11 เมษายน 2546 17:48 น.
เจนนี่
แอบมองตาคู่นั้น
บ่งบอกความในใจ
ทุกๆครั้ง ที่เธอใกล้เขา
เจ็บในใจลึกๆ
ได้เป็นเหมือนแค่เงา
เป็นเหมือนแค่คนอยู่ข้างกาย
ที่เธอไม่เคยเลือบแล
*ได้แต่ยืนอยู่ตรงนี้
เพื่อรับรู้ ความเป็นไป
เพราะเป็นแค่เพียงเพื่อนเธอ
ก็คงเท่านั้น
ได้แต่ยืนอยู่เสมอ
แม้หัวใจมันเรียกหัน
จะเจ็บยังไง จะอดทนเอาไว้
เพราะอยากใกล้เธอ
แค่เพียงคำว่ารัก
ที่เธอมีให้เขา
แค่คำเดียวก็ยังหวั่นไหว
บอกตัวเองซ้ำๆ
อย่าได้คิดอะไร
แต่เหมือนยิ่งทำให้เสียใจ
หัวใจไม่เคยเชื่อฟัง
จะเจ็บยังไง จะอดทนเอาไว้ เพราะอยากใกล้เธอ
11 เมษายน 2546 17:25 น.
เจนนี่
เธออาจไม่รู้ว่าฉันเป็นคนขี้หึง
เธออาจไม่รู้ฉันคิดถึงอยู่เสมอ
เธออาจไม่รู้ว่าฉันรอพบเจอ
ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างฉันไหม
หลายวันผ่านมาฉันเฝ้ารออยู่
ยังเฝ้าดูท้องฟ้าอย่างหวั่นไหว
เพราะเธอกับฉันอยู่ห่างกันแสนไกล
เธอคิดถึงกันบ้างไหมคนดี
12 มีนาคม 2546 10:28 น.
เจนนี่
พอใจแล้วเพียงแค่นี้
แค่ได้รักและหวังดีอยู่ห่างๆ
แม้สิ่งที่ได้รับกลับ คือ ความอ้างว้าง
แต่ก็ยังยินดีทำทุกอย่างเพื่อเธอ
12 มีนาคม 2546 10:18 น.
เจนนี่
แม้เวลาจะผ่านไป
แต่ความรู้สึกเป็นอย่างไร ก็ยังคงเป็นอย่างนั้น
ความห่วงใย และคิดถึงยังมีให้กัน ในทุกๆ วันยังส่งถึงกันตลอดเวลา..
เพราะอะไรนะ..ที่ทำให้เป็นแบบนี้ รู้สึกเงียบเหงา บางทีก็ห่วงหา
อ๋อ! รู้แล้วล่ะ คงเป็นเพราะไม่ได้เจอคนไกลตา
ก็เลยคิดถึงเธอทุกเวลาที่ห่างกัน..
12 มีนาคม 2546 10:13 น.
เจนนี่
อีกนานมั้ยที่ต้องปวดร้าวอยู่อย่างนี้
อีกนานที่ต้องทนต้องหวั่นไหว
คงอีกนานที่ต้องทนปวดร้าวใจ
ต้องทนกลืนฝืนนําตาเข้าไป ไม่ง่ายเลย
อีกกี่นาน ต้องเจ็บปวดนานแค่ไหน
ที่ต้องมองเธอเดินไปแล้วทําเฉย
อีกนานที่ต้องทําตัวให้คุ้นเคย
กับการไม่มีเธอเลย ในหัวใจ
หน้าส่วนตัว
654
