ดาร์ก ช็อคโกแลต

เด็กต้มตุ๋น

เปิดโรง
	ลูกแพรสังเกตว่าเนยมีท่าทีที่แปลกๆ ไป เลยเดินเข้าไปถามลูกแพรด้วยความเป็นห่วง
ลูกแพร	: เนยเป็นอะไรรึเปล่า เราว่าเนยแปลกๆ ไปนะ มีเรื่องอะไรก็ปรึกษากันได้
เนย	: เธอสนใจเราด้วยเหรอ
ลูกแพร	: ก็ถ้าไม่ให้เพื่อนสนใจเพื่อน แล้วจะให้เพื่อนสนใจใครล่ะ
เนย	: เราเป็นเพื่อนกันด้วยเหรอ
ลูกแพร	: เป็นอะไรเนี่ย
เนย	: ...รำคาญแก
	ว่าจบเนยก็เดินออกไป ทิ้งให้ลูกแพงมองตามด้วยสายตางุนงง

ตอนที่ ๑ เหตุเกิดที่โรงอาหาร
	ตอนพักกลางวัน ซีกำลังทานขนมอยู่กับเพื่อนๆ แล้วเนยก็เดินผ่านเข้ามา (เขียนเพื่อการแอบทานขนมในห้องเรียนโดยอาจารย์ไม่ว่า เหอๆ)
ซี	: นู๋เนย~ มากินด้วยกันไหม~~
	เนยทำหน้าบึ้งตึง เหมือนไม่ค่อยอยากจะพูดด้วยสักเท่าไร
เนย	: ไม่
	ว่าจบเนยก็ผละออกไป แต่บังเอิญเดินชนไหล่เมย์เข้าอย่างจัง เนยหยุดมองเมย์สักครู่ แล้วเดินจากไปโดยไม่มีแม้แต่คำกล่าวขอโทษ
	หันมองมองทุกคนด้วยความสงสัย
ซี	: เป็นอะไรของเค้าล่ะ

บทที่ ๒ อ.ส.ม.ท.
เมย์	: พวกเธอว่า เนยดูแปลกๆ ไปรึเปล่า
ลูกแพร	: เห็นด้วย
ซี	: คิดมากไปรึเปล่า เนยมันอาจเป็นผู้หญิงก็ได้ (มีประจำเดือน) ...เราอ่านหนังสือต่อนะ
	แล้วซีก็อ่านหนังสือในมือต่อไปโดยไม่คดจะสนใจใคร
แก้ว	: เราลองไปถามเนยดูดีไหม
ลูกแพร	: เราถามแล้วแก้ว แต่เนยบอกว่า มันน่ะรำคาญเรา
แก้ว	: อ้าว แล้วเนยรำคาญแพรเรื่องอะไรล่ะ
ลูกแพร	: ไม่รู้สิ
เมย์	: ลองคิดดูดีไหมว่าเนยเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนไหน
	ทั้ง 3 คนทำท่านึกคิด   สักพักซีก็เงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือ
ซี	: เงียบกันทำไมล่ะ
แก้ว	: นึกอยู่ ว่าเนยมันแปลกๆ ไปตอนไหน
ซี	: เมื่อเช้ามันยังปกติดีรึเปล่าล่ะ
	ลูกแพรสั่นศีรษะ
ซี	: แล้วเมื่อวัน...ศุกร์ล่ะ
แก้ว	: วันศุกร์เราเดินกลับบ้านกับเนย เนยก็ยังดีๆ อยู่เลย
ลูกแพร	: วันเสาร์มันไปเข้าค่ายทันตะฯ นี่ อาจจะมีปัญหาที่ค่ายก็ได้นะ
ซี	: เอ๊ะ วันเสาร์เนยไปเข้าค่ายทันตะฯ ด้วยเหรอ
เมย์	: แล้วทำไมเนยถึงไม่ไปล่ะ
ซี	: ก็ค่ายที่เนยจะไปเค้าเลื่อนไปเดือนหน้าไม่ใช่เหรอ ...เอ๊ะ! หรือว่าเราจะจำผิดเอง
แก้ว	: ซี   แกเคยจำอะไรได้บ้างเนี่ย
เมย์	: แล้วสรุปว่าเนยมันเป็นอะไรไปล่ะ
ลูกแพร	: ไม่รู้สิ

