12 มีนาคม 2549 18:23 น.
อิ่มเอิบ
...แม้ฉันไม่ใช่คนรักของเธอ
แต่ก็เป็นคนที่รักเธอมากกว่าคนอื่นๆ
ไม่แพ้คนคนนั้นของเธอ
ในยามที่ท้อแท้ขอได้อย่ามองผ่านฉันไป
..แม้ฉันไม่ใช่คนดีในสายตาเธอ
แต่ขอเธอจงรับความห่วงใยจากฉันไว้
แม้ในยามหลับใหลที่อันตรายให้เธอรู้สึกเหมือนฉันอยุ่ข้างๆเธอนะ
เธอจะรู้สึกอย่างไรก็ตามแต่..แต่ฉันรักเธอ..
....เขาอาจจะเป็นคนที่เธอรัก และเธอก็รักเขามากกว่า
เขาจะเป็นอย่างไรแต่ในสายตาเธอเขาก็ดีไปหมด
แม้จะผ่านผู้ชายร้อยพัน เขาก็มีความหมายสำหรับเธอ
..เพราะเขาคือความรักของเธอ
.....ส่วนฉันที่ไม่มีใคร..ก็ยังไม่มีใครอยู่อย่างนี้
แม้ว่าบ้างครั้งมีผู้คนมากมาย...แต่ก็ไม่มีใคร
..บางครั้งก็เหมือน..มีบางสิ่งบางอย่าง อยู่ในความว่างเปล่า
...และสุดท้ายก็ไม่เหลือใคร...
.....ก็อย่างที่ฉันเป็น...คือคนที่เธอไม่รัก...<
...........ฉันคือถนนสายเก่า ให้เธอรับรู้ไว้นะ/font>
21 กุมภาพันธ์ 2549 20:34 น.
อิ่มเอิบ
.....ตอนเธอกอดฉันใจหัวใจเธออยู่กับใคร..
สี่ห้องหัวใจบอกให้ฉันมาหมดแล้ว...
......แต่กลับบ้างสิ่ง...ที่ยิ่งให้สงสัย...
ให้ฉันได้ย้ำคิดย้ำทำ...กับการกระทำของเธอ .เขา..มันลึกซึ้ง
......อาจจะเป็นเพื่อน...หรือคนรักเก่า..
ได้โปรดเถอะ ได้ไหม...อย่าทำอย่านี้อย่านั้นอีก
....ไม่ขออะไรมากมาย เพราะรู้ว่าคงไม่มีหน้าที่สำคัญอะไร
นอกจากเป็นคนในหางตาได้เท่านั้น พอโอเค..
....พอมาถึงวันนี้ ก็ทำให้รู้ว่า ยิ่งนานเท่าไหร่เธอก็ไม่เคยรัก
เพียงเท่านี้ที่ประจัก...ก็เพียงพอ...มากมายไปด้วยซ้ำ
....เวลาเธอกอดฉัน หัวใจเธออยู่กับเขา คนนั้นของเธอ
ดีใจที่ได้พบได้เจอ....ได้เธอมาเป็นบทเรียนชีวิต
....เจ็บครั้งนี้ คงรู้แล้ว..เป็นเช่นไร
...........เวลาเธอกอดฉันครั้งต่อไป...
....................ระวังตัวไว้..หาทำเลที่ตั้ง...ด้วยนะ..คนกระล้อน...
หน้าส่วนตัว
846
