31 ตุลาคม 2552 22:57 น.
เจียระไน
ฉันคือลม ห่มชัด ทรายไหวเคลื่อน
ฉันคือเพื่อน ความเหงา เคล้าอ้างว้าง
ฉันเคลื่อนไหว เลื่อนลอย คล้อยตามทาง
ด้วยความว่าง เวิ้งว้าง ที่รางเลือน
มองไม่เห็น หนทาง อันว่างเปล่า
มองไม่เอา สักทาง ที่วางเกลื่อน
มองไม่เจอ สักใคร ให้มาเตือน
ก็ฟั่นเฟือน เลอะเลือน จนเกินไป
เหนื่อยในวัน เพ้อเจ้อ หมดเหตุผล
เหนื่อยในหน บนทาง อันหลงใหล
เหนื่อยชีวิต คิดไป ช่วยอะไร
ก็ละไว้ ยาใด มาเยียวยา
ในทางตัน อันวัน ที่เหงาเหงา
ในทางเรา ไร้ใคร จะเข้าหา
ในทางเศร้า ใครเค้า จะมองมา
กับความเหงาที่พัดมากับสายลม..... ..
31/10/2552/16:19 เจียระไน
21 สิงหาคม 2552 01:53 น.
เจียระไน
ในครั้งหนึ่ง ค่อนนึงในความหลัง
ที่พลาดพลั้งผุพัง จนหลอกหลอน
ฝังร่องรอย รวงลึกในใจรอน
ให้ร้าวร้อน ถอดถอนถึงรากใจ
ใครจะเห็นภาพหลัง ที่พังร้าว
อย่างเรื่องราว โรยรา ว่าสดใส
ใครจะมองเบื้องลึก ถึงอกใน
ว่าดีใช่ เลวซื่อ แล้วถือจอง
ถึงครั้งหลัง ผ่านไป ไม่ใยสน
ช่างแยบยล เดินหน้าอย่ามัวหมอง
ถึงใจนั้น จะพัง จนพุพอง
ได้ลิ้มลอง รสชาติ ไม่ขลาดกลัว
อดีตคือ ความทรงจำ อันช่ำรส
ได้สลด ซดใส่ ข้างในหัว
ให้จดจำ ซ้ำใส่ ทั้งใจตัว
ว่าดีชั่ว ถูกใช่ เราไง.......ทำ....... ..
21/08/2552/01:00
21 เมษายน 2552 21:45 น.
เจียระไน
ฉันรักเธอหาใช่แค่ภายนอก
ใช่ภาพหลอกหยอกกันในฝันเหงา
แต่เป็นเพียงใจอุ่นละมุนเบา
ที่คอยเฝ้าเคล้าคลอหลอมหล่อใจ..
ฉันรักเธอหาใช่ความรู้สึก
ใช่เรื่องนึกทึกทักทำฝันใฝ่
แต่เป็นเพียงความรักจากข้างใน
สะอาดใสสัมผัสใดจะเทียบเคียง.....
ฉันรักเธอหาใช่ความไหวหวาน
จากลมปราณสู่ปากจนเปล่งเสียง
แต่เป็นรักร้อยใจจึงเรียบเรียง
ไม่โอนเอียงเหวี่ยงไหวดุจสายลม..
ฉันรักเธอหาใช่แค่ความรัก
ใช่สลักปักใจจนขื่นขม
แต่เป็นรักฝังใต้ใจดวงกลม
ที่สวยสมจากการเจียระไน.....
(เจียระไน) 20:43 21/04/2552
13 เมษายน 2552 20:47 น.
เจียระไน
ผ่านผ่านพลิ้วโบกปลิวเพียงผิวเผิน
ดูขาดเกินทางเดินอันสับสน
ชั่ววูบผ่านวันวานอันร้อนรน
วกเวียนวนผ่านลมมาซัดใจ
ลมเจ้าหนอพัดมาจะเย็นไหม
จะพัดไฟเผาไหม้ให้ขึ้นใหญ่
หรือจะมาดับทุกข์จากข้างใน
แต่เหตุใดลมไหวดูไร้แรง
ความอ้างว้างมันกว้างกว่าท้องฟ้า
ไร้ดาราเมฆาและดวงแสง
ก็แรงลมพัดไปให้เดือนแดง
ที่เฝ้าแฝงเร้าร้อนให้ผ่อนไป
แต่เหตุใดหัวใจช่างว่างหวิว
เมื่อลมปลิวพัดผ่านเพียงพลิ้วไหว
โอ้สายลมเจ้าหนอจะจากไกล
เหตุไฉนผ่านใจจนเยือกเย็น
(เจียระไน)01:22 13/04/2552
10 ธันวาคม 2551 13:48 น.
เจียระไน
ฉันนั้นแบก กระเป๋า ช่างใบใหญ่
เพราะแอบใส่ จุดหมาย ที่ปลายฝัน
แล้วกักเก็บ สิ่งใหม่ นับร้อยพัน
ในทางนั้น ที่ฉัน ต้องก้าวเดิน
จุดมุ่งหมาย ไม่ไกล เพียงใจนี้
แค่ตั้งที่ ปักหลัก ไม่หักเหิน
ขอสักหนึ่ง อึดใจ ที่มีเกิน
จะดำเนิน ถึงฝัน ไม่หวั่นไกล
ทางอยู่ไหน วาดได้ อย่างใจหวัง
อยู่ข้างหลัง มองข้างหน้า อย่าหวั่นไหว
อยู่ข้างหน้า มองข้างหลัง ที่พลั้งไป
เพื่อแก้ไข ตอนนี้ ที่ได้ยืน
ในกระเป๋า ใบใหญ่ ที่ไหล่แบก
ตอนเริ่มแรก อาจหนัก ต้อง ผลักฝืน
เนินนานเข้า ความเบา เริ่มแทนคืน
เปลี่ยนเป็นชื่น ถึงจุดหมาย ดั่งใจวาง
(เจียระไน) 21: 26 9/12/2551
หน้าส่วนตัว
982
