกแบบนี้
เอาเป็นว่ามีความรู้สึกสุดแสนดี...
ที่มองให้เธอคนนี้ด้วยความจริงใจ
แค่นี้แหละที่อยากบอกไว้...
เพราะว่าคงไม่มีโอกาสได้เห็นหน้า
จากนี้เธอคงหลบกันตลอดเวลา....
แต่อยากรู้แค่ว่าผิดอะไร
2 มกราคม 2551 22:55 น.
อิจิโกะ
ฝากก้อนเมฆนุ่มๆไปบอกว่าคิดถึง
ฝากสายลมอุ่นๆไปบอกว่าห่วงหา
ฝากสายฝนเย็นๆว่าคิดถึงทุกเวลา
ฝากทุกอย่างมาให้ด้วยใจจริง
ถึงฟ้าจะขวางกัน
ถึงตะวันจะเจิดจ้า
แต่ให้รู้ไว้นะแก้วตา
ใจดวงนี้ก็ยังห่วงหาอยู่เหมือนเดิม
หน้าส่วนตัว
637
