11 พฤษภาคม 2555 15:26 น.
เปื้อน ประคำศรี
เหลือแต่ซากความหลังยังฝังแน่น
คอยกัดเทาะเซาะแก่นความใฝ่ฝัน
คร้ามจะคิดถึงวันพรุ่งชั่วรุ่งวัน
ด้วยหวาดหวั่นรอยแผลกรีดอดีตกาล
3 ธันวาคม 2553 11:08 น.
เปื้อน ประคำศรี
เดินมาได้ไกล...หัวใจของเราต่างรู้
ฐานะเป็นอยู่..วันนี้มันเกินกว่าฝัน
ที่ชีวิตหนึ่ง...ได้ซึ้งค่าว่ารักกัน
แต่ขอให้ความผูกพัน...หยุดความฝันแค่นนั้น..ก็พอ
ไม่ใช่ไม่รัก...แต่หักห้ามใจสองเรา
ลูกชายลูกสาว..ของเธอนั้นคงจะรอ
ลูกคงต้องการ...รักทั้งจากแม่และพ่อ
ส่วนฉันแค่อยากจะขอ...สิ่งสุดท้ายเป็นอนุสรณ์
กอด...กอดสิกอดฉันไว้
ก่อนจะจากไป..สัมผัสอุ่นไอรักก่อน
กอดเพื่อร่ำลา...ได้โปรดเถอะนะขอวอน
จากนี้เราควรจากจร...คืนกลับหลังสู่โลก..ความจริง
กลับไปเถอะนะ...ไปหาครอบครัวของเธอ
ถอนใจที่เผลอ..เพื่อตัดปัญหาทุกสิ่ง
หากมีสักคน...ที่สมควรจะถูกทิ้ง
ขอรับสภาพความจริง...โปรดทิ้งฉันแล้วหันกลับไป
29 มิถุนายน 2553 17:57 น.
เปื้อน ประคำศรี
จะบอกเธออย่างไร...ให้มีเหตุผล
ให้เราสองคน...รักกันได้
เมื่อฉันมีเขา...เมื่อเธอมีใคร
แต่ในหัวใจ...มันแอบรักเธอ
จะบอกเธออย่างไร...ให้เธอเข้าใจ
ลึกๆข้างใน...มันพร่ำเพ้อ
หาความชอบธรรม...เพื่อให้ได้เจอ
อ้างว่ารักเธอ...แค่พี่น้องกัน
รู้ว่ามันผิด...คิดยิ่งไหวหวั่น
ทุกข์ทุกคืนวัน...มันตอกย้ำ
เลือกเจ็บที่ต้องจบ...เหลือเพียงความทรงจำ
รักที่งดงาม...ซ่อนไว้คนเดียว
26 กุมภาพันธ์ 2553 11:06 น.
เปื้อน ประคำศรี
วจีกรรมย้ำๆซ้ำซ้ำซาก
หลุดจากปากไม่กระดากหากเป็นฉัน
ผู้อื่นพูดเตือนย้ำไม่สำคัญ
"ช่างหัวมันพูดต่างกูสูหลีกไป"
มโนกรรมยิ่งบอกย้ำแห่งสำนึก
จากสับสนจนตกผลึกผนึกได้
หากใคร่ครวญเพียงหนึ่งด้านแล้วผ่านไป
น่าเสียดายด้านที่คลาดไม่อาจยล
กายกรรมสิค้ำชูไม่รู้สิ้น
จะจ่อมจมหรือโบยบินล้วนเป็นผล
ทุกสิ่งเกิดแต่เหตุสร้างบันดาลดล
เมื่อเกิดมาเป็นคนต้องค้นเอา
วจีกรรม มโนกรรม กายกรรม
"คุณนะทำ" คุณธรรมจะสูญเปล่า
ต้องคุณทำ ฉันทำ ร่วมกันเรา
ดั่งแสงทองยามเช้า...ความหวังไทย
24 กุมภาพันธ์ 2553 14:43 น.
เปื้อน ประคำศรี
อื่อ...อือ
นอนสาหล่า...หลับตาแม่สิกล่อม.....
บทเพลงกล่อมของแม่แตวัยเยาว์
บรรแลงเบาแผ่วหวานคำขานร้อง
เอื้อนเอ๋ยคำรำพันช่างกลั่นกรอง
สื่อความหมายให้พ้องของสายใย
"แม่ไปไฮ่สิหมกไข่ดอกมาหา
แม่ไปนาสิย่างปลาดอกมาให้
นอนอู่ไหมหลับไหลสู่อู่แก้วไป
ล่วงหลับไหลค่อยลุกตื่นขึ้นกินนม"
ดั่งหมายความตามคำบทเพลงกล่อม
แม่แนบเนาเฝ้าถนอมตระกองโน้ม
กอดที่เอื้อช่างโอบอ้อมกล่อมประโลม
หลับนิทราให้โสมย์เถิดแก้วตา
อื่อ...อือ...
นอนสาหล่าหลับตาแม่สิกล่อม
....
...
หน้าส่วนตัว
971
