2 พฤศจิกายน 2549 22:44 น.
เก็จฐวา
เห็นตำตาว่าเธอมีคนอื่น
ยังจะฝืนโกหกกันอีกหรือ
บอกกับฉันว่าเขาคนนั้นคือ
เพียงแค่มือเผลอสัมผัสชัดถ้อยคำ
ฉันคงโง่เชื่อคำเธอหรอกนะ
เห็นจะจะยังจะมาทำหน้าขำ
อยากให้รู้ฉันมันคนเจ็บแล้วจำ
ที่เธอทำเกินไปให้รู้ตัว
คนอย่างเธอเจ้าชู้ดูกะล่อน
ฉันขอถอนใจให้ไกลไม่ปวดหัว
ขืนอยู่ต่อถึงแม้ไม่เจ็บตัว
แต่ก็กลัวจะเจ็บใจไม่เว้นวัน
............ลาก่อน..................
2 พฤศจิกายน 2549 11:06 น.
เก็จฐวา
ดอกหญ้าน้อยด้อยค่าราคาถูก
คิดพันผูกกับใครเขาหน่ายหนี
ด้วยเห็นเป็นดอกหญ้าไร้ค่ามี
พอขยี้จนแหลกแล้วแยกไป
ปล่อยดอกหญ้าสุดช้ำน้ำตานอง
สุดเศร้าหมองหันมองมาก็หาไม่
เพียงเพราะเป็นแค่ดอกหญ้าหรืออย่างไร
ถึงโดนใครดูถูกไม่ผูกพัน
1 พฤศจิกายน 2549 22:35 น.
เก็จฐวา
เราจะพบกันอีกไหม
หรือไกลแล้วไกลลับผ่าน
วันนี้ที่แท้คือวันวาน
จดจารในความทรงจำ
เราจะจากกันตรงนี้
กลางไพรวิถีเถื่อนถ้ำ
ต่างเลือกหลุมพรางชะตากรรม
ลำพังในโลกส่วนตัว
กับแผลร้าวลึกคนละแผล
ร่ำไห้หรือแค่ยิ้มหัว
ที่นี่ที่ใจเต้นรัว
เรากลัวที่อื่นเพียงไร
ที่นี่แม้กลายเป็นที่อื่น
เราพร้อมหวนคืนที่นี่ไหม
รักษาที่นี่สักที่ไว้
นัดพบหัวใจซึ่งไกลกัน
1 พฤศจิกายน 2549 19:50 น.
เก็จฐวา
ความรู้สึกเดินทางมาหยุดที่ความเหงา
สัมผัสรูปเธอเบา ๆ แล้วร้องไห้
ริ้วแดดกระจ่างลมพร่างพราย
กลิ่นบรรยากาศยามสายชวนเหว่ว้า
ดอกตะแบกร่วงหล่นทีละดอก
ปลิวไปถึงไหน..วานบอกคนที่ฉันห่วงหา
คิดถึงเหลือเกิน..คิดถึงตลอดเวลา
อยากให้เขากลับมา ไว ๆ
เพื่อพรุ่งนี้จะได้เป็นเช้าที่แตกต่าง
ไม่ต้องถูกความอ้างว้างปลุกให้ตื่นแล้วได้ไหม
ฝากกระซิบกับเกลียวคลื่นกระทบฝั่งอยู่ไกล ๆ
ฉันไม่กล้านับวันคอยว่านานเท่าไหร่
กลัวเหลือเกินหัวใจไม่กล้าตอบ
31 ตุลาคม 2549 21:54 น.
เก็จฐวา
อยากจะงอนให้เธอง้อก็รอเก้อ
อยากจะเจอต้องโทรถามตามเพื่อนฝูง
อยากให้เธอเกี่ยวก้อยจับมือจูง
เธอบอกยุ่งไม่ค่อยมีเวลา
ที่เธอทำรู้ไหมใจที่คิด
ดูมันผิดวิสัยคล้ายกับว่า
ระหว่างเราไม่เหมือนเดิมที่ผ่านมา
อยากจะลาให้จบเลิกคบกัน
บอกกับฉันสักคำเถิดคนดี
ว่าวันนี้ใจเธอนั้นแปรผัน
ในใจเธอที่เป็นคนสำคัญ
ไม่ใช่ฉันอีกต่อไปจะได้ลา
หน้าส่วนตัว
994
