27 สิงหาคม 2547 02:38 น.
เด็กใจง่าย
เหงาจังเลยค่ำคืนนี้
เทอคนดีหายหน้าหายตาไปไน๋
ไม่แวะเวียนมาบ้างหรือเทอเปลี่ยนไป
ช่วยบอกให้เข้าใจจะได้รู้กันบ้าง
ต้องนั่ง กิน นอน คนเดียวอีกเช่นเคยเป็น
สิ่งที่เห็นอยู่คือความอ้างว้าง
เหมือนถูกทิ้งให้อยู่บนโลกกว้าง
ไม่มีเทอเคียงข้าง เหมือนอย่างเคย
27 สิงหาคม 2547 02:35 น.
เด็กใจง่าย
มีปากก้อไม่ต่างจากคนใบ้
มีอะไรก้อเก็บอยู่ในใจเท่านั้น
รู้ดีว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนกัน
คำเดียวสั้นๆ ทำให้เราห่างไกล
ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไรนะ
เพื่อนคนนี้ก้อจะรักเทอเสมอไป
แม้ความเป็นจริงจะบอกกับเทอไม่ได้
แต่ความรู้สึกในใจบอกได้ชัดเจน
27 สิงหาคม 2547 02:32 น.
เด็กใจง่าย
ต้องอยู่กับเวลาที่ผ่านเลยไป
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะพบเจอ
คนที่หัวใจเฝ้าพร่ำเพ้อ
อยู่เสมอ อยากจะรู้ อยู่ที่ไหน
วอนดาวคืนนี้ช่วยตอบที
ใครคือคนที่คิดถึงห่วงยัย
ฟ้ากว้าง พื้นน้ำ ที่กว้างใหญ่
จะเก็บใจไว้รอเทอคนเดียว
27 สิงหาคม 2547 02:29 น.
เด็กใจง่าย
ในคืนที่ท้องฟ้าโปร่งใส
คืนที่ใจฉันมันสับสน
คืนที่ ปวดร้าว ปวดใจ ทุกทน
คืนที่คนหนึ่งคนก้าวเข้ามา
เทอมอบความรักแทนความเหงา
อยู่เป็นเงาให้เห็นในดวงตา
คนที่คอยบรรเทาความปวดปร่า
แสดงให้รู้ว่าเทอคือคุณค่าของหัวใจ
27 สิงหาคม 2547 02:24 น.
เด็กใจง่าย
หากไม่ดูเป็นการรบกวน
อยากจะชวนทุกท่านมาอ่าน
บทกลอนของฉันถึงจะไม่หวาน
แต่ผสมผสานแต่งด้วยหัวใจ
ถึงจะแต่งปนด้วยความเหงา
เชย ซึ้ง เก่า ยังไง วิจารณ์ได้
ถึงยังไงผมก้อ...ขอขอบใจ
ที่อุตส่าห์ให้เสียเวลามาแวะดู
หน้าส่วนตัว
1011
