14 กุมภาพันธ์ 2548 19:11 น.
เพราะรัก
........วันนี้วันไรหว่ามึนคิกๆๆเดียวก่อนนะค๊าหมูขอตบกาโหลกตะเองซะป๊บก่อนคิกๆๆ.....เย้ๆๆหมูหวานจำได้แระอ่ะวันแห่งความรักนั่นเองคิกๆ............หุหุหุ
ติ๊งต่อง หมูหวานหอบดอกกุหลาบ ช่อโต๊โต เอามามอบให้กะพี่ๆน้องเพื่อนชาวกลอนทุกคนเยยนะคะคิกๆๆมารับด้วยนะคะเดียวมันจะเหนี่ยวซะก่อนนะ
กุหลาบดอกแรก.....แทน....ความคิดถึง
กุหลาบดอกสอง.......แทน...ความห่วงใย
กุหลาบดอกนี้ดอกถักไป...แทน...ความหวังดี
กุหลาบที่ดอกที่ฉันมี
และได้หอบนำมาในวันนี้
แทนทั้งความคิดถึง แทนห่วงใย
แทนความหวังดี แทนค่าความจริงใจ
แทนทุกความรู้สึก ในใจว่ารักเธอ
คิกๆๆห่งกลอนไปนานแต่งห่วยมากแต่ตั้งใจนะคะมอบให้กับ
พี่เมก พี่นนท์ ยายฟ้า พี่ดอกแก้ว พี่ทิกิ บินเดี่ยวหมื่นลี้ พี่ตูน พี่อุ๊ พี่กานต์ พี่นิ่ม พี่อาภาภัส พี่ภูตะวัน พี่ราชิกา พี่ปราย
คุงลุงผู้เฒ่า พี่อัลมิตรา พี่ไก่พี่ แก้วประเสริฐ พี่พุด พี่..สีน้ำฟ้า. พี่ keekie พี่sun strom สาวบ้านนา
เมฆปุยอ้วน แอ็ปเปิ้ล ลอยไปในสายลม ขลุ่ยหลิบ แม่จิตร SonyaBeauty วงเวียน กุ้งหนามแดง
๏ เม็ดทราย ๏ชมอักษร เรนโมเมจัง.. extreme นายอสูรน้อย ดอกข้าว สนิมรัก หญ้าคา
3 กุมภาพันธ์ 2548 18:22 น.
เพราะรัก
อยากบอกว่าขอบคุณ
กับหลายๆสิ่งที่ให้ฉัน
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรที่ให้กัน
ขอบคุณที่มอบสิ่งดีมีให้มา
ไม่เคยคิดและไม่เคยหวัง
ว่าปีนี้จะมีสิ่งดีๆเกิดกับฉัน
ทั้งคำพูดคำอวยพรมีให้มา
และไม่เคยซึ้งค่ากับคำว่าวันเกิดแต่ไรมา
วันนี้ฉันรู้สึกและเห็นความหมาย
เมื่อมีพี่ๆเพื่อนๆน้องๆมากมาย
หยิบยื่นคำอวยพรแก่ฉัน
หยิบยื่นมิตรภาพอันดีงามให้แก่กัน
..........ขอบคุณทุกๆคนเลยนะคะ........
22 มกราคม 2548 22:10 น.
เพราะรัก
....อยากเป็นท้องฟ้ากว้าง...
..จะได้คอยออบกอดเธอไว้..
....อยากเป็นทุ่งดอกไม้....
...ที่คอยส่งกลิ่นหอมให้ชื่นใจ...
....อยากเป็นสายรู้ง.....
...ที่มีไว้ให้เธอได้ขอพร....
....อยากเป็นน้ำเย็นๆ.....
...ที่มีไว้ให้เธอดื่มกินกระหาย....
....อยากเป็นพระจันทร์...
...ที่คอยส่องแสงนำทาง.....
..อยากเป็นดวงตะวัน...
....ที่คอยให้ความออบอุ่นแก่เธอ...
...อยากเป็นแสงดาราที่ระริบระยับบนท้องฟ้านั้น.....
...เพื่อคอยปลอบโยนเธอเสมอ....
...ในยามที่เธอเหนื่อยอ่อนล้า....
..อยากเป็นผ้าห่มผื่นหนาๆ...
..เอาไว้ให้เธอห่มกันหนาว..
...อยากมุ้งสี่สายลายหลากสวย.....
...เอาไว้กันยุงตัวลายๆ...
.....ไม่ให้มันมากัดเธอ.....
.....อยากเป็นแจกันรูปหัวใจ.....
....ที่ดอกไม้คอยปักไว้.....
