30 ธันวาคม 2550 13:13 น.
อิจิโกะ
เพื่อนทั่วไปไม่เคยเห็นคุณร้องไห้ เพื่อนแท้มีหัวไหล่ไว้คอยซับน้ำตาคุณ
เพื่อนทั่วไปจะไม่รู้ชื่อพ่อแม่ของคุณ เพื่อนแท้จะมีเบอร์ของท่านไว้ในสมุดจดโทรศัพท์ของเขา เพื่อนทั่วไปจะถือขวดไวน์ติดมือมางานปาร์ตี้ของคุณ เพื่อนแท้จะมาแต่วันเพื่อช่วยเตรียมงาน เพื่อนทั่วไปอยากคุยกับคุณถึงปัญหาของเขา เพื่อนแท้อยากช่วยปัดเป่าปัญหาของคุณออกไป เพื่อนทั่วไปจะพิศวงในเรื่องโรแมนติกเก่าๆ เพื่อนแท้สามารถเอาเรื่องนี้มาอำคุณได้ เพื่อนทั่วไปเวลามาเยี่ยมคุณจะทำตัวเยี่ยงแขก เพื่อนแท้จะตรงรี่ไปเปิดตู้เย็นและบริการตนเอง
เพื่อนทั่วไปคิดว่ามิตรภาพจบลงเมื่อเกิดการทะเลาะถกเถียง เพื่อนแท้รู้ดีว่านั่นจะมิใช่มิตรภาพ จนกว่าคุณได้เคยวิวาทกัน เพื่อนทั่วไปคาดหวังให้คุณอยู่เคียงข้างเขาเสมอ เพื่อนแท้คาดหวังที่จะอยู่เคียงคุณตลอดไป เพื่อนทั่วไปจะอ่านข้อความนี้แล้วโยนลงถังขยะ เพื่อนแท้จะเฝ้าส่งต่อๆไป จนกว่าจะมั่นใจว่ามันได้ถึงมือผู้รับ ส่งผ่านให้ใครก็ได้ที่คุณห่วงใย หากคุณได้รับมันกลับมา นั่นหมายว่าคุณได้พบเพื่อนแท้แล้ว
29 ธันวาคม 2550 19:34 น.
อิจิโกะ
คุณเคยรู้สึกแบบนี้ไหม รู้สึกว่าเวลาที่คุณอยู่กับคนรักของคุณมันช่างเป็นช่วงเวลาที่ไม่เป็นตัวของตัวเองมากที่สุด จะสุขก็สุขไม่เต็มที่ คุณไม่ตื่นเต้นเท่าที่ควรกับฉากรักที่เขาบรรจงสร้างขึ้น ถ้าเคย..คุณควรจะเริ่มหันกลับมาสำรวจความสัมพันธุ์กับหนุ่มคนรักกันใหม่อีกครั้งแล้วล่ะ..แล้วเลิกความคิดผิดๆ เหล่านี้ซะ!!
