23 กุมภาพันธ์ 2550 23:53 น.
เก็จฐวา
ใจคนคอยคอยคิดคำนึงหา
ผ่านเวลาคร่ำครวญหวนคิดถึง
ด้วยคนรักจากไปให้คำนึง
พร่ำคิดถึงคนไกลใจอาวรณ์
สุดที่รักใจเธอเหมือนฉันไหม
ยามเธอไกลใจฉันช่างรุ่มร้อน
คิดถึงจนดวงใจแทบขาดรอน
แทบม้วยมรยามเธอเอ่ยคำลา
อีกกี่นานผ่านเดือนแสนเลื่อนลอย
ใจคนคอยคอยคิดคำนึงหา
เมื่อไหร่เล่าความรักจักย้อนมา
รอเวลารักคืนใจใครคนคอย
2 กุมภาพันธ์ 2550 22:43 น.
เก็จฐวา
ณ ประตูแห่งมรณะ
จะกษัตริย์ ฤาเข็ญใจ
ชุดขาดวิ่น หรืออำไพ
ปลดวางไว้ เฉกเดียวกัน
เหลือ บุญ บาป จะนำติด
บอกชีวิตที่เคยทำ
ยื่นแสดงถึงผลกรรม
พิพากษาด้วยตนเอง
_____________________________
กลับเถิด...จะกลับไป
ณ บ้านเดิมที่เคยเนาว์
บรรพชนแห่งพวกเจ้า
ได้ล่วงหน้า เดินทางไป
ละทิ้งทุกข์ สุข สมหวัง
ฤาโศกศัลย์ ฤายิ่งใหญ่
ไปรวมกัน ณ แดนไกล
วิเศษสุขสรรพสมบูรณ์
1 กุมภาพันธ์ 2550 22:48 น.
เก็จฐวา
นิยามแห่ง เวลา หาคำตอบ
ตรองให้รอบต่างคนต่างค้นหา
ชอบกล่าวกันวันนี้ไม่มีเวลา
บ้างก็ว่าหาเวลากว่าจะมี
ด้วยเวลาหนึ่งวันเท่ากันหมด
ไม่มีลดไม่มีเพิ่มเติมเต็มปรี่
หรือเวลาจากเดือนเลื่อนเป็นปี
เฉกเช่นนี้เหมือนกันวันเวลา
แต่เวลาที่แท้แลให้ซึ้ง
หากงานหนึ่งเพลินใจได้หรรษา
ใจชื่นชอบแสนสนุกทำทุกครา
ลืมไปว่า หิว อิ่ม ลิ้มหรือยัง
จะเช้าสาย บ่ายเย็น เป็นไม่รู้
จดจ่ออยู่กับงานการมุ่งหวัง
เงินผลพวงตอบแทนแสนคุ้มจัง
แถมพลังเหลือเฟือไม่เบื่องาน
จึงมองเห็นคุณค่าเวลาแท้
ให้เหลียวแลงานเด่นเป็นหลักฐาน
เกิดประโยชน์โชติช่วงในดวงมาน
ร่วมสืบสานความหวังสู่สังคม
เวลา คือช่วงสมองที่ตรองคิด
รู้ถูกผิดดีงามความเหมาะสม
ไม่ยึดติดเวลาตามอารมณ์
ทุกข์นานนมสุขอยู่เพียงครู่เดียว
หน้าส่วนตัว
1589
