13 พฤษภาคม 2547 21:08 น.

.............โลกแห่งความจริง..............

เงาเมฆ

	ฉันฝันว่าโลกนี้มีความรัก
มนุษยชาติตระหนักในหน้าที่
ด้วยสัมพันธ์อันงามด้วยความดี
ด้วยศักดิ์ศรีอันโดดเด่นความเป็นคน
	ไม่แก่งแย่งแข่งดีเหยียดสีผิว
ว่านั่นยิวนี่ฝรั่งฟังสับสน
หรือเขารวยแต่ว่าฉันมันคนจน
ต้องร้อนรนอิจฉาน่าละอาย
	ฉันหลงอยู่ในโลกงามแห่งความฝัน
พอตื่นพลันรุ้งลออก็สลาย
เป็นโลกแห่งตัณหาบ้าวุ่นวาย
ล้วนอุบายหมกมั่วหลงมัวเมา
	อยากหลับอยู่ในโลกงามแห่งความรัก
แต่ตระหนักว่าใจคนไม่พ้นเขลา
ต่างขันแข่งแย่งยื้อถือเขาเรา
กิเลสเผาหัวใจให้หม่นมัว
	ฉันจึงตื่นสู้ความจริงสิ่งโฉดฉล
สู้กับคนใจด้านกร้านความชั่ว
สู้กับความกาลีที่เกลียดกลัว
ที่พ้นพัวร้ายฤทธิอวิชชา
	เพื่อจักสร้างความดีงามและความรัก
แสวงหลักแห่งความจริงสิ่งควรหา
จึ่งขอแสงพระพุทธพงษ์องค์ศาสดา
ส่องศรัทธาให้ฉันพบสบความจริง...				
13 พฤษภาคม 2547 18:59 น.

...เพราะคำว่า เพื่อน จึงทำให้เราห่างกัน...

เงาเมฆ

อยากจะบอกเธอว่ารัก...สักหน
แต่มันก็จนปัญญาที่จะพูดไป
อยากบอกให้เธอรู้ถึงความในใจ
ว่าอยากอยู่ใกล้เธอเหลือเกิน
ไม่อยากพูดอะไรไปมากกว่านี้
เพราะมันอาจจะเสียความรู้สึกที่ดี-ดีไป
ก็ได้...
ไม่อยากให้คำว่าเพื่อน ของเรานั้น
กลับกลาย...
เพราะถ้าหากว่าเธอได้ฟังข่าวร้าย...
มันอาจจะทำให้เธอเดินจากฉันไป
โดยไม่เหลือเยื่อใยที่ดี
เพียงแค่ขอแอบมองเธออยู่ห่าง - ห่าง
ในยามอ้างว้าง...ไม่มีใคร
เพียงอยากบอกให้เธอรู้ใจ
ว่าหัวใจฉันดวงนี้มันร้าวราน
ในยามที่เธอนั้นมีเขา...
รู้ไหมว่าใจฉันมันเศร้าสุดแสน
อยากเข้าไปอยู่ในใจเธอแทน
เขาคนนั้น...คนที่ควงแขนเธอ...				
11 พฤษภาคม 2547 22:10 น.

+_+ ฉันทำไมได้ +_+

เงาเมฆ

จะทำอย่างไรได้
เมื่อรักเธอมากมายเสียอย่างนี้
จู่ ๆ ให้ตัดเธอคนดี...
ออกจากใจดวงนี้มันยากไป
รักก็คือ ...รัก...
แม้จะเจ็บสักแค่ไหนก็คลายลง
ช่างฉันเถอะนะ...
แม้บางวันอาจมีหยดน้ำใส
ล้นเอ่อ...มา ขออย่าทำเป็นสนใจ
คิดว่าเป็นคนร้องไห้คนหนึ่ง
ก็แล้วกันนะ...				
11 พฤษภาคม 2547 19:59 น.

...ฉันขอรักเธอ..แค่วันนี้...

เงาเมฆ

อย่าถามฉันถึงวันพรุ่งนี้
เพราะวันพรุ่งนี้ก็จะกลายเป็นวันนี้...
อีกครั้งหนึ่ง...
ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อวันนี้
มิใช่วันพรุ่งนี้...
ทุกสิ่งทุกอย่างจะดำเนินไป
และจะจบสิ้นลงด้วยตัวของมันเอง
ยามเย็นวันนี้...
ท้องฟ้ายังคงงดงามเช่นทุกวัน...
แดดอ่อนใกล้จะลับฟ้า
อีกไม่นาน...
ยามเย็นจะกลับกลายเป็นค่ำคืน...				
10 พฤษภาคม 2547 18:28 น.

เพราะเธอ...ไม่เหมือนใคร ๆ...

เงาเมฆ

กับดวงตา เศร้า ๆ ...
กับรอยยิ้มใส ๆ ...
กับความรู้สึกที่ไม่เหมือนใคร...
กับอะไรหลาย ๆ อย่างในตัวเธอ
กับคำว่า รัก ที่ให้ไป
จะเป็นอย่างนี้ตลอดไป ให้กับเธอเสมอ
กับคำว่า ทอดทิ้ง จะไม่มีทางค้นเจอ
เพราะความรู้สึกที่มีให้กับเธอเต็มจนล้นใจ...				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเงาเมฆ
Lovings  เงาเมฆ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเงาเมฆ
Lovings  เงาเมฆ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเงาเมฆ
Lovings  เงาเมฆ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงเงาเมฆ