23 กุมภาพันธ์ 2547 12:06 น.
เจลใส
พ่อกับแม่แลจูบเจ้าบนเท้าน้อย
เท่าฝาหอยคอยฟูมฟักรักเจ้าเหลือ
หวังเติบใหญ่ให้เจ้าได้ช่วยจุนเจือ
มาเอื้อเฟื้อพ่อแม่ที่แก่ลง
พอโตหน่อยค่อยค่อยเรียนเพียรศึกษา
ลูกเก่งกล้าเป็นไปตามแม่ประสงค์
เจ้าเรียนดีเป็นเหมือนที่เจตน์จำนง
พ่อรักหลงแม่แก่ลงคงสบาย
เรียนเทคโนโตเป็นหนุ่มสาวรุมล้อม
ลูกผ่ายผอมหน้าซีดไปให้ใจหาย
หรือเรียนหนักจักเหมือนเป็นเช่นคนตาย
รักลูกชายแต่ทำได้แค่เฝ้ามอง
คิดว่าเขาจะเอาใจในวันหน้า
ความหวังมาสูญสลายให้เศร้าหมอง
หวังวันใดล้มลงเล่าเจ้าประคอง
ลูกกลับต้องเข้าห้องขังนั่งฟูมฟาย
ลูกติดยาค้าและเสพเจ็บใจแท้
ซ้ำยิ่งแย่แม่เพิ่งทราบยามเมื่อสาย
โธ่!เอ๋ยเจ้าจำเลยฆ่าคนตาย
หมดความหมายก่อนนั้นไม่เคยพร่ำเตือน....
หน้าส่วนตัว
2582
