20 กันยายน 2548 10:09 น.
เนยหวาน
I am very cry today
because I am say good bye
I pity on my heart again
I am very vain insane
16 กันยายน 2548 13:28 น.
เนยหวาน
น้ำไหลกระทบฝั่ง
ประดุจดังเสียงสวรรค์
ดั่งมนต์สะกดพลัน
พฤกษาทิพย์จำเริญใจ
น้ำซัดกระทบหิน
หลายชีวินต่างสงสัย
ก้อนหินเป็นอย่างไร
เสียงจึงเพราะกว่าซัดทราย
เปรียบเหมือนทรายนุ่มนิ่ม
น้ำซัดพริ้มกลับสูญหาย
หินกลับไม่ละลาย
ต้านน้ำได้อย่างยืนยง
เปรียบเหมือนคนอ่อนอ่อน
เสียงสะท้อนน่าลุ่มหลง
ก้อนหินคือคนคง
หยัดอย่างกล้าท้าราคี
ใช้จิตตรึกตรองคิด
จงพินิจอย่างสดศรี
คนคงนั่นแหละดี
คนคงนี้คือคนจน
16 กันยายน 2548 11:13 น.
เนยหวาน
ฉันเกิดมาท่ามกลางความยากจน
แสนขัดสนทุกข์ใจไร้ทรัพย์สิน
งานหนักทำทุกอย่างเพื่อได้กิน
ข้าวสารกรอกหม้อสิ้นคงอดตาย
หวังทำงานหาเงินเกินความรู้
ทุกอย่างสู้เพื่อประสงค์คงสิ่งหมาย
ความรู้เป็นทรัพย์สมบัติพิพัฒน์กาย
ดีหรือร้ายสิ่งหวัง "ความรู้"
16 กันยายน 2548 10:53 น.
เนยหวาน
ฉันนั่งมองสายน้ำในลำธาร
ที่ไหลผ่ายเรื่อยเรื่อยเอื่อยเอื่อยไหล
ฉันนั่งมองแลเห็นความเป็นไป
สายน้ำให้ข้อคิดพินิจใจ
สายน้ำให้ความรู้คู่ความดี
ผู้เฒ่าเล่า "การเวลาเปรียบวารี"
ทำสิ่งดีไปเถิดเกิดใสศรี
หากเวลาผ่านเดินไปสักนาที
ทุกสิ่งต้องการอาจผ่านเลย
14 กันยายน 2548 10:20 น.
เนยหวาน
ฉันหวังเพื่อนเป็นแรงใจให้ถึงฝัน
เพื่อนก้าวตามตะวันอันสดใส
ฉันเหน็บหนาวก้าวย่างทุกครั้งไป
กำลังใจจากเพื่อนมิเลือนราง
ก้าวไปเถิดก้าวไปอย่างใจหวัง
เพื่อนขอเป็นพลังหลังฟ้าสาง
ขอให้เธอเดินไปสุดรายทาง
อย่าละวางก้าวไปนะจะรอคอย
หน้าส่วนตัว
1500
