หน้าส่วนตัว
พ่อกับแม่แลจูบเจ้าบนเท้าน้อย
เท่าฝาหอยคอยฟูมฟักรักเจ้าเหลือ
หวังเติบใหญ่ให้เจ้าได้ช่วยจุนเจือ
มาเอื้อเฟื้อพ่อแม่ที่แก่ลง
พอโตหน่อยค่อยค่อยเรียนเพียรศึกษา
ลูกเก่งกล้าเป็นไปตามแม่ประสงค์
เจ้าเรียนดีเป็นเหมือนที่เจตน์จำนง
พ่อรักหลงแม่แก่ลงคงสบาย
เรียนเทคโนโตเป็นหนุ่มสาวรุมล้อม
ลูกผ่ายผอมหน้าซีดไปให้ใจหาย
หรือเรียนหนักจักเหมือนเป็นเช่นคนตาย
รักลูกชายแต่ทำได้แค่เฝ้ามอง
คิดว่าเขาจะเอาใจในวันหน้า
ความหวังมาสูญสลายให้เศร้าหมอง
หวังวันใดล้มลงเล่าเจ้าประคอง
ลูกกลับต้องเข้าห้องขังนั่งฟูมฟาย
ลูกติดยาค้าและเสพเจ็บใจแท้
ซ้ำยิ่งแย่แม่เพิ่งทราบยามเมื่อสาย
โธ่!เอ๋ยเจ้าจำเลยฆ่าคนตาย
หมดความหมายก่อนนั้นไม่เคยพร่ำเตือน....
เจลใส 23 ก.พ. 2547 12:06 น. - ID 47288 
2580
2
0
23 กุมภาพันธ์ 2547 15:54 น. - comment id 220155
ความหวังจบหมดสิ้นถวิลหา ลูกติดยาแม่เสียใจหทัยสูญ เพราะรักมากยากให้เจ้าได้พิ่มพูน ทวีคูณความรู้สู่ตัวตน *-*กลอนไพเราะ ความหมายดีมากเลยค่ะ*-*
23 กุมภาพันธ์ 2547 16:31 น. - comment id 220180
ความหวังใหญ่ไฉนหายกลายเป็นศูนย์ โอบเกื้อกูลเจ้ามิคลายกลายกลับผัน โอ้ทารกน้อยพ่อแม่แต่นานวัน บัดนี้ผันอยู่ในกรงพงศ์กาลี...@ อนิจจาเอ๋ย ช่างน่าสงสาร.... ...เขียนงานดีมีคำชม....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