อย่าคิดว่าการที่คุณและเขาชอบอะไรเหมือนกันจะหมายความว่า คุณและเขาคือคู่ที่พระเจ้าสร้างมา
เพราะบางครั้งความแตกต่างอาจจะช่วยเติมเต็มช่องว่างระหว่างความรักให้แนบแน่นยิ่งขึ้นก็เป็นได้
รู้สึกประหม่าร้อนรนทุกครั้งที่อยู่ใกล้กัน
คุณอาจจะคิดว่ามันเป็นเรื่องปรกติ ถ้าเราจะรู้สึกประหม่าเวลาที่อยู่ต่อหน้าคนที่เรารัก นั่นก็ไม่แปลกหรอกค่ะ ถ้าจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่ถ้ามากกว่านั้นความรู้สึกประหม่าร้อนรน น่าจะมาจากความไม่มั่นใจในตัวคุณเวลาอยู่ต่อหน้าเขามากกว่าว่า ควรจะวางตัวอย่างไรให้เขารักคุณที่สุด แล้วคุณจะมีความสุขได้อย่างไร ถ้าต้องคอยปกปิดความเป็นตัวคุณอยู่อย่างนี้
อย่าคิดว่าการประนีประนอมจะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น
ถ้าคุณกับเขาเข้ากันไม่ได้ แม้ว่าจะเดทด้วยกันเป็นครั้งที่ 3 ในเวลา 1 เดือน จะมีประโยชน์อะไรที่คุณจะมานั่งหลอกตัวเองว่าเวลาจะช่วยให้คุณและเขาปรับตัวเข้าหากันได้ เลิกบังคับตัวเองซะที และยอมรับความจริงเถอะค่ะว่า ผู้ชายคนนี้ให้ในสิ่งที่คุณต้องการไม่ได้
อย่าโทษตัวเอง
หากว่าผู้ชายที่คุณคบอยู่ยังทำตัวไม่ดีมากพออย่างที่คุณหวังไว้ เพราะมันไม่มีประโยชน์ที่จะอดทนกับสิ่งที่คุณไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ หรือมันยังไม่เพียงพอต่อความต้องการ เพราะการที่คุณจะหาผู้ชายคนใหม่ที่ดีพออย่างที่คุณต้องการนั้นมันย่อมง่ายกว่าที่จะเปลี่ยนผู้ชายคนเก่าให้เป็นอย่างที่คุณคิด ทั้งๆ ที่มันเป็นไปไม่ได้ หรือมัวแต่นั่งโทษตัวเองไปวันๆ ว่า ฉันนั่นแหละที่เรื่องมากไปเอง
อย่าเปรียบเทียบผู้ชายคนใหม่กับแฟนเก่า
และอย่าตัดสินใจคบกันเพียงเพราะว่า เขาดีกว่าแฟนเก่าของคุณแค่เล็กน้อย มันไม่เป็นผลดีนักหรอกค่ะ เพราะคุณจะไม่ได้มองเขาในสิ่งที่เขาเป็นจริงๆ แต่คุณจะมองเขาในมุมมองที่คุณมองแฟนเก่า มองแต่สิ่งที่เขาเหนือกว่าแฟนเก่าของคุณ ซึ่งสิ่งที่คุณยังไม่เห็นในตัวเขาอาจจะเป็นสิ่งที่เลวร้ายเกินรับไหวมากกว่าแฟนเก่าของคุณก็เป็นได้
ถ้าคุณจะรักใครสักคน คุณควรรักเขาโดยมองจากสิ่งที่เขาเป็น และคุณก็จงแสดงตัวตนที่แท้จริงของคุณให้เขารับรู้ เพื่อความรักที่แท้จริงไม่ใช่ความรักจากภาพลวงตาที่คุณสร้างขึ้น
28 ธันวาคม 2550 20:47 น.
อิจิโกะ
