19 พฤษภาคม 2547 11:19 น.

ทางเส้นเก่าสายใหม่


...เมื่อฉันกลับมาที่เก่า
ความเงียบเหงาก็ครอบงำ
ไร้คนหลอกให้ชอกช้ำ
ไร้น้ำคำคอยย่ำยี

...ณ จุดนี้ที่เริ่มฝัน
วิญญาณฉันอยู่ที่นี่
กล่อมหลับตายามราตรี
กลิ่นปราณียังอุ่นไอ

...ตาลโตนดยืนต้นคู่
ไผ่ยังลู่ลมเอนไหว
นกยังร้องอยู่ก้องไพร
น้ำยังใสได้เห็นปลา

...สายลมพัดผ่านทุ่งกว้าง
ความอ้างว้างของเวิ้งฟ้า
ความหว้าเหว่ของเมฆา
หยาดน้ำตายามฝนพรำ

...จากหัวใจที่อ่อนหล้า
โชคชะตาช่างน่าขำ
ทั้งเย็นชืดทั้งมืดดำ
ราวกงกำกระทำกาย

...มาล้างบาปอันหยาบช้า
ด้วยแดดกล้าเพลาสาย
เผามลทินให้สิ้นวาย
คงความหมายของสายใย

...และจดจำความช้ำนี้
เป็นครูดีชีวิตใหม่
ทุกก้าวย่างทางแห่งวัย
ความจริงใจไม่มีจริง...