25 กุมภาพันธ์ 2548 16:17 น.
อึ้งเอี๊ยซือ
ยอดแก้วหลุดสู่พื้น แผ่นนที
ยังอาจหาแก้วดี ใหม่ได้
ยอดรักล่วงจากศรี เจียงใหม่
ยังจะหาใดได้ เท่าน้องเทียมเดิม
0 บ่อาจขัดยุดไว้ ตามกมล
เพราะม่านประเพณีดล ยากรั้น
เพราะพ่อบ่ยอมสน- ใจรัก- ของเรา
ตัวพี่ได้แต่กลั้น ปล่อยแก้วไกลเรียม
0 ที่รักจงกลับบ้าน- เมืองตน
พี่จัดจ๊างม้าคน ส่งเจ้า
พี่มีอัสสุชล ไหลอาบ ต่างคำ
รักกับน้ำตาเคล้า โศกด้วยเสียสมร
0 นางม่านหมอบแทบเท้า บังคม
กลั้นสะอื้นอกตรม เช็ดแก้ม
คลี่ช้องจับปลายผม เช็ดบาท บดินทร์
พลันหยาดน้ำตาแต้ม ถูกเท้ากระทบใจ
0 เจ้าน้อยทรุดกอดแก้ว เกินทน
อย่าโกรธเบื้องยุคล ผ่านฟ้า
ม่านนี้ใช่มีผล เพียงม่าน
หากต่างเชื้อต่างหล้า ต่างต้องถูกกัน
0 จะบ่ลืมนิ่มเนื้อ ทุกนวล
จะบ่ลืมยามอวล อิ่มหร้าง
ทุกหยาดเวลาล้วน หอมรัก จักจำ
ทุกหยดเวลาร้าง ห่อนไร้รักนวล
0 มะเมี้ยะกดสะอื้น เอ่ยคำ
ข้าบาทก่อจะจำ จดไว้
ทุกหวานทุกวานบำ- เรอรัก เราเคียง
ลาก่อนไกลกันไซร้ อย่าได้ทุกข์กรม
0 ผละพื้นเจียงใหม่ขึ้น หลังคชา
เม็งบ่ผิดแต่ผิดหล้า เหล่าเชื้อ
ก้มหน้าซ่อนน้ำตา ร่วงตก
หวังร่มธรรมช่วยเอื้อ อกร้อนอ่อนลง
0 ฝ่ายเจ้าน้อยค่อยเต้า เข้าวัง
อกอ่อนไท้ภินท์พัง ป่นปี้
ฝังตนกับความหลัง ยามรัก เรืองนา
ยิ่งลึกยิ่งหลบลี้ ยิ่งรู้หลอกตน
0 นานวันยิ่งโศกเศร้า ช้ำทรวง
นานวันยิ่งใหญ่หลวง ยากแก้
นานวันแม่ยิ่งหวง พ่อห่วง
สุดท้ายก็สิ้นแล้ ล่วงฟ้าลับลง
เรื่องเล่าน่ะครับ สุดท้ายเศร้าดี มะเมี๊ยะไปบวช เจ้าน้อยก็ตรอมใจตาย น่าเห็นใจนะครับ
-เพื่อน ๆ อาจเสียอรรถรสในการอ่านเพราะความด้อยประสบการณ์บ้าง ก็ขออภัยด้วย มีข้อแนะนำก็แนะนำได้เลยนะครับ
หน้าส่วนตัว
948
