11 เมษายน 2548 23:24 น.
เด็กน่าlove
วันนี้หนีเที่ยว
เป็นวันเดียวหนีเที่ยว
วันศุกร์ สนุกสนาน
เป้นกำลังใจให้นะ
ทำไมเศรษฐีต้องแต่งตัวโก้
ทำไมปีโป้ต้องมีหลายสี
ทำไมนางวันทองต้องมีสามี
ทำไมฉันคนนี้ต้องคิดถึงเทอร์
ในค่ำคืนที่เหน็บหนาว
มันปวดร้าวมากรู้ไหม
ลมหนาวหนาวสะบั้นถึงข้างใน
หนาวกายพอไหว แต่หนาวใจชิ
มองเขา มองเทอร์ แล้วเศร้า
มองเรา เงาหัว มันหาย
มองเทอร์ มีคนข้าง ข้างกาย
มองใคร ไสยใจ เท่ามองเทอร์
ค่าสี
11 เมษายน 2548 23:18 น.
เด็กน่าlove
อยากจะเหมารถออกตามหา
ถ้ารู้ว่าเธอหายหน้าไปไหน
อยากให้ส่งข่าวคราวความเป็นไป
เพราะมีคนคอยห่วงใยเธอเสมอ
เข้านอนแล้วเจ็บปวดครวญคราง
มีใหมใครบ้าง ที่รู้
เจ็บปวดมันแสนเจ็บ ยาวนาน
เจ็บคราใดใจสะท้าน ยิ่งคิดยิ่งตรม
จะมั่นคงเพียงไหน
ถ้าห่างไกลก็คงอ่อนไหว
จึงไม่ว่าเลยถ้าเธอจะเปลี่ยนใจ
ไปรักคนใหม่ที่ใจอยู่ใกล้ใกล้เธอ
อยากตะโกนก้องฟ้า
อยากจะพาเธอไป
อยากจะบอกความใน
อยากให้รู้..........ว่ารักเธอ
7 เมษายน 2548 09:00 น.
เด็กน่าlove
ไม่ใช่ส่วนหนึ่งแต่คือทั้งหมด
ที่ใจไม่เคยลดซึ่งความห่วงหา
เธอเป็นคนเดียวที่อยู่ในใจในสายตา
และมีความหมายเกินกว่าจะบอกเป็นคำสัญญาว่ารักจริง
อยากบอกว่ารักเธอมากจากใจ
ถึงแม้ทำได้แค่คำว่าคิดถึง
แต่อยากให้ธอหันมามองกันนิดนึง
เธออาจรู้ซึ้งถึงคนที่หวังดี
ตั้งแต่วันนั้นผ่านมา
เหมือนเวลาไร้ค่าทกนาที
ความเหงาภายในใจที่มี
มันอาจหายดีถ้าเรา..ลองรักกัน
อยากบอกว่าเธอนั้นน่า
รักอยากเข้าไปทักเมื่อได้เห็น
แอบมองเธอทุกเช้าเย็น
อยากจะขอรักเธอได้ไหมเอย
บท
7 เมษายน 2548 08:56 น.
เด็กน่าlove
ยังคงรอความรู้สึกที่ว่ารัก
เข้ามาทักทายบ้างจะได้ไหม
ฉันขอร้องออกมาจากดวงใจ
ดวงใสๆดวงนี้ที่เฝ้าคอย
ดูจันทร์ในคืนนี้แสนเศร้า
เหมือนดูตัวเราอยู่บนนั้น
เพราะคนสำคัญได้จากไกล
ซึ่งไม่รู้ว่าเมื่อไรจะกลับมา..
รักเธอมากที่สุด
รักมากเกินกว่าจะหยุดยั้งไหว
รักเธอมากกว่าใครๆ
และจะรักเธอตลอดไปทุกวินาที
อยากจะบอกว่ามีความรู้สึกดีๆที่จะให้
เป็นเพียงความในใจที่ที่เคยมีมา
อยากให้เธอเก็บรักษาความจริงใจที่ผ่านมา
เมื่อเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน
บทกลอน
หน้าส่วนตัว
695
