19 มิถุนายน 2546 14:47 น.
เจ้ามอมแมม
ไม่ว่าเธอจะทำอะไร
อยู่กับใคร ไปที่ไหน ทำไมฉันต้องถาม
พยายามแล้วนะพยายาม
ไม่อยากจะคอยตาม ให้เธอรำคาญกัน
จะไปไหน อยู่กับใครแค่ให้บอก
อย่าโกหก อย่ามาหลอก กันอย่างนั้น
อย่าคิดว่าทำอย่างนี้ เพื่อให้ฉันสบายใจ ไม่มีวัน
แค่อยากรู้ความจริงในใจกันเท่านั้นพอ
เวลาฉันจะไปไหนมาไหน
อยู่กับใครไม่เห็นต้องให้เธอร้องขอ
บอกทุกอย่างโดยไม่ต้องให้เธอเฝ้ารอ
แต่อย่างว่า เธอนั้นไม่ได้ขอ ฉันควรจะพอเลิกกวนใจเธอซะที
มันก็สิทธิของเธอ
ที่จะใช้เวลาส่วนตัวในการทำโน่นทำนี่
ฉันก็รู้ว่าฉันนั้นไม่มี
สิทธิ..ในการที่จะไปหวงเธอ
ทำได้ก็แต่เฝ้าห่วงอยู่ห่างๆ
แค่อยากให้รู้ไว้บ้าง ว่ายังห่วงอยู่เสมอ
หากไม่รักจะ หวง ห่วงไหมเธอ
แค่อยากจะบอกไว้นะเออ ฉันนั้นรักเธอ...จริงๆ
16 มิถุนายน 2546 15:01 น.
เจ้ามอมแมม
อย่าใกล้กันเลยจะได้ไหม
คำขอร้องจากใจคนคนนี้
แต่มันทำไม่ได้ เพราะภาระความผูกพันที่ต้องมี
จึงทำให้ไม่อาจหนี ความเจ็บปวดในตอนนี้ไปได้เลย
เพียงแค่ได้เจอะเจอหน้า
หันไปสบสายตา กลับได้พบกับแต่ความนิ่งเฉย
ยากที่จะเอ่ยคำพูดให้แก่กันและกันเลย
ทำอย่างกับคนที่ไม่เคย เอ่ยคำรักกัน
จะต้องทนทุกข์อยู่กัยสถานการณ์เช่นนี้
กับการกระทำที่เธอนั้นมีให้กับฉัน
ผ่านไปให้พ้นในแต่ละคืนวัน
เฝ้ารอเพียงแค่ความผูกพัน ที่มีในใจฉัน
ให้มันจางหายไปเอง
6 มิถุนายน 2546 09:22 น.
เจ้ามอมแมม
หากจะเพียงพัดผ่านมา.อย่างนี้
อย่าเลย..อย่าเคยพัดมาสักทียังดีกว่า
หากเพียงจะพัดหัวใจ.จากไปทุกครา
อย่าเลยอย่าพัดมาให้ฉันต้องอ่อนล้า.ทั้งใจ
หากจะผ่านมาเพียง..ไม่นาน
อย่าพัดพาความสงสาร.มาได้ไหม
หากจะพาความทรงจำดีดี.ผ่านไป
อย่าพาพัดใครมาใกล้ใกล้.ให้หัวใจจดจำ
หากเธอ.จะเป็นเพียง.สายลม
อย่าพัดมาเพียงความขื่นขม.เจ็บช้ำ
หากจะพัดมาอีกสักที.ช่วยบอกใครคนนี้.สักคำ
อย่าผ่านมา.ให้เป็นเพียงความทรงจำ
หากจะพัดผ่านไปพร้อมคำหนึ่งคำ
ที่เธอเคยย้ำให้ฉันต้องจดจำทั้งหัวใจ
4 มิถุนายน 2546 10:41 น.
เจ้ามอมแมม
ยังคิดถึงอยู่เสมอ
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน
ขอแค่ให้เธอรับรู้ไว้ว่ามีใคร
คนนี้ที่ยังคอยห่วงใยตลอดเวลา
งานมันยุ๊ง....ยุง
จนไม่มีเวลาแวะเข้ามาหา
แต่ใจคอยดึงให้เข้ามา
แค่แวะมาทักสักนึดนึงน่าาาาา ได้หายคิดถึงไปหน่อยนึง
หน้าส่วนตัว
1290