เคยได้ยินคำเปรียบเปรยไหมที่ว่า ผู้หญิงสวยแต่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมก็เปรียบได้ดัง "ดอกกุหลาบ" เพราะดอกกุหลาบนั้นแม้จะมีรูปร่างภายนอกที่สวยงามรวมถึงกลิ่นที่หอมชวนดมแต่มันก็มีหนามแหลม หากไม่ระวังอาจโดนบาดได้ง่ายๆ
กุหลาบนั้นมีชื่อสามัญว่า "Rose" ชื่อทางพฤกษาศาสตร์ว่า "Rosa hybrids" และมีชื่อวงศ์ว่า "Rosaceae" ขยายพันธุ์โดยการตอนกิ่ง ลักษณะของกุหลาบนั้นมีทั้งไม้พุ่มและไม้เลื้อย ลำต้นและกิ่งจะมีหนาม ส่วนดอกของกุหลาบจะมีทั้งดอกเดี่ยวและเป็นช่อ กลีบดอกมีลักษณะใหญ่ มีไม่ต่ำกว่า 5 กลีบ กุหลาบนั้นจะมีกลิ่นหอมชวนดม โดยมันจะมีหลายสี เช่น แดง ขาว เหลือง ชมพู ฯลฯ และมีอยู่หลายชนิดด้วย
ซึ่งคำว่ากุหลาบนั้นมาจากคำว่า "คุล" ที่ในภาษาเปอร์เซียแปลว่า "สีแดง ดอกไม้ หรือดอกกุหลาบ" โดยในภาษาฮินดีก็มีคำว่า "คุล" แปลว่า "ดอกไม้" และคำว่า "คุลาพ" ก็หมายถึงกุหลาบอย่างที่ไทยเราเรียกกัน แต่ออกเสียงเป็น "กุหลาบ" ส่วนคำว่า "Rose" ในภาษาอังกฤษนั้นมาจากคำว่า "Rhodon" ที่แปลว่ากุหลาบในภาษากรีก
โดยกุหลาบเป็นดอกไม้ที่นิยมปลูกมาแต่โบราณ ว่ากันว่ากุหลาบเกิดขึ้นเมื่อ 70 ล้านปีมาแล้ว และเคยมีการค้นพบฟอสซิลของกุหลาบที่ประเทศสหรัฐอเมริกา โดยแต่ก่อนกุหลาบนั้นเป็นกุหลาบป่าและมีรูปร่างไม่เหมือนในทุกวันนี้ แต่เนื่องจากมนุษย์ได้นำเอากุหลาบป่ามาปลูกและผสมพันธุ์จนขยายเป็นพันธุ์ต่างๆ มากมาย
ตามประวัติศาสตร์เล่าว่ากุหลาบป่าถูกนำมาปลูกไว้ในพระราชวังของจักรพรรดิ์ ในสมัยราชวงศ์ฮั่นราว 5,000 ปีมาแล้ว ขณะที่อียิปต์เองก็ปลูกกุหลาบเป็นไม้ดอกส่งไปขายให้แก่ชาวโรมัน เพราะชาวโรมันเป็นชาติที่รักดอกกุหลาบมาก แม้ว่าจะสั่งซื้อจากประเทศอียิปต์แล้วก็ตามแต่ก็ยังลงทุนสร้างสถานที่ขนาดใหญ่สำหรับปลูกดอกกุหลาบอีกด้วย เพราะสำหรับชาวโรมันแล้วดอกกุหลาบนั้นมีความสำคัญต่อชีวิตประจำวัน อีกทั้งชาวโรมันถือว่าดอกกุหลาบเป็นสัญลักษณ์ของความรัก เป็นทั้งของขวัญ และเป็นดอกไม้สำหรับทำมาลัยต้อนรับแขก รวมถึงเป็นดอกไม้สำหรับงานฉลองต่างๆ แถมยังเป็นส่วนประกอบสำหรับทำขนม ทำไวน์ และยาได้อีกด้วย
และเมื่อเอ่ยถึงดอกกุหลาบแล้ว หลายๆ คนก็คงจะนึกถึงเรื่องความรัก เพราะกุหลาบถือเป็นสัญลักษณ์ของความรักและความโรแมนติก โดยมีบางตำนานเล่าว่า ดอกกุหลาบเป็นเสมือนเครื่องหมายแทนการกำเนิดของ เทพธิดาวีนัส ซึ่งเป็นเทพแห่งความงามและความรัก วีนัสเป็นที่รู้จักกันในชื่อ อโฟรไดท์ ในตำนานเทพของกรีกได้กล่าวไว้ว่า น้ำตาของเธอหยดลงปะปนกับเลือดของ อคอนิส คนรักของเธอที่ถูกหมูป่าฆ่า เลือดและน้ำตาหยดลงสู่พื้นแล้วกลายเป็นดอกไม้สีแดงเข้มหรือดอกกุหลาบนั่นเอง แต่บางตำนานก็เล่าว่าดอกกุหลาบเกิดจากเลือดของ อโฟรไดท์ เองที่หยดลงสู่พื้น เมื่อเธอแทงตัวเองด้วยหนามแหลม
