
ที่เป็นมาคือความเหงา
ที่ใช้ความเป็นเราเข้ามาบดบัง
แต่ไม่เคยเลยสักครั้ง
ที่จะเป็นอย่าง...คนรู้ใจ
เพียงยึดไว้กับตัว
เพราะกลัวความเหงาจะเข้าใกล้
กลัวเหงามากกว่ากลัวเสียใจ
ต่างฝ่ายจึงต่างทำร้ายกัน
เมื่อโลกสว่างไสว
จึงผละออกจากใครที่เคยยึดมั่น
พอเถอะกับการหลอกลวงกัน
ทั้งที่ไม่เคยผูกพันด้วยหัวใจ
อย่าคิดว่าเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน
จึงต้องคอยกระชับมั่นเอาไว้
เมื่อไม่มีความรู้สึกแท้..แท้จากหัวใจ
ก็ไม่อาจเรียกได้ว่ารักกัน