ตะเกียง

คนด่านเกวียน

แสงดาว อยากเป็นดวงดาว
เหลือเกิน ฉันคงเพลิน
ส่องใจลงมา ให้เธอ
ส่องฟ้าให้สวย พราว
จับทั้ง หมู่ดาว ร้อยมาลัย
มอบเพียงเธอ ฮา
เพื่อทำให้เธอ ชื่นใจ
แสงอำไพ จับจิตจับใจ ทุกคืน
อบรัก ให้เธอหลับ ฮา
อุ่นรักให้เธอ เมื่อยามตื่น
แต่ฉันเป็นเพียง
เปรียบฉันดังตะเกียง
ส่องทางใกล้ ใกล้
แค่แสง รำไร
เปล่งแสง นานเพียงไหน
ก็ไม่มีวัน ถึงเธอ
ส่องดูทาง แค่เอื้อม ก็พอ
จะเห็น เป็นทาง รำไร
ส่องเพียงใด ก็ส่องไม่ถึงใจเธอ
 
 อบรัก ให้เธอหลับ ฮา
อุ่นรักให้เธอ เมื่อยามตื่น
แต่ฉันเป็นเพียง
เปรียบฉันดังตะเกียง
ส่องทางใกล้ ใกล้
แค่แสง รำไร
เปล่งแสง นานเพียงไหน
ก็ไม่มีวัน ถึงเธอ
ส่องดูทาง แค่เอื้อม ก็พอ
จะเห็น เป็นทาง รำไร
ส่องเพียงใด ก็ส่องไม่ถึงใจเธอ
 
 ส่องเพียงใด ก็ส่องไม่ถึง
ส่องเพียงใด ก็ส่องไม่ถึง
แต่ฉันเป็นเพียง
เปรียบฉันดังตะเกียง
ส่องทางใกล้ ใกล้
แค่แสง รำไร
เปล่งแสง นานเพียงไหน
ก็ไม่มีวัน ถึงเธอ
แต่ฉันเป็นเพียง
เปรียบฉันดังตะเกียง
ส่องทางใกล้ ใกล้
แค่แสง รำไร
เปล่งแสง นานเพียงไหน
ก็ไม่มีวัน ถึงเธอ
แต่ฉันเป็นเพียง
เปรียบฉันดังตะเกียง
ส่องทางใกล้ ใกล้
แค่แสง รำไร
เปล่งแสง นานเพียงไหน
ก็ไม่มีวัน ถึงเธอ
แต่ฉันเป็นเพียง
เปรียบฉันดังตะเกียง
ส่องทางใกล้ ใกล้
แค่แสง รำไร
เปล่งแสง นานเพียงไหน
ก็ไม่มีวัน ถึงเธอ...