14 มกราคม 2551 17:43 น.
เก็บดาว
มีคนบอก ให้น้อง ลองใจกว้าง
เปิดเส้นทาง ให้คนอื่น ยื่นใจหมาย
อย่ายึดมั่น คำพูดใคร ให้มากมาย
ผลสุดท้าย น้ำตาริน จนสิ้นใจ
มันก็จริง อาจเป็น เช่นนั้นหรอก
พี่ลวงหลอก น้องสุดช้ำ น้ำตาไหล
แต่จะมา เปิดจิตรับ คบกับใคร
บอกว่า"ไม่" ขอยืนยัน คำมั่นเดิม
จะขอมี "รักแท้" แค่หนึ่งครั้ง
หากผิดหวัง รักจากใคร ไม่รับเสริม
แว่วคำหวาน จากคนไหน ไม่ต้องเติม
เขาริเริ่ม กลเจ้าชู้ น้องรู้ทัน
น้องบอกแล้ว ว่ารอ ก็ซื่อสัตย์
เวลาวัด ความจริงใจ ไม่เปลี่ยนผัน
และจะเป็น อย่างนี้ไป ให้นานวัน
เพราะ"เชื่อมั่น" คือเหตุผล "ที่ทนรอ"
3 มกราคม 2551 13:36 น.
เก็บดาว
ปีผ่ามา มีสุขเคล้า มีเศร้าบ้าง
แต่ทุกอย่าง ก็ผ่านไป ไม่หนักหนา
ยังยิ้มได้ แม้แก้มอาบ คราบน้ำตา
ทุกปัญหา ค่อยคลี่คลาย ร้ายเป็นดี
เพราะมีแม่ ท่านเข้าใจ เรื่องในจิต
เพราะมีมิตร เคียงข้างกาย มิหน่ายหนี
เพราะนักกลอน ยังร่วมร้อย ถ้อยวจี
เพราะบทกวี ของคนไกล ต่อใจกัน
ปีต่อไป ขออธิษฐาน ผ่านพ้นทุกข์
ขอความสุข มาร่วมทาง การสร้างฝัน
ขอทุกคน ยังเคียงข้าง อย่างผูกพันธ์
"ขอเรานั้น เป็นลูกแม่ ทุกชาติไป"
3 มกราคม 2551 13:27 น.
เก็บดาว
อรุณฤกษ์ เบิกฟ้า ปีห้าหนึ่ง
ฝากพรถึง เหล่าสหาย ทั้งชายหญิง
มอบนักกลอน ใกล้-"ไกล" ด้วยใจจริง
จึงอ้างอิง สิ่งศักดิ์สิทธิ์ นิมิตดล
หากมีพร วิเศษให้ ในหนึ่งข้อ
อย่ามัวรอ จงอธิษฐาน บรรดาลผล
ต้องการมอบ สิ่งใด ให้แก่ตน
ขอกมล สมหวัง ดั่งต้องการ
3 มกราคม 2551 13:16 น.
เก็บดาว
หากน้องถาม สิ่งค้างคา โปรดอย่าโกรธ
พี่ยกโทษ เถอะหนอ ขอได้ไหม
แค่รู้สึก หวาดกลัว ถึงขั้วใจ
กลัวจะไป พรากดวงจิต สิทธิ์เขามา
น้องมิได้ เลวแบบนั้น ยืนยันหน่อย
ขออย่าปล่อย เป็นคนกลาง สร้างปัญหา
เพราะมิอยาก ทำร้ายใคร ให้น้ำตา
รินนองหน้า เกิดจากชั่ว ที่ตัวเรา
ความเจ็บช้ำ ของหญิง เกินสิ่งพูด
ยากพิสูจน์ ใครก็ด่า ว่าโง่เขลา
ที่ซมซาน ให้ผิดหวัง ตามดั่งเงา
โปรดอย่าเอา เรื่องหังใจ ไปทำลาย
***ไม่ใช่ไม่เชื่อใจแต่กลัวต้องทำร้ายผู้หญิงด้วยกัน
3 มกราคม 2551 12:59 น.
เก็บดาว
สายลมพริ้ว แสงแดดอ่อน ก่อนพลบค่ำ
วัฒนธรรม คนปักษ์ใต้ ไม่เสื่อมสูญ
ทำอาหาร แลกกัน หมั่นเกื้อกูล
เพื่อเพิ่มพูน สายใย แห่งไมตรี
เสียงครก-สาก ตำดัง ทั้งหมู่บ้าน
เพื่อเตรียมการ ปรุงอาหาร ทานสุขี
ทั้งน้ำพริก แกงไตปลา อาหารดี
สะตอมี เพิ่มกลิ่น ถิ่นใต้เรา
สายลมแผ่ว คนนอนดึก ตึกระฟ้า
คนไกลจ๋า อยู่อย่างไร ใจไม่เหงา
กรุงเมืองใหญ่ ต่างของกิน ต่างถิ่นเนา
ถึงยามเศร้า จะหาใคร ใส่ใจกัน
หากจบการ ศึกษา เสร็จหน้าที่
ใต้ยังมี แม่-พ่อ รอปลอบขวัญ
อีกคนหนึ่ง ยังรอ ต่อสัมพันธ์
มาสร้างฝัน สร้างตำนาน ด้ามขวานทอง
หน้าส่วนตัว
1694