..ให้เธอได้ชื่นชม......
..ยามที่เธอต้องการ...
..อยากเป็นรองเท้า...
...ที่ก้าวเดินไปพร้อมๆกับเธอ.
....อยากเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง...
...ที่ได้ใกล้ชิดผูกพันกับเธอ....
22 มกราคม 2548 13:04 น.
เพราะรัก
เนิ่นนานเท่าไหร่แล้ว
ที่ไม่เจอหน้าเธออย่างนี้
เนิ่นนานเท่าไหร่คนดี
ที่เราไม่เจอะเจอกัน
ไม่รู้ว่าเธอจะจำกันได้ไหม
จะจดจำช่วงเวลาที่ดีได้หรือเปล่า
หรือว่ามันไม่มีความหมายอะไรระหว่างเรา
หรือเป็นได้อย่างดีแค่คนแก้เหงาที่ผ่านมา
สำหรับฉันคนนี้
กับทุกนาทีที่ได้มีคุณ
มันช่างมีความหมาย
และฉันก็เก็บเอามาจดจำใส่ใจ
เก็บเอาไว้ในบันทึก
บันทึกไว้ในความรู้สึก
เก็บทุกอย่างไว้ในส่วนลึก
และเก็บคุณเอาไว้ในใจ
22 มกราคม 2548 11:30 น.
เพราะรัก
...เธอมันคนเข็มแข็ง....
.........ส่วนฉันมันคนอ่อนแออ่อนไหว.......
......เธอมันมีมาดผู้ใหญ่เต็มตัว........
.......ฉันมันเหมือนเด็กไม่รู้จักโต.......
....เธอมันคนใจเด็ด.....
......แต่ฉันมันคนไม่เอาไหน........
......เธอมันคนใจดีเสมอ........
.....แต่ฉันมันคนเอาแต่ใจ....(หรือเปล่าคิกๆ)
......เธอมันคนมาดเฉยๆ.....
.....แต่ฉันมันคนซนไม่ไหว.......
.......เธอมันคนมีเหตุมีผล.......
......แต่ฉันชอบคิดชอบพูดไม่เหมือนใคร.....
.....เธอมันคนไม่สนใจใครๆ.....
......แต่ฉันมันคนชอบวุ่นวาย........
....เธอมันคนเด่นจะตาย........
......แต่ฉันคนธรรมดาคนหนึงไม่เด่นดัง......
........เธอมันคนไม่ค่อยจะอ่อนหวาน......
..แต่ฉันมันคนอ่อนหวานโรแมนติกออกจะตาย.
.....เธอมันคนไม่ชอบอดอ้อนใคร......
.....แต่ฉันชอบอ้อนอดคน.........
.....เธอมันคนไม่แคร์อะไร.........
....แต่ฉันมันชอบแคร์สายตาใครๆ.......
.....เธอมันคนง่ายๆ..สบาย.....
......อันนี้เราอาจจะตรงกัน.......
http://www.kapook.com/musicstation/newmusicstation/play.php?id=4166
... แอบเหงา...
ทำตัวตามสบายเหมือนเช่นทุกที
ไม่มีทุกข์ร้อนอะไร
พอดนตรีบรรเลงเพลงที่คุ้นเคย
เราเองก็ยังร้องไป
ถึงคล้ายๆ ไม่เป็นไรซักหน่อย
แต่พอมองดูคนที่เขามีใคร
แม้ว่าผู้คนจะรายล้อมอยู่
ยังเผลอเหงาในใจ
* เมื่อไหร่จะมีใครๆ สักคนที่เป็นของเรา
เมื่อไหร่จะมีใครๆ สักคนนะที่รักเรา
เท่านี้ที่ต้องการขอเกินไปตรงไหน
เมื่อไหร่จะมีใครๆ สักคนที่เคียงข้างเรา
แค่อยากจะมีคนที่ทำให้ใจไม่ต้องเหงา
ไม่รู้ต้องเมื่อไหร่ เหมือนมันยังห่างไกล
นาฬิกาเวลาพึ่งจะเที่ยงคืน
ผู้คนก็มากมาย
พอดนตรีบรรเลงเพลงให้เต้นกัน
ใครๆ เขาก็เต้นไป
ยิ้มและทักทายกับคนรู้จัก
แต่คงไม่มีใครนึกซึ้งใจเรา
ทั้งที่ผู้คนก็รายล้อมอยู่
ยังเผลอนึกเบาๆ
ไม่รู้ต้องเมื่อไหร่
เหมือนมันยังห่างไกล
หน้าส่วนตัว
1110
