7 ตุลาคม 2551 11:08 น.
เทพธัญญ์
ยิ่งมอง น้องยิ่งงาม ยามแลจ้อง
ผิวนวนผ่อง เป็นยองใย ใบหน้าขาว
ยิ้มสดใส ในตาคม ผมสวยยาว
ประดุจดาว พราวบนฟ้า นภาลัย
ยามแลจ้อง มองสายตา คราใดนั้น
อกไหวสั่น หวั่นดวงจิต พิสมัย
ช่างงามแท้ แม่ระออ หนอทรามวัย
ต้องหวั่นไหว ใครเผลอมอง น้องคนงาม
หุ่นชะอง ทรงสง่า น่าสวาท
ผิวสะอาด บาดหัวใจ ให้วาบหวาม
ใบหน้าคม ผมยาวพลิ้ว คิ้วงดงาม
สุดจะห้าม ปรามสายตา คราจ้องมอง
ขาเรียวงาม ยามแลจ้อง ต้องตาค้าง
แขนสองข้าง ช่างงามงด หมดความหมอง
ใครได้ยล ต้องดลใจ ให้หมายปอง
โอ้นวลน้อง เป็นของใคร ไปหรือยัง
ยิ่งยามยิ้ม กรุ้มกริ่มแท้ แม่นางฟ้า
ถ้อยวาจา ภาษาสื่อ คือภูมิหลัง
หรืออยู่แคว้น แดนสวรรค์ ชั้นภวังค์
แม่ร้อยชั่ง ดั่งหงส์ฟ้า มาเดินดิน
ดุดหงส์เหิน ยามเดินย่าง ช่างงามงด
งามหยาดหยด จรดเท้า เฝ้าถวิล
ทั้งรูปร่าง ช่างงามแท้ แม่ยุพิน
ใจโบยบิน ถวิลสู่ คู่โพยม
เหมือนนางฟ้า มาจำแลง แปลงกายร่าง
ทุกสิ่งอย่าง สร้างสรรค์ ประชันโฉม
เสน่ห์เจ้า เย้ายวนแท้ แม่โพยม
อยากไล้โลม โฉมกานดา ทุกคราไป
จะหาใคร ในโลกา มาปานเปรียบ
มิอาจเทียบ เปรียบเสมอ เธอไม่ได้
งามพร้อมพรั่ง ทั้งตัว และหัวใจ
ทำอย่างไร จะได้อยู่ เป็นคู่ครอง.....
3 ตุลาคม 2551 13:42 น.
เทพธัญญ์
...นี่ก็จวน หวนเหมันต์ พรรษาสิ้น
สายฝนซาลาผืนดิน สิ้นวสันต์
ลมหนาวหวน ชวนใจหวาม ยามสายัน
กายใจสั่น หวั่นอุรา คราต้องลม
ลมหนาวหวน ชวนหัวใจ ให้นึกย้อน
ถึงคราวก่อน ตอนเหมันต์ อันขื่นขม
รอคอยสาว เจ้าจากไกล ใจระทม
นั่งอกตรม ขมในทรวง ห่วงคนไกล
ได้ข่าวมา ว่าสาวน้อย กลอยใจพี่
เจ้าได้ดี มีอนาคต ที่สดใส
มีรถหรู อยู่บ้านโต โก้เกินใคร
มีเสี่ยใหญ่ ใจเมตตา มาดูแล
คงไปลับ ไม่กลับนา มาเยือนถิ่น
จงถวิล บินเตลิด เถิดดวงแข
พี่คนรอ ขอระกำ ช้ำดวงแด
ขอเพียงแค่ แม่กลอยใจ ไปได้ดี
ลืมเถิดหนา สัญญาเก่า เราเคยลั่น
คราเหมันต์ จันทร์เดือนเด่น เป็นสักขี
จันทร์เจ้าขา ข้ามาอ้อน ถอนวจี
สิ้นสัญญี ที่สองเรา เฝ้าสัญญา
หนาวครานี้ พี่คงหนาว เหมือนคราวก่อน
ต้องกอดหมอน นอนเดียวดาย หลายพรรษา
วอนลมหนาว เจ้าจงไป ไม่กลับมา
สงสารข้า เถิดหนาลม ข้าขมใจ
หากพัดมา ช่วยพาใคร ที่ใจมั่น
มีรักแท้ให้แก่กัน ไม่หวั่นไหว
หอบไออุ่น กรุ่นไอรัก มาปักใจ
เผื่อหน้าหนาวคราถัดไป ไม่หนาวทรวง
หน้าส่วนตัว
1751
