25 ตุลาคม 2546 20:15 น.
เด็กหญิงข้างประตู
ขอโทษนะ..ที่เคยบอกว่ารัก
ขอโทษนะ..ที่เคยบอกว่าคิดถึง
ขอโทษนะ..ที่ฉันเคยซาบซึ้ง
เคยรำพึงว่ารักแต่เพียงเธอ
แต่ตอนนี้ความรู้สึกฉันไม่ใช่
เหลือเพียงใจที่ว่างเปล่าเหงาเสมอ
ในใจนั้นไม่เหลือแม้..แต่เงาเธอ
ฉันจึงให้เธอได้เพียงพี่ชาย
อยากขอโทษ..ที่ใจของฉันเปลี่ยน
เหมือนไส้เทียนที่หมดแสงพลันหาย
เหลือแต่ความรู้สึกที่ไม่เคยจะเสื่อมคลาย
ว่ า พี่ ช า ย ก็ คื อ สิ่ ง ที่ เ ธ อ เ ป็ น
2 ตุลาคม 2546 23:08 น.
เด็กหญิงข้างประตู
ตั้งแต่วันที่ฉันเจอเธอครั้งแรก
ความรู้สึกแปลกๆก็เข้ามา
ความรู้สึกที่ฉันไม่ชอบหน้า
ไม่ค่อยกล้าที่จะสบตาของเธอ
แต่ทำไมตัวเธอชอบมองฉัน
มองอยู่ได้ ทุกวันไม่เบื่อเหรอ
แล้วฉันก็คิดว่าตัวเธอ
คงชอบฉันคนนี้เต็มหัวใจ
ฉันว่าฉันเริ่มชอบเธอเข้าแล้วเหรอนี่
แต่ท่าทีของฉันมันไม่ใช่
พยายามทำตัวเหินห่างอยู่เรื่อยไป
ทำเป็นเกลียดทำเป็นชังอยู่ทุกครา
จนวันหนึ่งฉันเห็นเธอกับคนนั้น
นั่งหวานกันในใจฉันนั้นแทบบ้า
จึงไม่รู้ว่าความรักโถมเข้ามา
พึ่งได้รู้ซึ้งว่าตัว ฉั น นั้ น รั ก เ ธ อ
กว่าจะรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว
จนความเศร้าเข้ามาเรียงแถวในหัวใจ
ความสุขที่เคยมีนั้นหายไป
เหลือแต่ความเสียใจผ่านเข้ามา
ปล.ขอโทษที่เคยว่าเธอ ขอโทษที่เคยทำเหมือนไม่ชอบเธอ
แต่อยากให้รู้ไว้ว่าตอนนี้ ฉันก็รักเธอ แม้ว่าตอนนี้เธอจะรักฉันหรือไม่ก็ตาม
หน้าส่วนตัว
812