แม้จะไม่มีการบันทึกอย่างชัดเจนว่าดอกกุหลาบนั้นเข้ามาเกี่ยวข้องกับบ้าเราตอนไหน แต่จากบันทึกของ ลา ลูแบร์ ราชทูตฝรั่งเศสในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ได้บันทึกไว้ว่าเห็นกุหลาบที่กรุงศรีอยุธยา และในกาพย์ห่อโคลงนิราศธารโศกสมัยกรุงศรีอยุธยา ซึ่งเป็นพระราชนิพนธ์ของเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์ ก็ได้มีการกล่าวถึงกุหลาบเอาไว้ และยังมีตำนานดอกกุหลาบของไทยที่เป็นบทละครพระราชนิพนธ์ของรัชกาลที่ 6 เรื่อง มัทนะพาธา ในเรื่องเล่าถึงเทพธิดาองค์หนึ่งชื่อ "มัทนา" ซึ่งได้มีเทพบุตรองค์หนึ่งชื่อ "สุเทษณะ" ซึ่งพระองค์ทรงหลงรักเทพธิดา "มัทนา" มาก แต่นางไม่มีใจรักตอบ จึงถูกสาบให้ไปเกิดเป็นดอกกุหลาบ จึงกลายเป็นตำนานดอกกุหลาบแต่นั้นมา
28 ธันวาคม 2550 11:56 น.
อิจิโกะ
ที่มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง แห่งหนึ่งของสยามประเทศ บรรดาศิษย์เก่าที่จบจากสถาบันนี้ แยกย้ายกันไปประกอบอาชีพ มีชื่อเสียงในวงสังคม ตามวงการต่างๆ มากมาย มีทั้งที่ประสบความสำเร็จเป็นอย่างดี และที่กระท่อนกระแท่น ยังดิ้นรนอยู่ในหน้าที่การงานก็เยอะ
เนื่องในวาระ ที่อาจารย์พ่อซึ่งเป็นที่เคารพ ของศิษย์เก่าทุกคน เกษียณอายุ บรรดาศิษย์เก่า จึงถือเป็นโอกาสดี ที่จะกลับไปเยี่ยมสถาบัน เพื่อเลี้ยงสังสรรค์และรำลึกถึงอาจารย์พ่อ
หลังจากกินเลี้ยงกันมาได้พักใหญ่ วงสนทนาก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นการบ่นพร่ำเกี่ยวกับความเครียด ในการทำงานและปัญหาชีวิต แต่ละคน มีปัญหาแตกต่างกันออกไปมากบ้างน้อยบ้าง อาจารย์พ่อฟังปัญหาของลูกศิษย์ทุกคนอย่างตั้งใจ รับฟังโดยไม่มีคำวิจารณ์ หรือนำเสนอความเห็นของอาจารย์เลยแม้แต่น้อย
เมื่อฟังปัญหาของลูกศิษย์จบทุกคน อาจารย์พ่อเสนอเลี้ยงกาแฟกลุ่มลูกศิษย์เก่า ท่านเดินเข้าไปในครัว และออกมาพร้อมกับกาแฟเหยือกโตและถ้วยกาแฟ แบบต่างๆ บ้างเป็นถ้วยกระเบื้องบ้าง เป็นถ้วยพลาสติก และบ้างทำด้วยแก้ว มีถ้วยกาแฟหลายใบที่เป็นแบบพื้นๆ ธรรมดา บางใบ สวยวิจิตรสูงค่า
