ไอ้หิน

คนด่านเกวียน

ไอ้หิน เป็นคนบ้าน
 หว่างหิน
 หัวใจมัน เป็นหิน
 ละยิ่งกว่า หินหนัก
 ผู้คน ก็ไม่เคย ทายทัก
 ไอ้หินมัน ปากหนัก
 ยิ่งกว่า ภูผา
 หนักเบา เอาร่างกาย สู้ทน
 กรำแดด กรำฝน
 ยอมสู้ทน ปักหลัก
 แม้เหนื่อยล้า
 ก็ไม่เคย ยอมพัก
 ทนทำงาน อย่างหนัก
 ไม่เคยบ่น อ่อนล้า
 ผ่านวัน ผ่านคืน
 ผ่านเดือน ผ่านปี
 เป็นชีวิต ของคน
 ที่ไม่ใหญ่ล้น
 ไม่ควรค่าสนใจ
  
เสียงทารก ที่เขา ทอดทิ้ง
 ผลของชาย และหญิง
 ในสังคม สำส่อน
 หวีดร้อง หัวใจ จะขาดรอน
 ร่างกายไร้ ผ้าผ่อน
 ที่เพิงบ้าน นายหิน
 ไอ้หิน ถึงคราว หักเห
 เปลี่ยนหัวใจ จากหิน
 เป็นสำลี นิ่มอ่อน
 ได้ลูกน้อย ไว้คอย ออดอ้อน
 ชื่อว่าเจ้า หินอ่อน
 พันผูก สุขสันต์
 เป็นชีวิต ของคน
 ที่ไม่ ใหญ่ล้น
 เหนือคน ธรรมดา
 ผ่านวัน ผ่านเดือน
 ผ่านปี ไม่มีคำพูดจา
  
ไอ้หิน เป็นคนบ้าน
 หว่างหิน
 หัวใจมัน เป็นหิน
 ละยิ่งกว่า หินหนัก
 ผู้คน ก็ไม่เคย ทายทัก
 ไอ้หินมัน ปากหนัก
 ยิ่งกว่า ภูผา
 หนักเบา เอาร่างกาย สู้ทน
 กรำแดด กรำฝน
 ยอมสู้ทน ปักหลัก
 แม้เหนื่อยล้า
 ก็ไม่เคย ยอมพัก
 ทนทำงาน อย่างหนัก
 ไม่เคยบ่น อ่อนล้า
 ผ่านวัน ผ่านคืน
 ผ่านเดือน ผ่านปี
 เป็นชีวิต ของคน
 ที่ไม่ ใหญ่ล้น
 ไม่ควรค่าสนใจ...