4 พฤศจิกายน 2545 21:22 น.
ฮัตคุง
อยู่ในช่วงหวั่นไหวง่าย
จึงเผลอให้เธอคนใจร้ายเข้ารังแก
รู้ใช่มั้ยว่าหัวใจฉันอ่อนแอ
ไม่มีโอกาสพ่ายแพ้...ในการเอาชนะใจ
จึงเข้าปลอบโยน ปล่อยความหวัง
ให้ฉันจริงจังค่อยๆถลำ โอบกอดคว้าไขว่
นำพาฉันจากจุดยืนให้เพ้อ ล่องลอยไปไกล
พอสนุกกับฉันจนสาแก่ใจ
ก็กระตุกเยื่อใยแห่งความผูกพันกลับคืน
เหมือนตกนรกขุมที่ร้อยกว่า
รางวัลแห่งความรักความศรัทธาที่เธออุตส่าห์หยิบยื่น
ขอบคุณนะ..ที่ทำให้นัยย์ตาแดงยามมองดาวตอนกลางคืน
นี่...คงเป็นกรรมวิธีพื้นๆ
ที่ปลุกให้ฉันตื่นแล้วมอบความขมขื่นกว่าครั้งที่แล้วมา
4 พฤศจิกายน 2545 21:14 น.
ฮัตคุง
หนักเกินไปแล้ว
ปีกแห่งรักโบยบินไม่ไหวแล้วอ่อนล้า
ฉันเหนื่อยและหนาวเหน็บหมดสิ้นศรัทธา
หลงอยู่ในห้วงแห่งรักเวลานานนับปี
อยากซุกตัวนอนอยู่ในอ้อมกอดของเงาจันทร์
เอนกายอยู่อย่างนั้นหยุดลงในค่ำคืนนี้
เพราะชินชาแล้วกับความพ่ายแพ้ที่มี
อยากขยับถอยหนี.....
กับภาพที่หลับตาแต่ละทีเป็นเธอ
1 พฤศจิกายน 2545 17:56 น.
ฮัตคุง
จะเดินทางไปตั้งไกล
เตรียมเสบียง เชื่อใจ ตุนไว้หรือยัง
อีก คิดถึง ละ...พกไปเยอะๆเลยไม่ต้องยั้ง
ซุกไว้ตรงนั้นก็ได้มั้ง...ข้างๆความห่วงใย
ไปเที่ยวนี้คงไกลหูไกลตา
เก็บความทรงจำอันล้ำค่าไปอีกดีมั้ย
เผื่อจะมีคนทำเธอสั่นคลอน......
สับสนก่อนนอนว่าควรคิดถึงใคร
จะได้ช่วยตอกย้ำภาพฉันในใจ
และหวังว่าคงไม่นานเกินไป
จะรอวันที่เธอพาหัวใจฉันกลับมา
1 พฤศจิกายน 2545 17:49 น.
ฮัตคุง
นี่ๆๆ...จะบอกอะไรให้
มีคนแอบชอบเธอรู้มั้ยไม่ใกล้ไม่ไกลจากตรงนี้
คอยสอดส่องพฤติกรรมตามดูเธอไปทุกที่
ยามเธอหงอยแต่ละทีเขาก็ยิ่งร้อนใจ
นี่ๆๆๆ...มีอะไรจะบอก
มีคนอยากให้เธอแกล้งหลอกบอกเขาว่ามีใจ
แล้วเขาก็ไม่สน...ว่าความจริงเธอจะมีใคร
ชอบซะอีก...หากหลอกอย่างนี้เรื่อยไป
เธอจะ ok. มั้ย
หายากนะจะบอกให้...คนที่ไม่อยากรู้ทัน
หน้าส่วนตัว
606