บทที่ ๓ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
เมย์	: เนยข้อนี้ทำอย่างไรล่ะ
	เนยมองมาที่เมย์อย่างเหยียดๆ ก่อนที่จะลุกไปนั่งที่โต๊ะอื่น แต่เมย์ก็ย้ายโต๊ะมานั่งข้างๆ เนย
เมย์	: เนยหนีเราทำไมล่ะ
เนย	: อย่าตามมาได้ไหม รำคาญ
เมย์	: แก...รำคาญเราเหรอ   แต่.ไม่เป็นไรหรอก แกจะรำคาญก็เรื่องของแก ไม่ใช่เรื่องของเราซักหน่อย
เนย	: หน้าด้าน
เมย์	: แน่นอน! ฉาบด้วยยางมะตอยเลยนะนี่ ^^

บทที่ ๔ เรื่องแค่นี่เนี่ยนะ
	เนยกับอิ๋งนั่งพูดคุยปรับทุกข์กันอยู่
อิ๋ง	: เนยโกรธอะไรพวกนั้นน่ะ ไม่เห็นคุยกันเลย
เนย	: พวกมัน สนใจเนยด้วยเหรอ
อิ๋ง	: พวกนั้นเป็นเพื่อนเนยไม่ใช่เหรอ ทำไม่เค้าจะไม่สนใจเนยล่ะ
เนย	: อิ๋งลองคิดดูสิ ว่าพวกนั้นน่ะไม่ยอมชวนเราไปเล่นไอซ์สเกต ทั้งๆ ที่ชวนทุกๆ คนไปหมด
อิ๋ง	: (พูดไม่ออก ช็อคว่าเรื่องแค่นี้ถึงกับไม่พูดกันเลยเหรอ)
เนย	: พวกนั้นน่ะ ต้องไม่สนใจเราแล้วแน่ๆ
อิ๋ง	: เราว่านะ เนยคิดมากเกินไปรึเปล่า... อย่าคิดมากเลยน่ะเนย
	ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่ เมย์ก็บังเอิญเดินเข้ามาเห็น และได้ยินทุกอย่างที่เนยพูด

บทที่ ๕ บทสรุปของเรื่องราว
	ลูกแพร แก้ว ซี เมย์ เดินมาหาเนย
รวม	: เนย พวกเราขอโทษนะ
เนย	: ขอโทษเราทำไม
ลูกแพร	: ก็เรื่องที่พวกเราไม่ยอมชวน แกไปเล่นไอซ์สเกตไงล่ะ พวกเราเข้าใจผิดว่าเนยต้องไปเข้าค่ายทันตะฯ เลยไม่ได้ชวนไปด้วย
	เนยรู้ตัวว่ากำลังเข้าใจทุกๆ คนผิดไปเลยได้แต่ยืนอึ้ง ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
เนย	: เอ่อ...เรา...เราขอโทษนะ เราเข้าใจทุกคนผิดไป
แก้ว	: ไม่เป็นไรหรอก
เมย์	: วันหลังน่ะ บอกพวกเราตรงๆ เลยก็ได้ จะได้คุยกันรู้เรื่องไง
ซี	: กินช็อคโกแลตไหม (ง่ำๆ ง่ำๆ)
	ซีพูดพลางยื่นช็อคโกแลคไปให้เนยก่อนที่จะแบ่งให้เพื่อนๆ ในกลุ่มทุกๆ คน

จบบริบูรณ์