อาจารย์ ชงกาแฟใส่เหยือกมาให้แล้ว พวกเธอจัดการรินใส่แก้วดื่มกันเองนะ บรรดาลูกศิษย์ มองถ้วยกาแฟหลากหลาย ด้วยความสนใจ แล้วพากันเลือกถ้วยกาแฟพร้อมๆ กับรินกาแฟออกมาจากเหยือกใส่ถ้วยต่างกันออกไปเอามือไว้
เมื่อลูกศิษย์ทุกคนต่างมีถ้วยกาแฟในมือกันทุกคน แล้วอาจารย์พ่อ กล่าวว่า
"ลองดูถ้วยกาแฟในมือของพวกเธอ กับถ้วยกาแฟที่เหลืออยู่ในถาดซึ่งไม่มีคนเลือกสิ สังเกตุกันรึเปล่า. ถ้วยสวยๆ แพงๆ ถูกเลือกไปหมด เหลือไว้แต่ถ้วยแบบธรรมดาราคาถูก เป็นเรื่องปกติที่พวกเรามักจะเลือก สิ่งที่ดีที่สุดโดยลืมคิดถึงความต้องการที่แท้จริงของเราและ นี่คือที่มาของความเครียดและปัญหาทั้งหลายในชีวิต"
ความจริงวันนี้สิ่ง ที่พวกเราต้องการแท้จริงคือกาแฟ ไม่ใช่ถ้วยกาแฟ แต่จิตสำนึกกลับ นำพาเราไปเลือกที่ถ้วย มิหนำซ้ำยังคอยชำเลืองมองถ้วยของคนอื่นๆ อีกด้วย
หากชีวิตคือกาแฟ หน้าที่การงาน ตำแหน่งต่างๆ ในสังคม ก็คือ ถ้วยกาแฟ มันเป็นเพียงเครื่องมือ อุปกรณ์ช่วยหยิบจับหรือประคองชีวิตของเรา มันไม่ได้ทำให้เนื้อหาจริงๆ ของชีวิต เปลี่ยนไป บางครั้ง.การมัวเพ่งที่ถ้วยใส่กาแฟ มันก็จะทำให้เราลืมใส่ใจกับรสชาติของตัวกาแฟ
ถ้ารู้จักชีวิตที่แท้จริง.ของหรือตำแหน่งหน้าที่ มันก็แค่ส่วนเคลือบ ไม่ใช่เนื้อหาหรือแก่นแท้ที่สำคัญของชีวิต
20 ธันวาคม 2550 08:42 น.
อิจิโกะ
เด็กหญิงความรัก ได้ยินเพียงเท่านั้น ความรู้สึกอ้างว้าง เดี่ยวดายที่เคยมีก็สลายหายไปในทันที เธอตัดสินใจเดินทางไปในทุกๆทีกับนายรองเท้า แต่ต่อมาไม่นานเด็กหญิงความรักก็ได้พบกับรองเท้าคู่มัย โดยบังเอิญ รองเท้าคู่นี้แตกต่างกับนายรองเท้ามากนัก เพราะเข้าทั้งใหม่ สะอาด สีสันสะดุดตา และดีไซน์นำสมัย อีกทั้งยังเป็นรองเท้าแบนเนมที่มีราคาแพงอีกด้วย เด็กหญิงควาทรักเลยตัดสินใจทิ้งนายรองเท้า แม้ว่าเธอจะสวมใสสบายและพร้อมที่จะเดินก้าวต่อไปกับเธอก็ตาม เด็กหญิงความรักได้สวมรองเท้าคู่ใหม่ที่แสนจะperfctถึงแม้มันอาจจะไม่พอดีกับเท้าเธอก็ตาม เพียงเพื่อต้องการใส่ให้มันดูดีในสายตาคนอื่น เด็กหญิงความรักถึงกับให้รองเท้ากัดจนเธอเจ็บปวดทรมาร แต่เธอก็อดทน และพยามยามเดินไปข้างน่าทั้งที่ในจัยเอนั้นไม่มีความสุขเลย(จบ)
=มันก็เหมือนกับความรักที่รักแรกที่เค้ายอมเสียสละเพื่อเราและเราก็มีความสุขอยู่กับเข้า
=แต่พอเจอคนที่perfctกว่าเราก้ทิ้งเขาเพื่อไปหาคนใหม่ที่ทำให้เราเจ็บปวดทรมารแต่เราก็อยุ่กับเขาเพียงเพราะเรารักเค้า
หน้าส่วนตัว
2341
